ΦΩΤΟ: ΕΦΗ ΓΟΥΣΗ
«Δεν χρειάζεται εισιτήριο, μόνο φαντασία». Τα Plásmata πρωτοεμφανίστηκαν στο Πεδίον του Άρεως το 2022, ταξίδεψαν στα Γιάννενα και φέτος επιστρέφουν στην Αθήνα, στήνοντας μια μεγάλη γιορτή. Η έκθεση της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση στο αθηναϊκό πάρκο, θα διαρκέσει από τις 27 Μαΐου έως 15 Ιουνίου.
Υβριδικά έργα και Plásmata που «ζουν» στο πάρκο, μπλέκονται μαζί μας σε μια αισθητηριακή εμπειρία -με συζητήσεις, γεύσεις, ζωντανό ραδιόφωνο, κινηματογραφικές προβολές- και γίνονται τελικά συνοδοί μιας περιπλάνησης. Ο καθένας μπορεί να αποκοπεί για λίγο από το θόρυβο της πόλης για να «χαθεί» μέσα στο πάρκο (ακούγοντας μουσική ή ξαπλώνοντας σε ένα έργο), να αφεθεί στην αναζήτηση ή να σχεδιάσει μια διαδρομή.
Ή να παίξει το παιχνίδι των ερωτήσεων: Το Πνεύμα του πάρκου μπορεί να μας φέρει κοντά; Τι ρόλο παίζει η σωματική εμπειρία στην καλλιτεχνική περιπλάνηση; Είναι αυτή η περιήγηση΄μια τελετουργία; Θέλει τελικά ο κόσμος της τέχνης να γεφυρώσει το ψηφιακό και το αναλογικό; Είναι φυσικό ή τεχνητό το Πεδίον του Άρεως; Το απρόβλεπτο της τέχνης ανατρέπει τον αλγόριθμο; Θέλουμε να είμαστε μοναχικοί χρήστες ενός προκάτ κόσμου ή να φανταστούμε μαζί το μέλλον που θέλουμε να φτιάξουμε;
«Μια μικρή γιορτή-εγκώμιο στην τέχνη, το δικαίωμα στην τεμπελιά και την απραξία, την ανακουφιστική δύναμη της συνύπαρξης» -Αφροδίτη Παναγιωτάκου
Η Αφροδίτη Παναγιωτάκου, Καλλιτεχνική Διευθύντρια του Ιδρύματος Ωνάση που έχει επιμεληθεί την έκθεση, αναφέρει για τα Plásmata 3: «Μια βόλτα στο Πεδίον του Άρεως με αλλιώτικα Plásmata αυτή τη φορά. Ήσυχα, διακριτικά, γοητευτικά, παρηγορητικά. Φυσικά, αναλογικά, ψηφιακά. Πλάσματα που παίζουν με το ερώτημα τι είναι πραγματικό και τι φανταστικό, τι θα μπορούσε να συμβαίνει στα αλήθεια και τι σε όνειρο. Μια μικρή πλατεία για να ακούσουμε μουσική ξαπλωμένοι στο έδαφος. Σινεμά, φαγητό, μικρά πράγματα που μας κάνουν να νιώθουμε ωραία.
Ψάχνουμε τρόπους για να ευχαριστηθούμε την ελευθερία του δημόσιου χώρου και τη συναναστροφή μας με αγνώστους που μας έφερε κοντά η τυχαιότητα της βόλτας ή ο στόχος ανακάλυψης των Πλασμάτων. Ναι, αναζητάμε το γλυκό ψέμα που μπορούν να αφηγηθούν η ομορφιά, η έκπληξη, το χιούμορ, και τελικά, η τέχνη. Το ίδιο το πάρκο δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση φύσης φτιαγμένης με σχέδιο και ανθρώπινη πρόθεση. Οικεία και τρυφερά, φέτος. Άλλωστε, έχουμε ξανασυναντηθεί. We’ve met before, haven’t we? Μια μικρή γιορτή-εγκώμιο στην τέχνη, το δικαίωμα στην τεμπελιά και την απραξία, την ανακουφιστική δύναμη της συνύπαρξης».
Τα Plásmata 3 μας λένε: «Ελάτε να παίξουμε»
Τα Plásmata 3 παρ΄όλο που έχουν την «ταμπέλα» της ψηφιακής τέχνης, δεν διαχωρίζουν την τέχνη σε ψηφιακή και αναλογική, αντίθετα: θέατρο σκιών, projection mapping, ζωγραφική στο φιλμ, video art, μετα-ψηφιακή έκφραση συνυπάρχουν στον δημόσιο χώρο, με την τεχνολογία να παρουσιάζεται όχι ως αυτοσκοπός, αλλά ως εργαλείο.
Μνημεία φτιαγμένα από σπασμένα μάρμαρα αθηναϊκών πεζοδρομίων, μυστικιστικά τοτέμ και μυθικά ζώα, κολόνες-μαξιλάρια όπου ξαπλώνεις, σώματα εκτός βαρύτητας που πέφτουν από μια σκάλα που οδηγεί στο πουθενά ή παντού, γυάλινα λουλούδια που φωτίζονται από αγκαλιές, κοχύλια που τραγουδούν για το νερό, πλάσματα που ξεπροβάλλουν μέσα από τα παρτέρια .
Τι είναι το Υπουργείο Αναρχαιολογίας; Κινείται στ’ αλήθεια εκείνη η κουκουβάγια δίπλα στο άγαλμα της Αθηνάς; Τι γυρεύει ένα κοπάδι πρόβατα από τον Λίβανο στο Πεδίον; Έρχονται χρυσά Datsun από τον ουρανό; «Τα Plásmata 3 είναι μια πρόσκληση σε παιχνίδι, μια πρόταση για να δούμε αλλιώς τον κόσμο γύρω μας.».