0
1
σχόλια
1099
λέξεις
Α' ΠΡΟΣΩΠΟ
«Ποιο νομίζετε ότι είναι το μεγαλύτερο ελάττωμά σας; Επιθυμώ πράγματα που στο τέλος θα με καταστρέψουν». Απαντήσεις από φράσεις ή γραπτά του ημερολογίου της Σύλβια Πλαθ. Από την Δήμητρα Διδαγγέλου
 
DOCTV.GR
11 Φεβρουαρίου 2022
Λένε ότι είστε μία από τις σημαντικότερες ποιήτριες του 20ού αιώνα. Το δέχεστε;
Φίλησέ με, και θα δεις πόσο σημαντική είμαι.

Από τι εμπνέεστε όταν γράφετε;
Για όλα στη ζωή μπορείς να γράψεις, αρκεί να έχεις τα κότσια να το κάνεις και τη φαντασία να τα βελτιώσεις. Ο χειρότερος εχθρός της δημιουργικότητας είναι η αυτό-αμφισβήτηση. Ίσως μια μέρα να συρθώ πίσω στο σπίτι, χτυπημένη, νικημένη. Αλλά όχι όσο μπορώ να φτιάχνω ιστορίες από την απογοήτευση, ομορφιά από τη θλίψη.

Σας αρέσει να είστε ελεύθερη ή προτιμάτε τις σχέσεις;
Μόνο φθόνο μπορώ να νιώσω για τις δεσμεύσεις και μίσος, μίσος, μίσος για τ’ αγόρια που μπορούν να χορτάσουν τη σεξουαλική τους πείνα ελεύθερα, χωρίς φόβο και να νιώθουν ολοκληρωμένοι, ενώ εγώ σέρνομαι από ραντεβού σε ραντεβού εξαιτίας μιας υγρής επιθυμίας, πάντα ανεκπλήρωτης. Το όλο πράγμα μ’ αρρωσταίνει. Με πληγώνει τόσο πολύ το παιχνίδι του να ψάχνεις για σύντροφο, να εξετάζεις, να δοκιμάζεις. Και ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι είχες ξεχάσει πως ήταν μόνο ένα παιχνίδι και ξεσπάς σε κλάματα.

Πώς τα πάτε με την ιδέα του γάμου;
Το τελευταίο πράγμα που ήθελα ήταν η ατελείωτη ασφάλεια. Ήθελα αλλαγές και μεγάλες συγκινήσεις. Να εκτοξεύσω τον εαυτό μου προς όλες τις κατευθύνσεις, όπως ένα χρωματιστό πυροτέχνημα της 4ης Ιουλίου. Αυτός είναι ένας απ’ τους λόγους που ποτέ δεν ήθελα να παντρευτώ.

Παντρευτήκατε όμως. Τον ποιητή Τεντ Χιουζ.
Αισθάνομαι πολύ καλά με το σύζυγό μου. Μου αρέσει η ζεστασιά του και η μεγαλοσύνη του και το ότι είναι πάντα εκεί και κάνει αστεία και ιστορίες και ότι διαβάζει και ότι του αρέσει το ψάρεμα και το περπάτημα και τα γουρούνια και οι αλεπούδες και τα μικρά ζώα και είναι ειλικρινής και όχι ματαιόδοξος ή μεγαλομανής και πώς δείχνει την ευχαρίστησή του για ό,τι μαγειρεύω για εκείνον και χαίρεται όταν φτιάχνω κάτι, είτε είναι ποίημα ή είτε κέικ, και πώς προβληματίζεται όταν δεν είμαι καλά και θέλει να κάνει τα πάντα για να μην είμαι στις μαύρες μου και να ωριμάσω με κουράγιο και να έχω φιλοσοφημένη άποψη. Λατρεύω την ωραία μυρωδιά του και το ότι το σώμα του κουμπώνει με το δικό μου σα να είμαστε φτιαγμένοι από το ίδιο εργοστάσιο για να κάνουμε μόνο αυτό. Τα κομμάτια που υπήρχαν μοιρασμένα στα άλλα αγόρια είναι σα να έχουν ενωθεί όλα στο σύζυγό μου. Έτσι, δε θέλω πια να κοιτάζω αλλού: δεν έχω ανάγκη να κοιτάζω γύρω μου για τίποτα.

Τι έχετε να δηλώσετε για το χωρισμό σας, εξαιτίας μιας άλλης γυναίκας;
Κάποιος, κάπου, μπορεί να με καταλάβει καθόλου, να με αγαπήσει λίγο; Μπορείς να με καταλάβεις;

Τι είπατε μόλις μάθατε για το θάνατο του πατέρα σας;
Δεν θα ξαναμιλήσω ποτέ στο θεό.

Τώρα μιλάτε στο θεό;
Μιλάω στο θεό, αλλά ο ουρανός είναι άδειος.

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο θεός του 21ου αιώνα είναι ο ψυχίατρος. Ποια είναι η γνώμη σας;
Χαμογελάω, καθώς σκέφτομαι: σε όλους μας αρέσει να πιστεύουμε ότι είμαστε τόσο σημαντικοί ώστε να χρειαζόμαστε ψυχιάτρους.

Είναι γνωστές οι συναισθηματικές σας μεταπτώσεις και το ότι υποφέρατε από κατάθλιψη.
Έχω την επιλογή να είμαι συνεχώς δραστήρια και χαρούμενη ή εσωστρεφώς παθητική και θλιμμένη. Ή στο μεταξύ μπορώ να τρελαθώ από τις εναλλαγές.

Τι έχετε να πείτε σε όσους υποφέρουν από κατάθλιψη στην εποχή μας;
Θυμήσου, θυμήσου, ζεις στο τώρα, και στο τώρα, και στο τώρα. Ζήσε το, νιώσε το, κόλλησέ σ’ αυτό.

Τι θα συμβουλεύατε στο σύγχρονο άνθρωπο που ταλαιπωρείται από την οικονομική κρίση;
Όταν θέλουμε τα πάντα, ίσως είναι γιατί πολύ πιθανόν δεν θέλουμε τίποτα.

Πώς αντιμετωπίζετε την αποτυχία;
Λατρεύω τις απορρίψεις. Μου θυμίζουν ότι προσπάθησα.

Πώς χαλαρώνετε;
Πρέπει να είναι λίγα πράγματα που ένα ζεστό μπάνιο δεν θεραπεύει. Δεν ξέρω, όμως, κανένα απ’ αυτά.

Τι είναι η ζωή;
Η ζωή είναι ένας συνδυασμός από συμπτώσεις, όπως στα παραμύθια. Χαρές της ζωής με ενέσεις ομορφιάς μαζί με κάποιες επώδυνες αυτό-αμφισβητήσεις.

Είστε ικανοποιημένη απ’ τη ζωή;
Ποτέ δεν μπορώ να διαβάσω όλα τα βιβλία που θέλω. Ποτέ δεν μπορώ να είμαι όλοι οι άνθρωποι που θα ήθελα και να ζήσω τις ζωές που θέλω. Ποτέ δεν θα μπορέσω ν’ αποκτήσω όλες τις ικανότητες που θα ήθελα. Και γιατί το επιθυμώ αυτό; Θέλω να ζήσω και να νιώσω όλες τις αποχρώσεις, τους τόνους και τις ποικιλίες της πνευματικής και φυσικής ύπαρξης που υπάρχουν στη ζωή. Και αισθάνομαι τρομερά περιορισμένη.

Τι μπορεί να ξαναδώσει νόημα στη ζωή μας;
Μπορεί να μην είμαι ποτέ χαρούμενη, αλλά απόψε νιώθω πλήρης. Τίποτα περισσότερο από ένα άδειο σπίτι, μια ζεστή, αμυδρή κούραση έπειτα από μια μέρα στον ήλιο να σπέρνω φράουλες, ένα ποτήρι κρύο γάλα με ζάχαρη κι ένα ρηχό πιάτο από μύρτιλα βουτηγμένα σε κρέμα. Όταν κάποιος είναι τόσο κουρασμένος και στο τέλος της μέρας πρέπει να κοιμηθεί και το επόμενο ξημέρωμα έχει άλλες τόσες φράουλες να φυτέψει, κάπως έτσι συνεχίζεται η ζωή πάνω στη γη. Ώρες ώρες, όπως τώρα, πιστεύω θα ήμουν τρελή αν ζητούσα κάτι παραπάνω…

Είστε ευτυχισμένη;
Αν δεν σκεφτόμουν θα ήμουν πολύ πιο ευτυχισμένη. Αν δεν είχα σεξουαλικά όργανα, δεν θα αμφιταλαντευόμουν ανάμεσα στο νευρικό κλονισμό και τα δάκρυα όλη την ώρα.

Υπάρχει η ευτυχία;
Υπάρχει πουθενά κανείς ευτυχισμένος;

Ποιο νομίζετε ότι είναι το μεγαλύτερο ελάττωμά σας;
Επιθυμώ πράγματα που στο τέλος θα με καταστρέψουν.


Η Σύλβια Πλαθ (Sylvia Plath, 27 Οκτωβρίου 1932 – 11 Φεβρουαρίου 1963) ήταν Αμερικανίδα ποιήτρια, μυθιστοριογράφος και διηγηματογράφος. Θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες ποιήτριες του 20ού αιώνα. Γεννήθηκε στη Βοστόνη. Το πρώτο της ποίημα, δημοσιεύτηκε όταν ήταν μόλις 8 ετών. Ήθελε να γίνει μεγάλη συγγραφέας αλλά αναγκαζόταν να γράφει ποιήματα σε εφημερίδες για να τα φέρει βόλτα.  Υπέφερε από σοβαρή διπολική διαταραχή κατά τη διάρκεια της ενηλίκου ζωής της. Στο προτελευταίο έτος των σπουδών της στο Κολέγιο Σμιθ, η Πλαθ έκανε την πρώτη της απόπειρα αυτοκτονίας. Αργότερα απεικόνισε την κατάρρευσή της στο ημι-αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα Ο Γυάλινος Κώδων (The Bell Jar). Κλείστηκε σε ένα ψυχικό ίδρυμα (Νοσοκομείο ΜακΛίν), και άρχισε να φαίνεται πως πέτυχε μια ευπρόσδεκτη ανάνηψη, αποφοιτώντας από το Σμιθ με διακρίσεις το 1955. Κέρδισε μια υποτροφία Φουλμπράιτ για το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, όπου συνέχισε να γράφει ποίηση, περιστασιακά εκδίδοντας τη δουλειά της στην φοιτητική εφημερίδα Varsity. Στο Κέμπριτζ γνώρισε τον Άγγλο ποιητή Τεντ Χιούζ. Παντρεύτηκαν αλλά την χώρισε για μια άλλη γυναίκα. Μαζί, απέκτησαν δύο παιδιά. Στις 11 Φεβρουαρίου 1963 η Πλαθ αυτοκτόνησε στο σπίτι της στο Λονδίνο, βάζοντας το κεφάλι της στο φούρνο του γκαζιού. Προηγουμένως είχε καθαρίσει όλο το σπίτι, είχε ετοιμάσει το πρόγευμα των παιδιών και είχε καλύψει τις χαραμάδες στις εσωτερικές πόρτες με βρεγμένα πανιά για να προστατεύσει τα παιδιά από το γκάζι. Το 1982, «Τα ημερολόγια της Σύλβια Πλαθ» με επιμέλεια Φράνσις Μακ Κάλοου και Σύμβουλο Επιμέλειας του Τεντ Χιουζ εκδίδονται στις ΗΠΑ και η «Συλλογή ποιημάτων» της κερδίζει το βραβείο Πούλιτζερ. Και η μεγάλη μεταθανάτια ποιητική καριέρα της Αμερικανίδας ποιήτριας Σύλβια Πλαθ, ξεκίνησε.

Πηγή: Bibliotheque 
εμφάνιση σχολίων