5
1
σχόλια
2254
λέξεις
ΣΙΝΕΦΙΛ
Πόνος και Δόξα. Εξολοθρευτής: Σκοτεινό Πεπρωμένο. Το Σενάριο Που Άναψε Φωτιές. Το Κορίτσι και το Λιοντάρι. Καρό Νίντζα
 
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΑΚΗΣ ΛΑΚΤΑΡΙΔΗΣ [email protected]
31 Οκτωβρίου 2019
ΠΟΝΟΣ ΚΑΙ ΔΟΞΑ: Η διηγείται μια σειρά από συναντήσεις που πραγματοποιεί ο Σαλβαδόρ Μάγιο, ένας σκηνοθέτης του κινηματογράφου που βρίσκεται σε φάση παρακμής. Κάποιες διαδραματίζονται στο παρόν, άλλες τις θυμάται: την παιδική του ηλικία στη δεκαετία του ’60, τη στιγμή που μετανάστευσε μαζί με τους γονείς του σε ένα χωριό στη Βαλένθια αναζητώντας μια καλύτερη ζωή, την πρώτη του ερωτική επιθυμία, τον πρώτο του έρωτα στη Μαδρίτη τη δεκαετία του ’80, τον πόνο αυτού του χωρισμού ενώ ο έρωτας ήταν ακόμα έντονος, τη συγγραφή ως τη μόνη θεραπεία να ξεχνάς ό,τι δεν ξεχνιέται, την πρώτη επαφή με το σινεμά, και το απέραντο κενό που δημιουργεί η αδυναμία να συνεχίζεις να κάνεις ταινίες.

Στη 30ή επέτειο μιας παλιότερης επιτυχίας του, η Ταινιοθήκη της Μαδρίτης τον καλεί να παρουσιάσει την επετειακή προβολή της. Εκείνος, απομακρυσμένος από τα εγκόσμια, θα αναζητήσει και θα βρει τον πρωταγωνιστή εκείνης της ταινίας του για να τη παρουσιάσουν μαζί. Όταν ο δεύτερος ανακαλύψει ένα εξομολογητικό κείμενο του Σαλβαδόρ σε ένα φάκελο στον υπολογιστή του, θα του ζητήσει να το ανεβάσει σε μορφή μονολόγου στη θεατρική σκηνή, όμως ο Σαλβαδόρ θα αρνηθεί. Μετά την αποτυχία τους να παρευρεθούν στη προβολή και έπειτα από μια δημόσια εξομολόγηση του σκηνοθέτη δια τηλεφώνου, οι δρόμοι τους θα χωρίσουν ξανά, αλλά σε μια χειρονομία συμφιλίωσης, ο Σαλβαδόρ θα του δώσει την άδεια να ανεβάσει τον μονόλογο στο θέατρο, χωρίς όμως εκείνος να πάει ποτέ να το δει. Να όμως που το αντικείμενο του πόθου που είναι το κεντρικό πρόσωπο στα γραπτά του Σαλβαδόρ, βρίσκεται μια βραδιά στο θέατρο και στη συνέχεια τον αναζητεί. Αυτή η συνάντηση, η αναπόληση της παιδικής του ηλικίας και της πρώτης του ερωτικής έλξης που τον χτύπησε σαν κεραυνός, οι μνήμες της σχέσης του με τη μητέρα του λίγο πριν εκείνη πεθάνει, οι περιπέτειες με την υγεία του παράλληλα με την εξάρτησή του από τα ναρκωτικά τον ωθούν τελικά να ανοιχτεί ξανά και να γράψει ένα καινούργιο σενάριο, για αυτόν τον αξέχαστο πρώτο του πόθο.

Αν και με τη προηγούμενη ταινία του, τη Julieta, ο αγαπημένος Ισπανός δημιουργός Πέδρο Αλμοδόβαρ, είχε δηλώσει ότι ξεκινούσε πάλι από την αρχή με μια ολοκάθαρα δραματική ταινία, η οποία ήταν όντως γυρισμένη με ένα λιτό και περιεκτικό τρόπο, ίδιο αλλά διαφορετικό από το κύριο όγκο του προηγούμενου έργου του. Η ανακοίνωση των γυρισμάτων και της υπόθεσης του Πόνος και Δόξα με πρωταγωνιστή ένα μεσήλικα σκηνοθέτη σε δημιουργική κρίση, έμοιαζε σαν επιστροφή του Αλμοδόβαρ 10 ολόκληρα χρόνια μετά τις Ραγισμένες Αγκαλιές (2009), σε γνώριμες σινεφίλ θεματικές με αυτοβιογραφική διάθεση και γέμισε τους θαυμαστές του με προσδοκίες, τις οποίες έρχεται αυτή η ταινία, όντως να εκπληρώσει.

Το αποτέλεσμα δείχνει ένα δημιουργό στη καλύτερη φάση της καριέρας του, μια φάση που θα μπορούσε να είναι η πραγματική επανεκκίνηση την οποία είχε ανακοινώσει πριν από 3 χρόνια με αφορμή τη Julieta. Μονάχα που είναι κάτι πολύ περισσότερο. Μια πραγματική αναγέννηση.

Η διάθεση είναι εξομολογητική και νοσταλγική, το χιούμορ και το δράμα είναι συγκρατημένα και η όλη αίσθηση αποπνέει μια αχλή γλυκιάς μελαγχολίας. Ο Αντόνιο Μπαντέρας με εμφάνιση που θυμίζει τον ίδιο το σκηνοθέτη, δίνει τη πιο λιτή και πιο ώριμη ερμηνεία της καριέρας του, καταφέρνοντας να χαθεί μέσα στο ρόλο, που του έδωσε το Βραβείο Αντρικής Ερμηνείας στις Κάννες. Η αφορμή της επετείου μιας παλιότερης δουλειάς του, γίνεται η αφορμή για τον Σαλβαδόρ/Πέδρο να επιστρέψει στο παρελθόν και να βρει τα στοιχεία εκείνα που θα τον βοηθήσουν να κάνει μια καινούργια αρχή. Όχι χωρίς αυτομαστίγωμα ή χωρίς αμφιβολίες. Ελεγειακή, απογυμνωμένη από κάθε τι περιττό και ιδιαίτερα συγκινητική, είναι η καλύτερη δουλειά του από την εποχή του Μίλα Της (2002), της άλλης πιο αγαπημένης, για τη στήλη μας, ταινίας του Αλμοδόβαρ. Εξαιρετικό για άλλη μια φορά το μουσικό σκορ του Αλμπέρτο Ινγκλέθιας.

Info: Πόνος και Δόξα (Dolor y Gloria/Pain and Glory). Δραματική. Ισπανία 2019. Πρεμιέρα: Πέμπτη 31 Οκτωβρίου. Σκηνοθεσία: Πέδρο Αλμοδόβαρ. Παίζουν: Αντόνιο Μπαντέρας, Πενέλοπε Κρουζ, Κάρμεν Μάουρα, Λεονάρδο Σμαράλια, Ασιέρ Ετσεάντια, Σέζαρ Βισέντε. Διανομή: Odeon.


ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΤΗΣ: ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ: Έχουν περάσει περισσότερο από δύο δεκαετίες από τότε που η Σάρα Κόνορ εμπόδισε την Ημέρα της Κρίσης, άλλαξε το μέλλον και ξαναέγραψε τη μοίρα της ανθρωπότητας. Η Ντάνι Ράμος ζει μια απλή ζωή στην Πόλη του Μεξικού με τον αδερφό της και τον πατέρα της όταν ένας υψηλά προηγμένος και θανάσιμος Εξολοθρευτής, ο Rev-9, ταξιδεύει πίσω στο χρόνο για να την κυνηγήσει και να την σκοτώσει. Η επιβίωση της Ντάνι εξαρτάται από τη συνεργασία της με δύο πολεμιστές: τη Γκρέις, μια παντοδύναμη πολεμίστρια από το μέλλον και την σκληραγωγημένη Σάρα Κόνορ. Καθώς ο Rev-9 καταστρέφει τα πάντα στο πέρασμά του χωρίς οίκτο κυνηγώντας τη Ντάνι, οι τρεις τους στρέφονται σε ένα T-800 από τον καιρό της Σάρα που μπορεί να είναι η τελευταία τους ελπίδα.

Η καινούργια ταινία της σειράς του Εξολοθρευτή σε παραγωγή του Τζέιμς Κάμερον που σκηνοθέτησε τις δύο πρώτες ταινίες, αγνοεί την ύπαρξη των τριών ενδιάμεσων του 2003, του 2009 και του 2015, και υποτίθεται ότι συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε η δεύτερη ταινία, πριν από 28 ολόκληρα χρόνια. Με 6 σεναριογράφους (ανάμεσά τους τον ίδιο τον Κάμερον, τον Μπίλι Ρέι από του Κάπτεν Φίλιπς και του Αγώνες Πείνας και τον Ντέιβιντ Σ. Γκοϊέρ των Μπάτμαν του Νόλαν, των Blade και του Σκοτεινή Πόλη), το στόρι, παραδόξως, μέσα στα 2 πρώτα λεπτά της ταινίας, ανατρέπει όλα όσα ξέραμε μέχρι σήμερα, με τρόπο που δεν είναι καθόλου πειστικός και που δεν μπορούμε να αποκαλύψουμε χωρίς να κάνουμε σπόιλερ, μόνο και μόνο για να ξεκινήσει ξανά η ιστορία από μια καινούργια αρχή, όπου η μικρή Μεξικανή, Ντάνι, είναι αυτή τη φορά, ο επόμενος (μετά τη Σάρα και τον γιο της, Τζον), στόχος των cyborgs δολοφόνων από το μέλλον.

Και πάλι δεν μπορεί κανείς να μιλήσει γι αυτό χωρίς να προδώσει μέρος της πλοκής. Καταπίνοντας την ανατροπή της αρχής, και μέχρι η παρέα των 3 γυναικών να συναντήσει τον Σβατσερνέγκερ/Τ-800, η ταινία έχει όλα εκείνα τα συναρπαστικά χαρακτηριστικά των δύο πρώτων ταινιών (αν και ο γράφων πιστεύει ότι η πρώτη ταινία από μόνη της, ήταν όχι μόνο η καλύτερη, αλλά και ότι στέκεται καλύτερα αυτόνομη, χωρίς καμία απολύτως συνέχεια): θεαματικά και αγωνιώδη κυνηγητά, υγροποιημένα εφέ που πρώτος φαντάστηκε και πραγματοποίησε ο Κάμερον στην Άβυσσο to1989, εκρήξεις και ξανά εκρήξεις. Υπάρχουν αναφορές στη 11/9, στο μεταναστευτικό και το τείχος ανάμεσα σε ΗΠΑ και Μεξικό, ενώ η σωτήρας του ανθρώπινου πολιτισμού δεν είναι μόνο γυναίκα, αλλά και Μεξικάνα.

Από τη στιγμή που μπαίνει ξανά στο παιχνίδι ο Τ-800, η ταινία, κατά τη γνώμη μας, παίρνει το κατήφορο. Αμερικανιές, μελό συναισθηματισμός, ασυνέπεια απέναντι στις 2 πρώτες ταινίες που έχουν να κάνουν με την ανατροπή της αρχής που λέγαμε, δήθεν χιούμορ για την οπλοφορία και το Τέξας, την ίδια στιγμή που ολόκληρη η ταινία διακατέχεται από triger happiness και πέρα όλων αυτών, το σούπερ θεαματικό τελευταίο μισάωρο, συνδυάζει άτσαλα, με ζαλιστικό και χωρίς ειρμό μοντάζ, αεροπλάνα, υδροηλεκτρικά φράγματα, θορυβώδεις υποβρύχιες και εναέριες μονομαχίες, θέλοντας τη Ντάνι να μετατρέπεται τελικά στη πολεμίστρια που θα μας υπερασπιστεί, απέναντι στη Λεγεώνα των Μηχανών που έρχεται, προφανώς σε κάποια από τις μελλοντικές συνέχειες.

Η σειρά μοιάζει να αναβαθμίζεται καθώς εκσυγχρονίζει τη μυθολογία της κάνοντάς την, όπως το Χόλιγουντ απαιτεί σήμερα, μια υπόθεση γυναικών (ένας έγχρωμος ή κάποιος γκέι χαρακτήρας θα μπορούσε κάλλιστα να εμφανιστεί στο μέλλον). Την ίδια στιγμή συνεχίζει να λανσάρει το τεχνοφοβικό μεσσιανικό μοτίβο της επερχόμενης συντέλειας και της σωτήρα της ανθρωπότητας, τη γοητευτική αφηγηματικά θεματική μιας ατελείωτης σειράς ατέρμονων κύκλων στο χρόνο, με εμμονή στα της γυναικείας χειραφέτησης δια μέσου της τέχνης του πολέμου. Το αποτέλεσμα είναι κατά τη γνώμη μας άνισο και μοιάζει πολύ βιαστικό για μια συνέχεια που έρχεται 28 ολόκληρα χρόνια αργότερα. Σκηνοθετεί επαγγελματικά, με ένταση, αλλά χωρίς χαρακτήρα ο Τιμ Μίλερ του πρώτου Deadpool (2016).

Info: Εξολοθρευτής: Σκοτεινό Πεπρωμένο (Terminator: Dark Fate). Περιπέτεια Φαντασίας. ΗΠΑ 2019. Πρεμιέρα: Πέμπτη 31 Οκτωβρίου. Σκηνοθεσία: Τιμ Μίλερ. Παίζουν: Λίντα Χάμιλτον, Άρνολντ Σβατσερνέγκερ, Μακένζι Ντέιβις, Νατάλια Ρέγιες. Διανομή: Odeon.


ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΠΟΥ ΑΝΑΨΕ ΦΩΤΙΕΣ: Ο Σαλάμ, ένας 30χρονος Παλαιστίνιος, που ζει στην Ιερουσαλήμ, πηγαίνει καθημερινά στη Ραμάλα για τα γυρίσματα της δημοφιλούς σαπουνόπερας, Το Τελ Αβίβ φλέγεται, στην οποία δουλεύει σαν σύμβουλος στην εβραϊκή γλώσσα των Παλαιστινίων ηθοποιών που υποδύονται τους Εβραίους. Στο σημείο ελέγχου συναντά τον αξιωματικό του Ισραηλινού στρατού Ασσί, του οποίου η σύζυγος είναι φανατική θεατής της σειράς. Για να την εντυπωσιάσει, καθώς ο Σαλάμ του συστήνεται ως σεναριογράφος της σειράς, ο Ασσί προσπαθεί να εμπλακεί στην αλλαγή του σεναρίου. Σύντομα ο Σαλάμ συνειδητοποιεί ότι οι ιδέες του Ασσί μπορεί να του χαρίσουν την προαγωγή σε πραγματικό σεναριογράφο. Η καριέρα του εκτοξεύεται έως ότου ο Ασσί και οι παραγωγοί διαφωνούν για το τέλος.

Η αλήθεια είναι πως δεν βλέπουμε πολύ συχνά ελαφριές στη διάθεση ταινίες από το Ισραήλ και τη Παλαιστίνη. Η τελευταία που θυμόμαστε είναι Η Επίσκεψη της Μπάντας του Εράν Κολίριν το 2007. Το Σενάριο Που Άναψε Φωτιές αν και είναι επισήμως συμπαραγωγή του Λουξεμβούργου, το οποίο το έχει προτείνει και για Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, ρίχνει μια διαφορετική ματιά στις σχέσεις των δύο αντίπαλων κοινοτήτων. Τι άλλο καλύτερο για να τις ενώσει, από μια σαπουνόπερα; Το είδαμε και στα μέρη μας με τις παραγωγές των εξ ανατολών γειτόνων μας, τις οποίες κάποιοι από μας παρακολουθούν μετά μανίας, την ίδια στιγμή που κάποιοι άλλοι, προσπαθούν να μιμηθούν χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία.

Είναι συμπαθές και παρακολουθείται ευχάριστα, ενώ όσοι βλέπουν πολλές ισραηλινοπαλαιστινιακές ταινίες, θα αναγνωρίσουν πρόσωπα και ηθοποιούς. Τι κρίμα που ο μοναδικός τομέας στον οποίο οι δυο κοινότητες μπορούν να συνεργαστούν πραγματικά εντός και εκτός οθόνης, είναι ο καλλιτεχνικός. Πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά άλλωστε; Η τέχνη δεν μπορεί να αλλάξει το κόσμο, αλλά μπορεί να μας δώσει το έναυσμα στο να τον δούμε με άλλα μάτια, ακόμη και αν είναι δακρυσμένα από μια σαπουνόπερα της σειράς. Επίσημη συμμετοχή Φεστιβάλ Βενετίας, Φεστιβάλ Τορόντο.

Info: Το Σενάριο Που Άναψε Φωτιές (Tel Aviv on Fire). Κομεντί. Λουξεμβούργο, Βέλγιο, Ισραήλ, Γαλλία 2019. Πρεμιέρα: Πέμπτη 31 Οκτωβρίου. Σκηνοθεσία: Σάμι Ζοάμπι. Παίζουν: Καίς Νασίφ, Λούμπνα Αζαμπάλ, Γιανίβ Μπιτόν. Διανομή: Seven Films.


ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΚΑΙ ΤΟ ΛΙΟΝΤΑΡΙ: Η ζωή της 10χρονης Μία αναστατώνεται όταν η Γαλλίδα μητέρα της αποφασίζει να αφήσει το Λονδίνο και να επιστρέψει στο λευκό Νοτιοαφρικανό σύζυγό της και πατέρα της μικρής, σε μια φάρμα εκτροφής λιονταριών στην Αφρική. Όταν γεννιέται ένα όμορφο λευκό λιοντάρι, ο Τσάρλι, η Μία μοιάζει να βρίσκει ξανά την χαμένη ευτυχία, αναπτύσσοντας μαζί του έναν ιδιαίτερο δεσμό.

Όταν ο Τσάρλι φτάνει τα 3, η ισορροπία στη ζωή της Μία καταρρέει καθώς ανακαλύπτει ένα μυστικό του πατέρα της. Με τον φόβο ότι ο Τσάρλι θα πάθει κακό, η Μία αποφασίζει να το σκάσει μαζί του. Οι δυο τους, ξεκινούν ένα απίθανο και περιπετειώδες ταξίδι στην Αφρικανική Σαβάνα με σκοπό να βρουν μια πατρίδα όπου ο Τσάρλι θα μπορέσει να ζήσει ελεύθερος.

Σύγχρονο παραμύθι, που επαναλαμβάνει το γνωστό μοτίβο που συναντήσαμε και στη ταινία κινουμένων σχεδίων, Γέτι: Ο Χιονάνθρωπος των Ιμαλαϊων που είδαμε τη προηγούμενη εβδομάδα. Μονάχα που αυτή τη φορά η Μία δεν έχει τη βοήθεια των φίλων της όπως η Γι, αλλά τη συμπαράσταση του αδερφού της ο οποίος τη βοηθάει με μηνύματα στο κινητό της. Ένα κινητό, στο οποίο κανείς δεν σκέφτεται να τη πάρει, από τη στιγμή που εξαφανίζεται, αλλά ούτε και να εντοπίσει δορυφορικά από το σήμα του, το ακριβές της στίγμα στο χάρτη.

Πέρα από τις απιθανότητες (καλύτερα να μη δοκιμάσετε να πάρετε λιοντάρι σαν pet στο σπίτι) και τις όποιες τρύπες στο σενάριο, σαν περιπέτεια που μπορεί να δει ένα παιδί χωρίς να πολυψάχνει τις λεπτομέρειες, είναι αρκούντως συγκινητική και ενίοτε συναρπαστική. Το στόρι και οι χαρακτήρες είναι εντελώς σχηματικοί, ενώ η ταινία φαίνεται να έγινε κατά παραγγελία από οργανισμό που ηγείται εκστρατείας για τη διάσωση των λιονταριών στη Νότια Αφρική. Στα credits της, διάφορες μεγάλες εταιρείες και οίκοι, κάνουν το απαραίτητο (περιβαλλοντολογικό), greenwashing τους. Προβάλλεται και στα Ελληνικά.

Info: Το Κορίτσι και το Λιοντάρι (Mia and the White Lion). Οικογενειακή Περιπέτεια. Γαλλία, Γερμανία Νότια Αφρική 2018. Πρεμιέρα: Πέμπτη 31 Οκτωβρίου. Σκηνοθεσία: Ζιλ ντε Μεστρ. Παίζουν: Ντανιά ντε Βιλιέρ, Μελανί Λοράν, Λάνγκλεϊ Κέρκγουντ, Μέλανι Λοράν, Ράιαν Μακ Λέναν. Διανομή: Feelgood Entertainment.


ΚΑΡΟ ΝΙΝΤΖΑ: Μία στοιχειωμένη κούκλα Νίντζα συνεργάζεται με τον Άλεξ για να πάρει εκδίκηση για τον φόνο ενός φτωχού παιδιού. Ο Καρό Νίντζα βοηθάει τον Άλεξ να αντιμετωπίσει τον τραμπούκο του σχολείου και να κατακτήσει το κορίτσι των ονείρων του, ενώ ο Άλεξ του μαθαίνει ότι μία αιματηρή εκδίκηση δεν είναι η πρέπουσα απάντηση σε ένα αιματηρό έγκλημα.

Ο Δανός κωμικός Άντερς Μάθεσεν βασίζεται στο best-seller βιβλίο του και παρουσιάζει μία τολμηρή, αν μη τι άλλο, μαύρη κωμωδία κινουμένων σχεδίων που δεν ενδεικνύεται για μικρές ηλικίες καθώς η θεματική της αφορά μεγαλύτερα παιδιά. Ξεκινάει με τον φόνο ενός παιδιού εργαζόμενου σε μια παράνομη βιοτεχνία παιχνιδιών στη Ταϊλάνδη. Το πνεύμα του θύματος μπαίνει στη πάνινη κούκλα που μόλις είχε ράψει, η οποία, ως άλλος Τσάκι (Η Κούκλα του Σατανά), ακολουθεί το δολοφόνο και εκμεταλλευτή της παιδικής εργασίας Δυτικό λευκό άντρα στη χώρα του. Εκεί πέφτει στα χέρια ενός δειλού αγοριού το οποίο βοηθά να αποκτήσει αυτοπεποίθηση με αντάλλαγμα τη βοήθειά του να βρει το δολοφόνο.

Το στόρι περιλαμβάνει, πέρα από τα όποια ηθικά διδάγματα, σκηνές σχολικού εκφοβισμού (bulling), εφηβικών πάρτι αμερικάνικου τύπου και αγοράς ναρκωτικών. Το πρόβλημα είναι ό,τι η εικονογράφηση παραπέμπει σε ταινία για παιδιά μικρότερης ηλικίας και μοιάζει αταίριαστη με το θέμα. Ακόμη και το χιούμορ της αφορά μεγαλύτερες ηλικίες. Ίσως εκεί στη Δανία, τα μικρά παιδιά να είναι πιο ώριμα. Τα δικά μας εδώ θα έχουν σίγουρα πολλές απορίες κι ο ενήλικας που τα συνοδεύει θα πρέπει να είναι έτοιμος να δώσει τις κατάλληλες απαντήσεις.

Info: Καρό Μίνζα (Ternet Ninja/Checkered Ninja). Κινούμενα Σχέδια. Δανία 2018. Πρεμιέρα: Πέμπτη 17 Οκτωβρίου. Σκηνοθεσία:Θόρμπιορν Κριστόφερσεν & Άντερς Μάθεσεν. Με τις φωνές των: Παναγιώτη Αποστολόπουλου, Ρένου Χαραλαμπίδη, Θανάση Κουρλαμπά, Αλκη Ζερβόυ, Ντίνου Σούτη, Χρήστου Θάνου, Ρίας Απέργη, Μελίνας Κατσακούλη. Διανομή: Tanweer.
εμφάνιση σχολίων