«Μας λένε ότι δεν μπορεί κάποιος να βγει να κάνει ποδήλατο, ενώ υποχρεώνουν δεκάδες χιλιάδες να πάνε στα εργοστάσια» -Φραντσέσκο Μακάριο
«Όταν θα τελειώσει κάποια στιγμή αυτή η σφαγή, κάποιοι θα πρέπει να ντρέπονται γι' αυτά που λένε και τα στοιχεία που δίνουν» Ο Φραντσέσκο Μακάριο, πρώην αντιδήμαρχος πολεοδομίας του Μπέργκαμο, υποψήφιος δήμαρχος της λίστας Bergamo in Comune και γραμματέας της τοπικής Κομμουνιστικής Επανίδρυσης έδωσε συνέντευξη στον Αργύρη Παναγόπουλο για την έντυπη έκδοση της Αυγής.PRESS
25 Μαρτίου 2020
Γιατί είχαμε μια τόσο μεγάλη διασπορά; Γιατί κάποιοι επιμένουν να έχουν ανοιχτά τα εργοστάσια και τις βιοτεχνίες. Υπήρξαν πολλοί που τα έκλεισαν. Μέχρι χθες μας έλεγαν οι επιχειρηματίες: «Η επιχείρησή μου είναι η δική σας επιχείρηση, γιατί κερδίζουμε όλοι». Σήμερα ο επιχειρηματίας δίνει τις οδηγίες από τη βίλα του στο βουνό και ο εργαζόμενος πεθαίνει για την «κοινή» επιχείρηση στο βάθος της κοιλάδας. Απειλούν μάλιστα με απολύσεις, και πολύ περισσότερο τους μετανάστες, γιατί εάν απολυθούν, θα χάσουν το δικαίωμα του πιστοποιητικού διαμονής και θα βρεθούν στον δρόμο σαν να είναι παράνομοι.
Αυτοί που μας κυβερνούν και αποφασίζουν είναι ασυνείδητοι. Γιατί μας λένε ότι δεν μπορεί κάποιος να βγει να κάνει ποδήλατο, ενώ υποχρεώνουν δεκάδες χιλιάδες να πάνε στα εργοστάσια και τις βιοτεχνίες να κολλήσει ο ένας τον άλλο και μετά αυτοί την οικογένειά τους. Στο Μπέργκαμο ζούμε όπως και στην Ελλάδα, με πολλές οικογένειες να ζουν πάρα πολύ κοντά εάν όχι στο ίδιο κτίριο. Καταλαβαίνετε λοιπόν πόσο εύκολη είναι η διασπορά. Στα εργοστάσια δεν δίνουν ούτε μάσκες, για να μην αναφερθώ στα γάντια.
Η σύζυγός μου είναι φαρμακοποιός και εργάζεται δέκα ώρες την ημέρα. Κατάφερε να έχει μάσκα εδώ και δύο ημέρες, γιατί δεν υπήρχαν. Φτάσαμε στο σημείο να μας πιπιλίζουν το μυαλό ότι μας παίρνουν για παράδειγμα στην Ευρώπη, ενώ η τρίτη σε μέγεθος οικονομία δεν μπορεί να δώσει μια μάσκα στους γιατρούς, τους νοσηλευτές, τους φαρμακοποιούς. Ποιοι θα γιατρέψουν τον κόσμο. Εγώ;
Η αδελφή μου είναι οικογενειακή γιατρός με πεντακόσιους ασθενείς και ακόμη δεν τους έχουν στείλει υλικά και οδηγίες. Η αδελφή μου γυρίζει όλη τη μέρα στους ασθενείς και βλέπει από πρώτο χέρι ότι δεν πεθαίνουν πια μόνο αυτοί που είναι ογδόντα χρονών, αλλά και αυτοί που είναι πενήντα, σαράντα, ακόμη και τριάντα. Όλοι αυτοί που είναι νεότεροι σε ηλικία είναι βιομηχανικοί εργάτες ή εργαζόμενοι σε μεγάλες επιχειρήσεις ή βιοτεχνίες. Έτσι φθάσαμε να έχουμε στο νοσοκομείο ακόμη και παιδάκια, που ελπίζουμε με όλη μας την καρδιά να μην πάθουν τίποτα χειρότερο. Αντιμετωπίζουμε ένα χάος.
Μπροστά στην ασυδοσία των εργοδοτών πολλοί εργαζόμενοι δήλωναν στον γιατρό από το τηλέφωνο ότι έχουν 38,5 πυρετό ή ότι έχουν ένα κρούσμα στην οικογένειά τους και δεν πήγαν για 15 ημέρες νομότυπα στην εργασία τους χωρίς τον κίνδυνο απόλυσης και έτσι ορισμένοι τη γλίτωσαν. Στην Brembo, που έχει 3.000 εργαζόμενους και φτιάχνουν μεταξύ άλλων τα φρένα για τη Ferrari, 1.000 εργαζόμενοι δήλωσαν ασθένεια για να σωθούν. Η Tenaris Dalmine έβαλε τους εργαζόμενους σε καραντίνα και κράτησε εθελοντικά μόνο 40 εργαζόμενους για την παραγωγή του οξυγόνου για τα νοσοκομεία και τις αναπνευστικές συσκευές. Οι μικρές επιχειρήσεις εκβιάζουν πιο εύκολα τους εργαζόμενους γιατί σχεδόν όλοι έχουν εξάμηνα συμβόλαια, αφού με την απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων εξαφανίστηκαν οι συμβάσεις αορίστου χρόνου.
Πως είναι η κατάσταση στις μικρότερες επιχειρήσεις; Δυστυχώς δεν τις κλείνουν, γιατί πολλές παράγουν εξαρτήματα για τη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία και φθάνουν μάλιστα να κάνουν και πολλές υπερωρίες, γιατί οι εργοδότες φοβούνται ότι το επόμενο διάστημα θα σταματήσει η αλυσίδα που τροφοδοτεί τα γερμανικά εργοστάσια και θέλουν να διασφαλίσουν τα μεγαλύτερα δυνατά αποθέματα.
Οι μικρές επιχειρήσεις εκβιάζουν πιο εύκολα τους εργαζόμενους, αφού σχεδόν όλοι έχουν 6μηνα συμβόλαια, αφού με την απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων εξαφανίστηκαν οι συμβάσεις αορίστου χρόνου. Σε κάνουν να καταλάβεις ότι εάν δεν συνεχίσεις να εργάζεσαι τους επόμενους μήνες δεν θα σου ανανεώσουν τη σύμβαση. Ο εκβιασμός στους μετανάστες είναι ακόμη χειρότερος, γιατί εκτός από τη δουλειά θα χάσουν και την άδεια παραμονής.
Το Μπέργκαμο έφτασε σ' αυτή την κατάσταση για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί έχουμε μια εγκληματική, ανίκανη και ανεύθυνη επιχειρηματική τάξη και δεύτερον, γιατί έχουμε μια πολιτική τάξη που αποτελεί το προϊόν της επιχειρηματικής αυτής τάξης, για να μην αναφερθώ στα τραγικά λάθη της κυβέρνησης (…)
Παράλληλα η λιτότητα και οι περικοπές που εφαρμόστηκαν στην Υγεία από τη δεξιά που ελέγχει την Περιφέρεια, αλλά και όλες τις κεντροδεξιές και κεντροαριστερές κυβερνήσεις, που προχώρησαν σε ιδιωτικοποιήσεις και έκλεισαν πολλά δημόσια νοσοκομεία, δεν αφήνει καμιά εναλλακτική λύση σωτηρίας ακόμη και σε μια από τις πιο πλούσιες πόλεις της Ιταλίας.
Στο νοσοκομείο του Αλζάνο, που είναι δίπλα στη Βαλσεριάνα, όταν έφθασαν οι πρώτοι ασθενείς με τον κορωνοϊό κανείς δεν είχε ειδοποιήσει για τον κορωνοϊό και τους έβαζαν για δεκαπέντε μέρες κανονικά μέσα στις πτέρυγες για να μολύνουν τους άλλους ασθενείς και σχεδόν όλο το προσωπικό. Σήμερα το νοσοκομείο στέκεται όρθιο μόνο χάρη στην αυτοθυσία του προσωπικού.
Η διασπορά του κορωνοϊού στο Μπέργκαμο και τις πρώην κλωστοϋφαντουργικές περιοχές είναι πολύ μεγαλύτερη από το Λόντι. Τα οικονομικά συμφέροντα όμως δεν επέτρεψαν να χαρακτηριστεί «κόκκινη ζώνη» για να σωθούν πολλές ζωές. Προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι ήταν μια περιοδική γρίπη, ακόμη και όταν είδαμε τους πρώτους νεκρούς. Προσπαθούσαν να μας καθησυχάσουν με κάθε τρόπο.
Ο Γκόρι, ο δήμαρχος του Μπέργκαμο, που ανήκει στο Δημοκρατικό Κόμμα, πριν από δύο Κυριακές είχε καλέσει τον κόσμο να πάει στα εστιατόρια την Κυριακή, λέγοντας ότι βρίσκεται στις παραδόσεις μας, και καλούσε τον κόσμο να βγει κανονικά στα πάρκα και τις πλατείες και να κάνει βόλτες με τα ποδήλατα. Ο ίδιος με τους δημοτικούς συμβούλους του φωτογραφίστηκε σε εστιατόριο της Άνω Πόλης για δείξουν πρώτοι απόλους ότι δεν συμβαίνει τίποτα.
Ο Γκόρι μάλιστα έδωσε δωρεάν εισιτήρια σε κάθε κάτοικο, για να κατεβεί στο κέντρο και τα εμπορικά κέντρα για ψώνια. Είναι να απορεί κανείς γιατί βρισκόμαστε μπροστά σε μια εκατόμβη; Όταν το έκανε αυτό κατάγγειλα ότι έκανε μια εγκληματική πράξη κατά του πληθυσμού. Για να με χαρακτηρίσουν γραφικό. Καταλαβαίνεις τώρα γιατί δεν θέλαμε να κατεβούμε μαζί του στις δημοτικές εκλογές;
Ξέραμε ότι στη Βαλσεριάνα, δέκα χιλιόμετρα από το κέντρο τα πόλης, υπήρχε μια μεγάλη εστία του κορωνοϊού και ότι δεν παρέμβαιναν για οικονομικούς λόγους. Πως μπορεί ο δήμαρχος να λέει πηγαίνετε στα εμπορικά κέντρα και τα εστιατόρια; Για αυτό μολύνθηκε όλη η επαρχία και κατέρρευσε το σύστημα Υγείας. Τώρα δεν έχουμε που να βάλλουμε τα φέρετρα. Έτσι φθάσαμε εδώ και δέκα ημέρες να μην φθάνει ο εξοπλισμός των νοσοκομείων και οι θέσεις της εντατικής να προστατεύσουν τους ανθρώπους.
Διαβάσετε όλη τη συνέντευξη εκεί: avgi.gr
Διαβάστε επίσης:
Ηλιθιότητα και Εξουσία
Πως βιώνουν οι υπέρ-πλούσιοι την εποχή του ιού;
«Αλλά κάπου ώπα, δηλαδή φρένο»
Οι σημερινές επιλογές θα αλλάξουν τη ζωή τα επόμενα χρόνια
εμφάνιση σχολίων