2020: Οι καλύτερες ΣΙΝΕΦΙΛ ταινίες που είδαμε αυτή τη σεζόν

ΣΙΝΕΦΙΛ Ο μήνας Αύγουστος, σηματοδοτεί παραδοσιακά το τέλος της τρέχουσας κινηματογραφικής σεζόν και την αρχή της επόμενης. Αν και φέτος λόγω covid-19 πέρασαν τρεις ολόκληροι μήνες χωρίς τη κυκλοφορία νέων ταινιών, η σούμα της σεζόν δεν υπολείπεται ιδιαίτερα σε ενδιαφέροντες τίτλους σε σχέση με τις προηγούμενες, καθώς την περίοδο πριν και μετά τα Όσκαρ, οι κινηματογράφοι λειτουργούσαν ακόμη κανονικά. Θέμα ποικιλίας και ποιότητας πιθανόν να υπάρξει του χρόνου, ειδικά αν ο Κορονοϊός επιστρέψει δριμύτερος το φθινόπωρο, κάτι που φυσικά απευχόμαστε όλοι.

Σε ό,τι αφορά τις 10 πιο αγαπημένες μας ταινίες της τρέχουσας σεζόν, στις 6 από αυτές που υπήρχαν και στις πιο Αγαπημένες Ταινίες του 2019, ήρθαν να προστεθούν άλλες 4 (ουσιαστικά 6, όπως θα δει κανείς παρακάτω, λόγω καλοκαιρινής κυκλοφορίας 2 παλαιότερων εξαιρετικών ταινιών του Μπονγκ Τζουν-χο, από την ελληνική, σινεφίλ πλατφόρμα του Cinobo, που μοιάζει να έφτασε την κατάλληλη στιγμή).

Ακολουθούν σχεδόν όλοι οι σημαντικοί τίτλοι της σεζόν, πάντοτε κατά την ταπεινή μας άποψη. Οι καλύτερες ελληνικές κυκλοφορίες, οι καλύτερες καλοκαιρινές κυκλοφορίες και οι, πολύ πιο ενδιαφέρουσες όλων, καλοκαιρινές επανεκδόσεις. Διαβάστε τη γνώμη του Doctv για αυτές, κάνοντας κλικ στον εκάστοτε τίτλο.

ΤΑ ΑΓΡΙΑ ΑΓΟΡΙΑ (Les Garçons Sauvages/The Wild Boys), του Μπερτράντ Μαντικό. Γαλλία 2017. Μια λυρική, ονειρική, ποιητική, αινιγματική, στιγμές βάναυση και εφιαλτική φαντασία, για τις περιπέτειες 5 ατίθασων αγοριών, στο ρευστό, σκοτεινό  σύμπαν της σεξουαλικότητας, του φύλου, της τιμωρίας και της ηδονής της. Τολμηρή επιλογή, που δικαίωσε την εταιρεία διανομής η οποία πήρε το ρίσκο.


Ο ΙΡΛΑΝΔΟΣ (The Irishman), του Μάρτιν Σκορτσέζε. ΗΠΑ 2019. Η επική δημιουργία του Σκορτσέζε δίχασε, όχι τόσο για το θέμα της (το γκανγκστερικό υπόβαθρο της αμερικάνικης κοινωνίας), όσο για τη διάρκειά της και για το ότι ήταν μία παραγωγή του Netflix. Παίχτηκε ελάχιστα στα σινεμά και πιθανόν να μην παιχτεί ποτέ ξανά σε αυτά, για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Αν και όντως το μεγαλείο της ασφυκτιά στη μικρή οθόνη, αν έχετε λίγο χρόνο το φετινό καλοκαίρι, δώστε της μια δεύτερη ευκαιρία, για μια πιο ψύχραιμη και ενδελεχή θέαση.


ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΑΜΟΥ (Marriage Story), του Νόα Μπάουμπαχ. ΗΠΑ 2019. Άλλη μια παραγωγή του Netflix που δύσκολα θα συναντήσει κανείς ξανά σε κινηματογραφική αίθουσα για το επόμενο διάστημα τουλάχιστον. Η Ιστορία Γάμου, είναι ουσιαστικά μια ιστορία διαζυγίου, ιδωμένη μέσα από μια απόλυτα σύγχρονη, κινηματογραφική ματιά. Έχει να κάνει με τον κοινωνικό περίγυρο του σκηνοθέτη κι όμως μας αφορά και μας συγκινεί, χάρη και στις εξαιρετικές ερμηνείες του Ανταμ Ντράιβερ και της Σκάρλετ Γιόχανσον, αλλά και των υπολοίπων δευτερευόντων χαρακτήρων. 


ΜΙΑ ΚΡΥΦΗ ΖΩΗ (A Hidden Life), του Τέρενς Μάλικ. Τι σημαίνει να αντιστέκεσαι στην αγριότητα ενός συστήματος που θέλει να σε μετατρέψει σε ένα πείθινο πλάσμα, χωρίς ηθική και ελεύθερη βούληση; Η πραγματική ιστορία του Αυστριακού αντιρρησία συνείδησης, Φραντς Γιεγκερστέτερ, δίνει την ευκαιρία στον Τέρενς Μάλικ (Badlands, Ημέρες Ευτυχίας, Το Δέντρο της Ζωής), να γυρίσει πίσω στις εποχές του Η Λεπτή Κόκκινη Γραμμή (1998), όταν αναζητούσε κάποιο νόημα στην ύπαρξη, αντιμετωπίζοντας την μεγαλειώδη και αδιάφορη για την αγριότητα των ανθρώπινων πλασμάτων φύση και την εκκωφαντική σιωπή του Θεού. 


ΟΙ ΜΟΝΟS (Monos), του Αλεχάνδρο Λάντες. Κολομβία, Αργεντινή, Ολλανδία, Γερμανία, Σουηδία, Νορβηγία, ΗΠΑ, Ελβετία, Δανία 2019. Το πιο αναπάντεχο ντεμπούτο της χρονιάς, συγγενεύει με Τα Αγρια Αγόρια πιο πάνω, καθώς αποτελεί κι αυτό μια παραλλαγή της θεματικής του, Ο Άρχοντας των Μυγών, του Γουίλιαμ Γκόλντινγκ και διαθέτει μια αμοραλιστική, λυρική, παραισθησιογόνα και άγρια ματιά πάνω στον διαρκή πόλεμο και την αυθαιρεσία της εξουσίας.


Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΗΣ ΤΡΥΠΙΑΣ ΚΑΡΔΙΑΣ του Γιάννη Οικονομίδη. Ελλάδα 2020. Αν η Ευτυχία γνώρισε την επιτυχία, η δόξα ανήκει στη Μπαλάντα της Τρύπιας Καρδιάς του Γιάννη Οικονομίδη που ήταν η πιο ολοκληρωμένη ελληνική ταινία της σεζόν σε όλα τα επίπεδα. Σκηνοθετικά, σεναριακά, ερμηνευτικά (για να αναφέρουμε τα τρία πιο βασικά στοιχεία), υπήρξε αξεπέραστη, με το να πραγματοποιεί φόρους τιμής σε αγαπημένους Έλληνες και ξένους σκηνοθέτες του Οικονομίδη, με έμφαση στο σινεμά των αδερφών Κοέν, που ταιριάζει γάντι με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της ελληνικής επαρχίας και στις σχέσεις που διέπουν τους ανθρώπους εκεί, αλλά και για όλα τα επιμέρους στοιχεία της. Βγήκε λίγο πριν το κλείσιμο των αιθουσών, αλλά κάνει μια ευπρεπή καλοκαιρινή καριέρα σε όλη τη χώρα, αυτή τη στιγμή που μιλάμε.


ΠΑΡΑΣΙΤΑ (Gisaengchung/Parasite), του Μπονγκ Τζουν-χο. Νότια Κορέα 2019. Έχουν ήδη ειπωθεί πολλά για την πολυβραβευμένη και ιδιαίτερα δημοφιλή (και στη χώρα μας), αλληγορική φαντασία του Μπονγκ Τζουν-χο. Μαζί της θα κολλήσουμε και τους 2 από τους 3 παλαιότερους τίτλους του σκηνοθέτη που έβγαλε στις καλοκαιρινές αίθουσες, για πρώτη φορά στη χώρα μας το Cinobo. Πρόκειται για τις εξαιρετικές Μνήμες Φόνων (2003), που βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα και το συγκλονιστικό, Η Μητέρα (2009), τα οποία ο σκηνοθέτης υπογράφει με τη γνωστή πλέον, αμοραλιστική ματιά του, το ιδιαίτερο χιούμορ του και μια βαθιά κατανόηση της ανθρώπινης κατάστασης.


ΠΟΝΟΣ ΚΑΙ ΔΟΞΑ (Dolor y Gloria/Pain and Glory), του Πέδρο Αλμοδόβαρ. Ισπανία 2019. Η καλύτερη ταινία του Αλμοδόβαρ από την εποχή του Μίλα Της (2002), τον βρίσκει σε μια εποχή ενδοσκόπησης, εσωτερικών διεργασιών και μιας νοερής επιστροφής στη παιδική ηλικία, σε σχέση με κάποια από τα γεγονότα που διαμόρφωσαν την προσωπικότητα και το έργο του. Αντλεί από το παρελθόν για να μπορέσει να κοιτάξει με αισιοδοξία το μέλλον και δίνει την ευκαιρία στον Αντόνιο Μπαντέρας να δείξει πόσο καλός ηθοποιός μπορεί να είναι με τη κατάλληλη καθοδήγηση.


ΤΟ ΠΟΡΤΡΕΤΟ ΜΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΠΟΥ ΦΛΕΓΕΤΑΙ (Portrait de la Jeune Fille en Feu/Portrait of a Lady on Fire), της Σελίν Σιαμά. Γαλλία 2019.  Τι καλύτερο από μια γυναικεία ματιά πάνω στο πόθο, την επιθυμία, τη καταπίεση και τη δυναμική της θηλυκού γένους χειραφέτησης, σε μια ταινία εποχής, από τις πιο ουσιαστικές και πλέον σημαντικές, των τελευταίων χρόνων, βραβευμένης για το σενάριό της, στο φεστιβάλ των Καννών.


ΣΤΗ ΓΗ ΤΟΥ ΑΓΡΙΟΥ ΜΕΛΙΟΥ (Honeyland), των Λούμπομιρ Στεφάνοφ & Ταμάρα Κοτέβσκα. Βόρεια Μακεδονία 2019. Το διπλά βραβευμένο με Οσκαρ Διεθνούς Ταινίας και Ντοκιμαντέρ φιλμ που συγκίνησε εξίσου θεατές και κριτικούς σε ολόκληρο το κόσμο, δεν θα μπορούσε να λείπει από καμία λίστα με τις καλύτερες ταινίες της σεζόν. Οι δύο σκηνοθέτες πέρασαν 3 ολόκληρα καλοκαίρια μαζί με την μεσήλικη Χατιτζέ και την μητέρα της, στα βουνά της Βόρειας Μακεδονίας, παρακολουθώντας τη καθημερινότητά της, τον παραδοσιακό τρόπο συλλογής άγριου μελιού και τη σύγκρουσή της με τους ευκαιριακούς εισβολείς του κόσμου της που προσπαθούν, λόγω ανάγκης, να τον εκμεταλλευτούν. Λυρικό, τρυφερά μελαγχολικό, αλλά και ωμό σε κάποιες του στιγμές, το ντοκιμαντέρ αυτό που δεν θα μπορέσει να χαθεί εύκολα από τη μνήμη μας, καθώς αποτυπώνει με μοναδικό τρόπο, έναν ολόκληρο κόσμο που χάνεται. 


ΑΛΛΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΠΟΥ ΞΕΧΩΡΙΣΑΝ (Άλλες λιγότερο κι άλλες περισσότερο):
Aga, Οι Άθλιοι, Η Αόρατη Ζωή της Ευρυδίκης Γκουσμάο, Το Βαμμένο Πουλί, Η Βασίλισσα της Καρδιάς, Οι Δυο Πάπες, Δυστυχώς Απουσιάζατε, Κάποτε στο Χόλιγουντ, Corpus Christi, Εμα, Ένα Ψηλό Κορίτσι, Κόντρα σε Όλα, Λίλιαν, Marianne & Leonard, Λόγια Αγάπης, Μεσοκαλόκαιρο, Μια Λευκή, Λευκή Μέρα, Μικρές Κυρίες, Η Μπαλάντα του Ρίτσαρντ Τζούελ, Ο Μπουνιουέλ Στο Λαβύρινθο με τις Χελώνες, Ντιέγκο Μαραντόνα, Η Ομορφιά της Ύπαρξης, Η Οροσειρά των Ονείρων, Οι Σκιές του Μπρούκλιν, Στα Μαχαίρια, Συνώνυμα, Τζόκερ, Τζότζο, Τρεις Αδερφές, Υπάρχει Θεός, το Όνομά της Είναι Πετρούνια, Ο Φάρος, Φως στο Σκοτάδι.

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ:
ΑΠΟΣΤΡΑΤΟΣ του Ζαχαρία Μαυροειδή


WINONA του The Boy.


ΖΙΖΟΤΕΚ του Βαρδή Μαρινάκη.


ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΤΩΝ ΣΑΡΓΑΣΣΩΝ του Σύλλα Τζουμέρκα.


COSMIC CANDY της Ρηνιώς Δραγασάκη.


ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ του Μάρκου Γκαστίν.


ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ ΦΕΤΙΝΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ ΠΟΥ ΞΕΧΩΡΙΖΟΥΝ:
ΤΟ ΚΟΛΠΟ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ (El Robo de Siglo), του Αριέλ Γουϊνοκράδ.
ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ (The Hunt), του Γκρεγκ Ζόμπελ.
ΜΗ ΜΕ ΛΕΣ ΚΥΡΙΟ (Don't Call Me Sir), της Ροχίνα Γκέρα.
BABYTEETH, της Σάνον Μέρφι.
ΝΕΝΤ ΚΕΛΙ: Ο Νο 1 ΚΑΤΑΖΗΤΟΥΜΕΝΟΣ (True History of the Kelly Gang), του Τζάστιν Κερζέλ.
ΝΤΕΙΒΙΝΤ ΚΟΠΕΡΦΙΛΝΤ (The Personal History of David Copperfield), του Αρμάντο Ιανούτσι.
ΠΑΡΙ (Pari), του Σιαμάκ Ετεμαντί.
Ο ΣΚΥΛΟΣ ΠΟΥ ΓΑΥΓΙΖΕΙ (Barking Dogs Never Bite), του Μπονγκ Τζουν-χο.
ΣΤΑΘΜΟΣ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ (Port Authority), της Ντανιέλ Λέσοβιτς.


ΕΚΛΕΚΤΕΣ ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΕΙΣ:
ΑΛΓΕΡΙ, του Τζον Κρόμγουελ.
ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΤΡΕΛΟΙ ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ , του Μελ Μπρουκς.
Η ΔΙΚΗ, του Οεσον Γουελς.
ΟΙ ΔΩΔΕΚΑ ΕΝΟΡΚΟΙ, του Σίντνεϊ Λιούμετ.
Η ΕΚΛΕΙΨΗ, του Μικελάντζελο Αντονιόνι.
ΕΝΑ ΨΑΡΙ ΠΟΥ ΤΟ ΕΛΕΓΑΝ ΓΟΥΑΝΤΑ, του Τσαρλς Κράιτον.
ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΟΥ ΚΛΕΦΤΗ, του Αλφρεντ Χίτσκοκ.
ΜΕΤΑ ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ, του Νίκολας Ρεγκ.
Η ΝΥΧΤΑ ΤΟΥ ΚΥΝΗΓΟΥ, του Τσαρλς Λότον.
ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ, (Le Mépris),του Ζαν-Λικ Γκοντάρ.
PERSONA, του Ινγκμαρ Μπέργκμαν.
ΤΟ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΠΟΘΟΥ, του Λουίς Μπουνιουέλ.
ΤΣΑΪΝΑΤΑΟΥΝ, του Ρόμαν Πολάνσκι.


Καλές και ασφαλείς διακοπές σε όλους και να πηγαίνετε σινεμά (ειδικά φέτος). Ραντεβού τον Σεπτέμβρη!


Διαβάστε επίσης: 2019: Οι 17 καλύτερες ταινίες της σεζόν

εμφάνιση σχολίων