0
1
σχόλια
191
λέξεις
Στείλτε μας το δικό σας κείμενο στο [email protected]
 
ΕΥΑ Β.
24 Ιουλίου 2017
Η αρχή
Τα μάτια χαλαρώνουν. Δεν θέλουν να κοιτάνε τίποτα τριγύρω. Άχρηστες πληροφορίες παρακαλώ σωπάστε για λίγο. Οι μυς τεντώνονται, προετοιμάζουν τα χέρια. Η πλάτη νιώθει το πρώτο ρίγος. Ξεκινά από χαμηλά, από τους ενστικτώδης αισθητήρες. Το ρίγος, με την ταχύτητα της επιθυμίας φτάνει στον αυχένα. Σε διαπερνά, ανατριχιάζεις.
Χαμογελάς.
Γουργουρίζεις.

Η πράξη
Δύο κομμάτια από κάτι. Ζέστη. Τρυφερότητα. Απαλό χάδι. Βλέμματα. Από απόσταση αναπνοής.
(έχω αρχίσει να αναπτύσσω μια θεωρία: Αν το καθετί έχει φάσμα, τότε ο έρωτας αναπτύσσεται σε όση απόσταση υπάρχει μεταξύ των ματιών δύο ερωτευμενων, στη διάρκεια μιας αγκαλιάς ).
Οι αναπνοές ταυτίζονται.
Μη γελιέσαι, είναι ενας τρόπος κι αυτός ένωσης.
Μια έκφραση του σώματος σου, του οργανισμού σου, να σου δείξει οτι έτσι λειτουργείς καλύτερα.
Ή πιο όμορφα.

Η επίτευξη
Το ρίγος έσβησε, το δαμάσαμε. Σε μυρίζω, σε εισπνέω, σε αγγίζω, σε κοιτάω. Νοιώθω την αίσθηση του μάλλινου πουλόβερ σου, της τρίχας σου, του δέρματος σου. Κλείνω τα μάτια και αισθάνομαι.
Μου φιλάς τα μάτια. Χαλαρωτικά ροζ ψυχεδελικά σχήματα τρέχουν πίσω από αυτά.
Ο τρόπος να το γιορτάσουμε. Κατηφορίζεις τα χείλη σου μέχρι να συναντήσουν τα δικά μου.
Τα αφήνουμε εκεί, μοιάζουν να ηρέμησαν.
Δεν χρειάζεται να μου πεις κάτι. Απόψε, μάθαμε ό,τι χρειάζεται.
 
TAGS:
εμφάνιση σχολίων