ΜΟΝΟΙ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ: Ο Ρεμί είναι ένας μοναχικός νεαρός ανειδίκευτος εργάτης στο Παρίσι ο οποίος δουλεύει στην τεράστια αποθήκη μιας εταιρείας πωλήσεων. Καθώς οι δραστηριότητες της εν λόγω εταιρείας μεταφέρονται πλέον στο διαδίκτυο, όλοι σχεδόν οι συνάδελφοί του χάνουν τη δουλειά τους, όμως εκείνος παίρνει μετάθεση σαν τηλεφωνητής, στην εξυπηρέτηση πελατών. Το μεγάλο του πρόβλημα είναι ότι πάσχει από αϋπνία. Η Μελανί πάλι, είναι μια νεαρή Παρισινή η οποία δουλεύει σε ένα ιατρικό, ερευνητικό κέντρο, για την καταπολέμηση του καρκίνου. Έχει περάσει ένας χρόνος που χώρισε από τον προηγούμενο σύντροφό της και ακόμη δεν μπορεί να ορθοποδήσει. Πάσχει από υπνηλία. Οι δύο νέοι μένουν μεσοτοιχία σε διαφορετικά γειτονικά κτίρια και δεν γνωρίζει ο ένας τον άλλο αν και φορές συναντιούνται τυχαία, στο δρόμο και στα καταστήματα της γειτονιάς.
Οι διαφορετικοί παθολόγοι στους οποίους απευθύνονται, τους παραπέμπουν σε ψυχοθεραπευτές. Κλειδωμένοι ψυχολογικά αρχικά και οι δύο, ανακαλύπτουν σταδιακά μέσω της θεραπείας, πως ο ένας έχει θέμα με κάποιο γεγονός που συνέβη στη παιδική του ηλικία και η άλλη, στη σχέση της με τους γονείς και τους συντρόφους της. Εν τω μεταξύ, μετά από παρότρυνση γνωστών και φίλων, θα δημιουργήσουν και οι δυο τους λογαριασμούς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με τα οποία θα ασχοληθεί κυρίως η Μελανί, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Ο Ρεμί θα προσπαθήσει πάλι να τα φτιάξει, με μια γυναίκα από τον χώρο της δουλειάς του.
Αρχικά η ταινία θυμίζει τις αργεντίνικες Μεσοτοιχίες (2011), του Γουστάβο Ταρέτο, όμως σύντομα παίρνει άλλους αφηγηματικούς δρόμους, που έχουν να κάνουν με τη μοναχική καθημερινότητα των δύο ηρώων και τις εξελίξεις στις παράλληλες πορείες ψυχανάλυσης και εργασίας. Αν και τα 110 λεπτά, είναι πολλά περισσότερα από όσα θα αρκούσαν για την ολοκλήρωση του στόρι, τουλάχιστον ο Σεντρίκ Κλαπίς (
Μια Γαλλίδα στο Μανχάταν), ο οποίος ειδικεύεται στις ρομαντικές, δραματικές, κομεντί, μας συστήνει δυο ενδιαφέροντες και ολοκληρωμένους χαρακτήρες, με ευαισθησία και χιουμοριστική διάθεση, αν και τελικά θα εξαρτηθεί από την κρίση του θεατή, κατά πόσο θα πειστεί από τις όποιες ψυχαναλυτικές διαπιστώσεις και από τα όποια αποτελέσματά τους. Πολύ συμπαθές το πρωταγωνιστικό δίδυμο των Φρανσουά Σιβίλ και Ανά Ζιραντό, η οποία είναι εγγονή της Ανί Ζιραρντό (Κρυμμένος, Η Δασκάλα του Πιάνου, Ο Ρόκο και τ' αδέρφια του).
Info: Μόνοι στο Παρίσι (Deux Moi/Someone, Somewhere). Ρομαντική Δραματική Κομεντί. Γαλλία, Βέλγιο 2019. Πρεμιέρα: Πέμπτη 18 Ιουνίου. Σκηνοθεσία: Σεντρίκ Κλαπίς. Παίζουν: Φρανσουά Σιβίλ, Ανά Ζιραρντό, Καμίλ Κοτίν, Φρανσουά Μπερλεάν, Σιμόν Αμπκαριάν. Διανομή: Spentzos Film.
ΟΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΕΣ: Απομονωμένοι σε μια πολυτελή κατοικία, χωρίς καμία δυνατότητα επαφής με τον έξω κόσμο, 9 μεταφραστές μεταφράζουν όλοι ταυτόχρονα, το τελευταίο μέρος ενός εκ των μεγαλύτερων μπεστ σέλερ της παγκόσμιας λογοτεχνίας υπό άκρα μυστικότητα. Να όμως που στο διαδίκτυο διαρρέουν οι 10 πρώτες σελίδες του βιβλίου και ένας εκβιαστής απειλεί να αποκαλύψει την συνέχεια αν δεν του δοθεί ένα εξωφρενικό ποσό. Το ερώτημα που παραμένει είναι ένα: από πού ήρθε η διαρροή; Όλοι τους πλέον είναι ύποπτοι.
Πρωτότυπο Whodunit τύπου Αγκαθα Κρίστι, στο οποίο αναζητούνται ο ένοχος της διαρροής, αλλά και η πραγματική ταυτότητα του συγγραφέα του μπεστ σέλερ, στο οποίο συμμετέχουν ηθοποιοί από 9 διαφορετικές χώρες, με τον Μανώλη Μαυροματάκη να υποδύεται τον Έλληνα μεταφραστή, Κωνσταντίνο Κεδρινό. Οι μεταφραστές θα πρέπει να ζήσουν για δύο μήνες δουλεύοντας πάνω στο κείμενο του μυθιστορήματος, που τους δίνεται ανά 20 σελίδες, στο πολυτελές κατά τα άλλα, υπόγειο καταφύγιο μιας έπαυλης, στη Γαλλία.
Όταν το κείμενο διαρρεύσει, θα θεωρηθούν όλοι τους ύποπτοι και οι υποψίες θα στρέψουν μοιραία τον έναν απέναντι στον άλλον, τίποτα όμως δεν θα είναι πραγματικά, αυτό που αρχικά φαίνεται. Μέσα από εκτενή φλας μπακ & flash forward, η δαιδαλώδης αφήγηση (Δαίδαλος είναι και ο τίτλος του εν λόγω βιβλίου), ξεδιπλώνεται με πάρα πολλές υπερβολές, κατά τη γνώμη μας, αλλά και με αρκετή μαεστρία, σε ένα θρίλερ που εξετάζει, άλλοτε με σοβαροφάνεια, άλλοτε με κριτική ματιά και άλλοτε με κατάμαυρο χιούμορ, τον κόσμο των εμπορικών εκδόσεων και της παραγωγής μπεστ σέλερ.
Κάποιες αποκαλύψεις είναι εύκολα να μαντευτούν, ενώ άλλες, υπάρχουν απλά για να υπάρχουν, μόνο και μόνο για να υπηρετήσουν τις απιθανότητες του σεναρίου. Υποτίθεται πως βασίζεται πάνω στα άρθρα που γράφτηκαν για τις εκδοτικές περιπέτειες του περίφημου Inferno του Νταν Μπράουν, όμως ο θεατής έχει και πάλι τον τελευταίο λόγο, κατά το πόσο πείθεται, αν πείθεται, από τα μύρια όσα συμβαίνουν στην οθόνη.
Info: Οι Μεταφραστές (Les Traducteurs). Θρίλερ Μυστηρίου. Γαλλία, Βέλγιο 2019. Πρεμιέρα: Πέμπτη 18 ιουνίου. Σκηνοθεσία: Ρεζί Ρουανσάρ. Παίζουν: Λαμπέρ Γουιλσόν, Ρικάρντο Σκαρμάτσιο, Ολγκα Κιριλένκο, Σίντσε Μπαμπέτ Κνούτσεν, Εδουάρδο Νοριέγκα, Αλεξ Λόθερ, Μανώλης Μαυροματάκης. Διανομή: Feelgood Entertainment.
Η ΚΑΛΟΣΥΝΗ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ: Στη Νέα Υόρκη του σήμερα, το ρωσικό εστιατόριο του εκκεντρικού ιδιοκτήτη Τίμοφεϊ, αποτελεί κομβικό σημείο για τις ζωές τεσσάρων αγνώστων μεταξύ τους προσώπων. Της Κλάρα, μιας νεαρής μητέρας που ξεφεύγει μαζί με τα παιδιά της από τον βίαιο σύζυγό της. Του Μαρκ, ενός πρώην κατάδικου και νυν μάνατζερ του εστιατορίου. Της Άλις, μίας χαμηλών τόνων νοσοκόμας και ερασιτέχνη θεραπεύτριας και του Τζεφ, ενός νεαρού άνδρα που ψάχνει απεγνωσμένα για δουλειά και αναγνώριση.
Η σκηνοθέτης Λόνε Σέρφινγκ, έγινε γνωστή το 2000 από την όμορφη, αισθηματική, δραματική κομεντί, Ιταλικά για Αρχάριους, ενώ το 2009 ξεχώρισε με το Βρετανικό, Μια Κάποια Εκπαίδευση (An Education), που έκανε ευρέως γνωστούς, τη Κάρεϊ Μάλιγκαν και τον Πέτερ Σάρσγκαρντ. Συνέχισε με τρεις ακόμη συμπαθητικές, αλλά ακαδημαϊκά σκηνοθετημένες βρετανικές παραγωγές (Μία Ημέρα, Η Λέσχη της Κομψής Αλητείας & Η Καλύτερη Στιγμή τους) και επέστρεψε με αυτή την άνευρη ταινία, που παραδόξως πήρε μέρος στο Διαγωνιστικό του περσινού Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου.
Η ταινία δεν είναι τίποτα περισσότερο από αυτό που λέει ο τίτλος της, άγνωστοι μεταξύ τους, άτυχοι, αλλά καλοσυνάτοι άνθρωποι, βοηθούν ο ένας τον άλλον να τα βγάλουν πέρα στο σύγχρονο Μανχάταν. Δεν υπάρχει κανένας κακός να ζωντανέψει λίγο την ιστορία, πέρα από τον βίαιο Αστυνομικό με το αγγελικό πρόσωπο, σύζυγο της Κλάρα, ο οποίος όμως δεν αποδεικνύεται αρκετός. Πέρα από το εστιατόριο, η ιστορία κινείται και γύρω από ένα γκρουπ ψυχολογικής υποστήριξης το οποίο ονομάζεται Συγχώρεση, στο οποίο οι ήρωες, είτε δουλεύουν εθελοντικά εκεί όπως ο Τζεφ (ο Κέιλεμπ Λόντρι Τζόουνς, ο νεαρός διαφημιστής από τις Τρεις Πινακίδες Έξω Από το Έμπινγκ του Μιζούρι, σε έναν άχαρο ρόλο) και η νοσοκόμα Άλις που το διευθύνει, είτε αναζητούν εκεί βοήθεια, όπως ο Μαρκ και ο δικηγόρος του.
Προφανώς η Σέρφινγκ που υπογράφει και το σενάριο, να είχε στο μυαλό της μια πολυεπίπεδη δραματική, κινηματογραφική τοιχογραφία όπως τη Μανόλια (1999), του Πολ Τόμας Άντερσον, όμως σχεδόν τίποτε δεν μοιάζει να λειτουργεί όπως το φαντάστηκε. Οι ηθοποιοί δεν έχουν ενδιαφέροντες διαλόγους μεταξύ τους, ούτε ολοκληρωμένους χαρακτήρες να υποστηρίζουν, η αφήγηση είναι γεμάτη υπερβολές και συμπτώσεις, ενώ το μοναδικό της ενδιαφέρον εξαντλείται στο αιθέριο μουσικό σκορ του Αντριου Λόκινγκτον.
Info: Η Καλοσύνη των Ξένων (The Kindness of Strangers). Δραματική. Δανία, Καναδάς, Σουηδία, Γαλλία, Γερμανία, Βρετανία 2019. Πρεμιέρα: Πέμπτη 18 Ιουνίου. Σκηνοθεσία: Λόνε Σέρφιγκ. Παίζουν: Ζόι Καζάν, Άντρια Ράισμπορο, Ταχάρ Ραχίμ, Κέιλεμπ Λόντρι Τζόουνς, Τζέι Μπαρουσέλ, Μπιλ Νάι. Διανομή: Odeon.
ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΤΡΕΛΟΙ ΤΡΕΛΟΙ ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ: Ένας θεατρικός παραγωγός στα όρια της χρεοκοπίας και ο λογιστής του, σκαρφίζονται έναν τρόπο να γίνουν πλούσιοι, ανεβάζοντας μια σίγουρη εμπορική και καλλιτεχνική αποτυχία, που θα τους βοηθήσει να υπεξαιρέσουν τα κεφάλαια της παραγωγής της, τα οποία χορηγούν, με ποσοστά κέρδους, οι ηλικιωμένες ερωμένες του πρώτου, τις οποίες απομυζεί με υποσχέσεις έρωτα.
Ψάχνοντας βρίσκουν ένα έργο που μοιάζει ιδανικό. Ένα μιούζικαλ που υμνεί τον Χίτλερ και τη Ναζιστική Γερμανία, γραμμένο από έναν Γερμανό μετανάστη, νοσταλγό εκείνης της εποχής. Αμέσως ξεκινάει και η αναζήτηση ενός ανίκανου σκηνοθέτη για το έργο. Οι προσδοκίες τους όμως από το ανέβασμα του εν λόγω έργου, θα διαψευθούν οικτρώς.
Επανέκδοση της κλασικής πλέον κωμωδίας του Μελ Μπρουκς (Μπότες, Σπιρούνια και Καυτές Σέλες, Οι 12 Καρέκλες, Η Τελευταία Τρέλα του Μελ Μπρουκς), την οποία πολλοί ανακάλεσαν πριν από λίγους μήνες σε σχέση με το Τζότζο του Τάικα Γουαϊτίτι και τους τρόπους της απεικόνισης του Χίτλερ και των ναζί από τις δύο ταινίες, που όμως είναι εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους, καθώς ανήκουν σε δυο εντελώς διαφορετικές εποχές.
Κωμωδία παλιάς σχολής οι Τρελοί Τρελοί Παραγωγοί, παραμένει σε αρκετά σημεία της επίκαιρη και εξόχως ξεκαρδιστική, καθώς πέρα από τον ναζισμό και τον ηγέτη του, σατιρίζει και τον θεατρικό κόσμο των παραστάσεων του Μπρόντγουεϊ της εποχής. Υπάρχουν και κάποια στοιχεία που μοιάζουν ξεπερασμένα, όμως οι ερμηνείες, οι διάλογοι και κάποια γκαγκ παραμένουν διαχρονικά αστεία. Την δεκαετία του 70 ή ταινία (μαζί με όλες τις υπόλοιπες του Μελ Μπρουκς), ήταν το απαραίτητο συστατικό του προγράμματος κάθε θερινού που σεβόταν τον εαυτό του και τους θεατές του.
Info: Αυτοί οι Τρελοί Τρελοί Παραγωγοί (The Producers). Μουσική Κωμωδία. ΗΠΑ 1967. Επανέκδοση: Πέμπτη 18 Ιουνίου. Σκηνοθεσία: Μελ Μπρουκς. Παίζουν: Ζίρο Μόστελ, Τζιν Γουάιλντερ, Κένεθ Μαρς, Ανδρέας Βουτσινάς. Διανομή: Summer Classics.