Είναι η μεγάλη ανάσα πριν το μακροβούτι και αυτή όταν βγεις στην επιφάνεια. Είναι κόκκινο και μαύρο και πάλι κόκκινο, είναι θάνατος και ανάσταση μαζί, χωρίς σειρά, σχεδόν ταυτόχρονα. Είναι ταξίδι και τέλμα, τη μια εξερευνητής και την άλλη παράλυτος, είναι μουσική σε πανηγύρι στα Βαλκάνια και ήχος του Chopin λίγο πριν κάποιος κλείσει τα μάτια του.
Είναι δύσκολη η ζωή μαζί σου και είναι και εύκολη. Είναι ζωή η ζωή μαζί σου, είναι παράταιρη η ζωή μαζί σου, είναι χαμόγελο και θυμός και αγάπη και έρωτας και τίποτα, συχνά είναι και τίποτα η ζωή μαζί σου. Και είναι βόλτα η ζωή μαζί σου και χάρτης και λάστιχο στην άκρη του δρόμου, και motel μιας εθνικής και χάδι στο χέρι όταν αλλάζω ταχύτητα.
Είναι μάνα η ζωή μαζί σου, και αρχέγονη θηλυκή κραυγή. Και είναι τα πάντα μου η ζωή μαζί σου και δεν ξέρω πώς να ζήσω τα πάντα μου. Είναι αμήχανη η ζωή μαζί σου, όπως αμήχανος μένει κάποιος μπροστά σε ένα θαύμα. Και έχει θλίψη η ζωή μαζί σου και χαρές, και βιώνω και τα δύο, και πιο πολύ όταν τα βιώνεις εσύ.
Και είναι χορός η ζωή μαζί σου, κι ας μην ξέρω να χορεύω. Κοιτάζω τα πόδια σου και ακολουθώ, γιατί είναι πίστη η ζωή μαζί σου, πίστη διαφορετική από την πίστη των άλλων. Γιατί είναι δόσιμο η ζωή μαζί σου, γιατί χαμογελάω όταν γράφω για τη ζωή μαζί σου, γιατί χρωστάω τη ζωή στη ζωή μαζί σου…
εμφάνιση σχολίων