Attenborough: Το περιστατικό Α' ΠΡΟΣΩΠΟ που με συγκίνησε περισσότερο

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ «Κάποτε, ξυπνώντας μέσα στη φύση νωρίς το πρωί, παρατήρησα κάτι που με εξέπληξε. Δεκάδες μυρμήγκια είχαν πέσει μέσα σε ένα μπουκάλι πέντε λίτρων γεμάτο νερό, που είχε μείνει ανοιχτό από το προηγούμενο βράδυ.
 
Κυμάτιζαν χαοτικά στο διάφανο νερό, σαν να πάλευε το καθένα για τη ζωή του. Στην αρχή, μου φάνηκε πως πνίγονταν μεταξύ τους, προσπαθώντας να σωθούν εις βάρος των άλλων. Αηδίασα με τη σκέψη αυτή και γύρισα αλλού το βλέμμα, αποφασίζοντας να μην επέμβω.
 
Ωστόσο, δύο ώρες αργότερα, η περιέργεια με κατέβαλε και κοίταξα ξανά μέσα στο μπουκάλι. Η έκπληξή μου ήταν απερίγραπτη: τα μυρμήγκια ήταν ζωντανά! Επιπλέον, είχαν σχηματίσει ένα αληθινό, ζωντανό νησί — μια πυραμίδα, όπου κάποια στηρίζονταν πάνω σε άλλα, επιπλέοντας σαν ολόκληρη αποικία.
 
Κράτησα την αναπνοή μου και άρχισα να παρατηρώ. Εκείνα που βρίσκονταν στον πάτο ήταν βυθισμένα στο νερό — αλλά όχι για πάντα. Μετά από λίγο, αντικαθιστούνταν από άλλα μυρμήγκια από την πάνω στρώση, που κατέβαιναν εθελοντικά.
 
Όσα κουράζονταν ανέβαιναν ήρεμα στην επιφάνεια, χωρίς βιασύνη, χωρίς να σπρώχνουν. Κανένα δεν προσπαθούσε να σωθεί πρώτο. Αντιθέτως, το καθένα προσπαθούσε να πάει εκεί όπου ήταν πιο δύσκολα. Αυτό το συντονισμένο σύστημα αλληλεγγύης με συγκλόνισε. Δεν άντεξα. Βρήκα ένα κουτάλι που χωρούσε άνετα από το στόμιο του μπουκαλιού και το πέρασα προσεκτικά.
 
Βλέποντας τη σωτηρία, τα μυρμήγκια άρχισαν να βγαίνουν ένα-ένα, χωρίς κανένα σημάδι πανικού. Όλα πήγαιναν καλά, μέχρι που ένα από αυτά, εξαντλημένο, γλίστρησε ξανά στο νερό, χωρίς να φτάσει στην άκρη. Και τότε συνέβη κάτι που θα θυμάμαι για όλη μου τη ζωή. Το τελευταίο μυρμήγκι, σχεδόν έξω, ξαφνικά γύρισε πίσω. Κατέβηκε, σαν να έλεγε: «Κράτα γερά, αδερφέ, δεν θα σε αφήσω!»
 
Βούτηξε στο νερό, κρατώντας σφιχτά το μυρμήγκι που πνιγόταν, αλλά δεν κατάφερε να το τραβήξει έξω μόνο του. Δεν άντεξα – έφερα το κουτάλι πιο κοντά, και τότε βγήκαν και τα δύο, ζωντανά, μαζί. Αυτό το περιστατικό με συγκίνησε περισσότερο από οποιαδήποτε ταινία ή βιβλίο για τη φιλία και τη θυσία.
 
Ένιωσα μια θύελλα συναισθημάτων: Πρώτα, αποδοκιμασία – που θεώρησα τα μυρμήγκια ασυνείδητα πλάσματα· ύστερα, θαυμασμό για την αντοχή τους· σεβασμό για την πειθαρχία και τη γενναία αυτοθυσία τους. Και στο τέλος, ντροπή. Ντροπή για εμάς, τους ανθρώπους. Για την αδιαφορία μας, για το πώς χανόμαστε κυνηγώντας το προσωπικό όφελος, για το πόσο σπάνια γυρνά κανείς πίσω να σώσει τον αδύναμο. Χτίζουμε τοίχους, αντί να δημιουργούμε ζωντανές γέφυρες.
 
Αν τα μυρμήγκια, αυτά τα μικροσκοπικά πλάσματα, είναι ικανά για τέτοιο συντονισμό και αυταπάρνηση, γιατί εμείς οι άνθρωποι είμαστε τόσο συχνά κουφοί στον πόνο των άλλων; Εκείνη την ημέρα κατάλαβα ένα πράγμα: Η αληθινή δύναμη βρίσκεται στην ενότητα. Κι αν κάποιος ακόμα δεν ξέρει πώς να ζει σωστά, ας μάθει από τα μυρμήγκια.»
 
 
Ο David Attenborough (8 Μαΐου 1926) είναι Βρετανός φυσιοδίφης, παρουσιαστής, παραγωγός δημοφιλών ντοκιμαντέρ και συγγραφέας, γνωστός παγκοσμίως για το έργο του στη φυσική ιστορία και την εκπαίδευση. Είναι µέλος της Βασιλικής Εταιρείας και βρίσκεται στην πρώτη γραµµή του αγώνα για τη διατήρηση των ειδών του πλανήτη που τελούν υπό εξαφάνιση.
 

Ακολουθήστε μας στο Instagram και στο Facebook για να βλέπετε τα άρθρα που σας ενδιαφέρουν

 

εμφάνιση σχολίων