Η Στέγη διαστέλλεται στο διεθνές πολιτιστικό σύμπαν: Αυτό το καλοκαίρι, οι παραγωγές της ταξιδεύουν από τη Βόρεια και τη Λατινική Αμερική έως την Ευρώπη. Με το Onassis Stegi Touring Program, καλλιτεχνικές παραγωγές που ξεκίνησαν ή φιλοξενήθηκαν στην Αθήνα, βρίσκουν τον δρόμο τους προς σκηνές και διεθνή φεστιβάλ, συμμετέχοντας ενεργά σε έναν παγκόσμιο πολιτιστικό διάλογο. Το πρόγραμμα λειτουργεί ως γέφυρα ανάμεσα στη σύγχρονη ελληνική δημιουργία και τις διεθνείς πλατφόρμες πολιτισμού που αναζητούν πρωτοπόρες φωνές. Πόλεις όπως η Αβινιόν, το Άμστερνταμ, οι Βρυξέλλες, το Ταλίν, το Χρόνινγκεν, η Βαρκελώνη, η Μπογκοτά, αλλά και η Καλαμάτα και τα Χανιά περιλαμβάνονται στους σταθμούς αυτής της διαδρομής, με παραγωγές που συμμετέχουν σε προγράμματα φιλοξενίας, φεστιβάλ, συνεργατικές πλατφόρμες.
100 παραγωγές, 1.000 παραστάσεις, 56 χώρες, 200 πόλεις
Το Onassis Stegi Touring Program δίνει έμφαση στη διασύνδεση των καλλιτεχνών με τα οικοσυστήματα των πόλεων που τους υποδέχονται. Στόχος δεν είναι απλώς η προβολή, αλλά η δημιουργία κοινοτήτων, η ανταλλαγή εμπειριών και η εδραίωση σχέσεων - «καινοτόμα δίκτυα, τα οποία είναι στενά συνυφασμένα με τον ιστό της διεθνούς σκηνής, με τους καλλιτέχνες και για τους καλλιτέχνες».
Σε διοργανώσεις όπως το Γαλλικό Festival d’Avignon, το Grec Festival της Βαρκελώνης και το Julidans Festival στο Άμστερνταμ, οι Έλληνες δημιουργοί παρουσιάζουν προτάσεις που επαναπροσδιορίζουν τα όρια της σύγχρονης τέχνης, αντανακλώντας την ταυτότητα και το παγκόσμιο βλέμμα μιας νέας γενιάς. Ένα ταξίδι που ξεκίνησε το 2011, έχει πλέον μετρήσει πάνω από 100 παραγωγές και συμπαραγωγές θεάτρου, χορού και μουσικής, με πάνω από 1.000 παραστάσεις σε 56 χώρες και 200 πόλεις.
«Το θέατρο εικόνων του Mario Banushi λειτουργεί με την εικαστικότητα ενός Botticelli, βγαλμένη σαν από όνειρο του Chagall» -Libération
Ένα από τα σημαντικότερα σημεία του φετινού χάρτη είναι η παρουσίαση του ΜΑΜΙ του Mario Banushi, που έκανε παγκόσμια πρεμιέρα τον Φεβρουάριο στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης και παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ της Αβινιόν τον Ιούλιο. Η παράσταση, που είναι και η πρώτη συμμετοχή σκηνοθέτη με αλβανική καταγωγή σε αυτό το ιστορικό φεστιβάλ, έλαβε εξαιρετικές κριτικές και συνεχίζει την περιοδεία της σε ευρωπαϊκά φεστιβάλ όπως το GREC της Βαρκελώνης και το Noorderzon στο Χρόνινγκεν - Ολλανδία. Η υποδοχή του MAMI ήταν διθυραμβική: η Libération έγραψε ότι «το θέατρο εικόνων του Mario Banushi λειτουργεί επί σκηνής με την εικαστικότητα ενός Botticelli, βγαλμένη σαν από όνειρο του Chagall» και η Le Monde πως επρόκειτο για την «πολύτιμη ανακάλυψη του Φεστιβάλ».
Πρόκειται για την τέταρτη συμμετοχή της Στέγης στην κορυφαία διοργάνωση, έπειτα από τον Κυκλισμό του Τετραγώνου του Δημήτρη Δημητριάδη σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Καραντζά (2014), το 6 a.m. How to disappear completely των Blitz theater group (2016) και τον Μεγάλο Δαμαστή του Δημήτρη Παπαϊωάννου (2017).
Ο ασταμάτητος χορός του Χρήστου Παπαδόπουλου
Παράλληλα, το έργο My Fierce Ignorant Step του Χρήστου Παπαδόπουλου, που έκανε πρεμιέρα στη Στέγη τον Μάιο, άνοιξε την αυλαία του Julidans Festival του Άμστερνταμ με θερμή υποδοχή, ενώ το Mellowing παρουσιάστηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας. Η πορεία του Παπαδόπουλου στις διεθνείς σκηνές συνεχίζεται με εμφανίσεις σε Ρώμη, Μαδρίτη, Μπρυζ και άλλες πόλεις. Παράλληλα, η παράστασή του Larsen C, που αποτελεί χορογραφική αποτύπωση της αέναης κίνησης της φύσης, ετοιμάζεται για την αμερικανική της πρεμιέρα στη Νέα Υόρκη.
Μπογκοτά, Νέα Υόρκη, Βρυξέλλες, Καλαμάτα
Στις διαδρομές της ελληνικής δημιουργίας περιλαμβάνονται και οι χορογραφίες της Χαράς Κότσαλη, που παρουσίασε το έργο to be possessed στη Μπογκοτά, ενώ το νέο της έργο IT’S THE END OF THE AMUSEMENT PHASE θα παρουσιαστεί στο Dance Days Festival στα Χανιά. Το καλοκαίρι ολοκληρώνεται με την παρουσίαση του to be possessed στις Βρυξέλλες, εμπλουτίζοντας ακόμα περισσότερο τον διεθνή διάλογο.
Επίσης, το Slamming της Ξένιας Κογχυλάκη συνεχίζει την περιοδεία του, από το Santarcangelo Festival στην Ιταλία ως το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας και το SAAL Biennaal του Ταλίν, μια παράσταση που αναδεικνύει τις αντιθέσεις και την πολυπλοκότητα της σύγχρονης συνύπαρξης μέσα από τον χορό. Τέλος, η Χριστιάνα Κοσιάρη βρίσκεται σε residency στο Watermill Center της Νέας Υόρκης, συνεχίζοντας την καλλιτεχνική της έρευνα και προετοιμάζοντας το νέο της έργο για την επόμενη σεζόν, με την υποστήριξη του Onassis AiR.
Με αυτήν τη διεθνή παρουσία, η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση συνεχίζει να στηρίζει την ελληνική δημιουργία, ανοίγοντας δρόμους σε νέους ορίζοντες και ενισχύοντας τη σύνδεση των καλλιτεχνών με το παγκόσμιο πολιτιστικό γίγνεσθαι. Ανακαλύψτε περισσότερα εκεί.
Ακολουθήστε μας στο Instagram και στο Facebook για να βλέπετε τα άρθρα που σας ενδιαφέρουν