7
1
σχόλια
1828
λέξεις
ΣΙΝΕΦΙΛ
Γκλόρια. McQueen. 70 Πεντακοσάρικα. Ο Κονφορμίστας. Αγαπημένο μου Ημερολόγιο. Μια Ζωή Ταλαιπωρία. Ο Κύριος Βερντού
 
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΑΚΗΣ ΛΑΚΤΑΡΙΔΗΣ [email protected]
4 Ιουλίου 2019
ΓΚΛΟΡΙΑ: Η Γκλόρια είναι μια απελευθερωμένη, χωρισμένη γυναίκα, που περνάει τον χρόνο της ανάμεσα στη ρουτίνα της πρωινής της δουλειάς και στις νύχτες της, που είναι γεμάτες χορό και διασκέδαση σε ρετρό ντίσκο για ανθρώπους της ηλικίας της, στο Λος Άντζελες. Μετά την συνάντησή της με τον Άρνολντ σε μια έξοδο, βρίσκει τον εαυτό της συμμέτοχο ενός νέου ρομάντζου, αλλά στριμωγμένη ανάμεσα στη χαρά του έρωτα και στις επιπλοκές που της δημιουργεί η οικογένεια, το φλερτ και οι υποχρεώσεις του Άρνολντ απέναντι στη δική του οικογένεια.

Ο Χιλιανός Σεμπαστιάν Λέλιο (Μια Φανταστική Γυναίκα, Ανυπακοή), ξαναγυρίζει, με σχεδόν copy and paste τρόπο, τη ταινία που τον έκανε γνωστό στον υπόλοιπο κόσμο, την περίφημη Gloria σε αμερικάνικη διασκευή, με την Τζούλιαν Μουρ στο κεντρικό ρόλο.

Αν κάποιος έχει δει και θυμάται εκείνη τη ταινία, δεν έχει λόγο να την ξαναδεί, εκτός κι αν είναι φαν του Λέλιο ή της Μουρ, η οποία είναι για άλλη μια φορά εξαιρετική, όπως και ο Τζον Τορτούρο ως Άρνολντ άλλωστε. Η Γκλόρια, σαν χαρακτήρας, παιγμένη από μια άλλη ηθοποιό, σε μια άλλη γλώσσα, αποδεικνύει και σε αυτή τη δεύτερη απόπειρα παρουσίασής του, το πόσο ολοκληρωμένος είναι. Μέσα από την προβληματική της σχέση με τον Άρνολντ, η μεσόκοπη Γκλόρια, ωριμάζει επιτέλους συναισθηματικά - κάτι που είναι το ζητούμενο σε όλους τους κεντρικούς χαρακτήρες των ταινιών του Λέλιο μέχρι σήμερα.

Στην παραγωγή βρίσκεται και πάλι ο Πάμπλο Λαράιν (Νερούδα, Jackie), ενώ το ιδιότυπο (και υπέροχο), για ταινία του σκηνοθέτη, σάουντρακ, υπογράφει ο μόνιμος πλέον συνεργάτης του, Μάθιου Χέρμπερτ.

Info: Γκλόρια (Gloria Bell). Αισθηματική Δραματική. Χιλή, ΗΠΑ 2018. Πρεμιέρα: Πέμπτη 4 Ιουλίου. Σκηνοθεσία: Σεμπαστιάν Λέλιο. Παίζουν: Τζούλιαν Μουρ, Τζον Τορτούρο, Κάρεν Πιστόριους, Μάικλ Σερά, Ρίτα Γουίλσον. Διανομή: Feelgood Entertainment.


MCQUEEN: Η ζωή και η καριέρα του γνωστού σχεδιαστή μόδας Αλεξάντερ ΜακΚουίν, από το ξεκίνημά του σαν απλός ράφτης, μέχρι τη παγκόσμια αναγνώριση, τη φήμη, τα περιβόητα σόου του και τον θάνατό του.

Εξαιρετικό ντοκιμαντέρ που καταγράφει τη ξέφρενη πορεία ενός σχεδόν αυτοδημιούργητου, υπερβολικά ταλαντούχου και ιδιαίτερα ευαίσθητου ανθρώπου, που ξεκίνησε ήδη από έφηβος να σχεδιάζει ρούχα, εξωτερικεύοντας –στην αρχή τουλάχιστον ασυνείδητα– τη πιο σκοτεινή πλευρά των συναισθημάτων του. Παχουλό γκέι αγόρι από πολυμελή οικογένεια η οποία ευτυχώς πίστευε στο ταλέντο του, βρήκε μέσα από το σχέδιο, τον τρόπο να επικοινωνεί με τον κόσμο. Με πείσμα, λίγη τύχη και αρκετό θράσος, ζητούσε και έβρισκε δουλειά και εκπαίδευση δίπλα σε ανθρώπους που θαύμαζε και που πίστευε ότι θα τον βοηθήσουν, ξαφνιάζοντάς τους αρχικά με την εμφάνισή του και στη συνέχεια με το εξαιρετικό ταλέντο του. Μια σειρά από ανθρώπους, με επικεφαλής την στυλίστρια Ιζαμπέλα Μπλόου, που φημολογείται πως αγόρασε ολόκληρη τη πρώτη συλλογή του, θα πιστέψει σε αυτόν και θα σταθεί πλάι του, στο μεγαλύτερο μέρος της πορείας του.

Βλάσφημος και καινοτόμος, θα ξαφνιάσει, θα σοκάρει και θα γοητεύσει με τη σκοτεινή αισθητική του. Αρχικά –όταν του έλειπε η χρηματοδότηση– θα δουλέψει με φτηνά υλικά, με χαρτί και πλαστικές σακούλες. Κάποιοι θα τον θεωρήσουν λανθασμένα μισογύνη, όταν σε μια από τις συλλογές του, εμπνέεται από τη βία απέναντι στις γυναίκες. Οι συλλογές του, θα παραμείνουν τολμηρές, σκοτεινές και ιδιαίτερες. Η μεταγραφή του στον κλασικότροπο παριζιάνικο οίκο πολυτελείας της Ginency και η αισθητική του θα κάνει έξαλλους τους Γάλλους, ακόμη κι ο ίδιος θα αποκαλέσει τη πρώτη του συλλογή εκεί ως σκουπίδια, αλλά στη συνέχεια θα επιφέρει ανανέωση στο διάσημο brand και η επιτυχία του θα τον βοηθήσει να αναπτύξει τις πιο καινοτόμες ιδέες του στο δικό του. Η φήμη και ο πλούτος θα φέρει τα ναρκωτικά κι αυτά με τη σειρά τους τη κατάθλιψη που θα χτυπήσει κόκκινο, μετά το θάνατο της αγαπημένης του μητέρας. Μια μέρα πριν από τη κηδεία της, θα δώσει τέλος στη ζωή του.

Οι σκηνοθέτες συνομιλούν με συγγενείς και φίλους, ενώ προσωπικές ταινίες και δημόσιες εμφανίσεις σε διάφορα μέσα, συνθέτουν ένα εξαιρετικά διεισδυτικό πορτραίτο του ΜακΚουίν, αποκαλύπτοντας μας ότι επρόκειτο για έναν πραγματικό, βασανισμένο καλλιτέχνη, όπου η κάθε δουλειά του αντικατόπτριζε τη ψυχική-ψυχολογική του κατάσταση, η οποία συχνά γοητευόταν από την σκοτεινή πλευρά της πραγματικότητας, των εμπειριών του και της Σκοτσέζικης καταγωγής του. Άψογο εικαστικά, χωρισμένο σε κατατοπιστικά κεφάλαια και με αριστουργηματικό σάουντρακ από τον αγαπημένο συνθέτη του ΜακΚουίν, Μάικλ Νάιμαν (Μαθήματα Πιάνου, Gattaca), το ντοκιμαντέρ αυτό είναι μία από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες της σεζόν, ακόμη και για όσους δεν ενδιαφέρονται και τόσο πολύ για τους μόδιστρους και τη μόδα. Και μια από τις πιο συγκινητικές, επίσης...

Info: McQueen. Ντοκιμαντέρ. Βρετανία 2018. Πρεμιέρα: Πέμπτη 9 Μαΐου. Σκηνοθεσία: Ίαν Μπονιοτέ & Πίτερ Ετεντγκουί. Μουσική: Μάικλ Νάιμαν. Διανομή: Spentzos Film.


70 ΠΕΝΤΑΚΟΣΑΡΙΚΑ: Μια μητέρα χρειάζεται να βρει πάση θυσία ένα μεγάλο χρηματικό ποσό για να μπορέσει να δει ξανά την κόρη της. Τη στιγμή που πείθει μια τράπεζα να της δώσει δάνειο, πραγματοποιείται ένοπλη ληστεία και η γυναίκα πρέπει να βρει τρόπο να επιβιώσει αλλά και να εξασφαλίσει τα χρήματα που χρειάζεται.

Άλλο ένα από τα γνωστά, καλογυρισμένα ισπανικά αστυνομικά θρίλερ τα οποία ενδιαφέρονται περισσότερο για τις ανατροπές παρά για την αληθοφάνεια των γεγονότων. Οι φετιχιστές των πολλαπλών ανατροπών, θα το ευχαριστηθούν ιδιαιτέρως.

Οι ταινίες του είδους, ευδοκιμούν το ελληνικό καλοκαίρι, όπως και οι διάφορες ευρωπαϊκές κωμωδίες τις οποίες πολλοί κατακρίνουν. Όσο κι αν η κινηματογραφική κίνηση στη χώρα μας είναι πεσμένη (κυρίως λόγο της απουσίας κινηματογραφικής παιδείας), κατά τη γνώμη της στήλης, όσες ταινίες κι αν παίζονται κάθε χρόνο, καλώς παίζονται. Όλες έχουν ένα μερίδιο στο κοινό και στην αγορά, μεγαλύτερο ή μικρότερο. Αν βγάζουν και τα έξοδά τους, ακόμη καλύτερα.

Info: 70 Πεντακοσάρικα (70 Binlandens/70 Big Ones). Αστυνομικό Θρίλερ Περιπέτεια. Ισπανία 2018. Πρεμιέρα: Πέμπτη 4 Ιουλίου. Σκηνοθεσία: Κόλντο Σέρα. Παίζουν: Εμα Σουάρεζ, Χιούγκο Σίλβα. Διανομή: Weird Wave.


Ο ΚΟNΦΟΡΜΙΣΤΑΣ: Ρώμη, δύο χρόνια πριν το ξέσπασμα του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Ένας άνδρας, ο Μαρτσέλο ζει μια απόλυτα συμβατική ζωή. Δουλεύει για το φασιστικό καθεστώς του Μουσολίνι, είναι παντρεμένος με μια μικροαστή, αλλά κοινωνικά αποδεκτή γυναίκα και πηγαίνει συχνά στην εκκλησία. Όλα κυλούν ήρεμα στη ζωή του μέχρι τη στιγμή που το αφεντικό του, θα του αναθέσει την εκτέλεση του πρώην καθηγητή και μέντορά του στο Παρίσι.

Το Αριστούργημα, κατά πολλούς, του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, είναι μια σπουδή πάνω φόβο και στη φύση του φασισμού, τα οποία εξετάζονται μέσα από την ιστορία ενός ερωτικού τριγώνου. Αξεπέραστο μέχρι σήμερα, αποτυπώνει τον τρόπο με τον οποίο το προσωπικό γίνεται πολιτικό και αντιστρόφως, τη σχέση του σεξ με την εξουσία, τη σχέση της Ιταλίας με την φασιστική ιδεολογία. Δαιδαλώδης αφήγηση, αριστουργηματική διεύθυνση φωτογραφίας από τον Βιτόριο Στοράρο (Αποκάλυψη Τώρα! Ο Τελευταίος Αυτοκράτορας) και συγκλονιστικές ερμηνείες, όλα θεμελιωμένα πάνω στη στέρεη βάση ενός σπουδαίου μυθιστορήματος γραμμένου από τον Αλμπέρτο Μοράβια. Από τις επανεκδόσεις του φετινού καλοκαιριού την οποία θα έπρεπε να δουν όλοι!

Info: Ο Κονφορμίστας (Il Conformista/The Conformist). Δραματική. Ιταλία 1970. Επανέκδοση: Πέμπτη 4 Ιουλίου. Σκηνοθεσία: Μπερνάρντο Μπερτολούτσι. Παίζουν: Ζαν-Λουί Τρεντινιάν, Στεφανία Σαντρέλι, Γκαστόνε Μοσκίν. Διανομή: Weird Wave.


ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ: Η σπονδυλωτή, πιο αγαπημένη στην Ελλάδα και καλύτερη ταινία του Νάνι Μορέτι (Το Δωμάτιο του Γιου, Η Μητέρα Μου ), αποτελείται από τρία μέρη: Στο πρώτο, εξοργισμένος από το κεντρικό μήνυμα μιας ταινίας που βλέπει στον κινηματογράφο για τη γενιά του, παίρνει τη βέσπα του και τριγυρνά στη σχεδόν έρημη καλοκαιρινή Ρώμη, καταλήγοντας στο σημείο που δολοφονήθηκε ο Παζολίνι.

Στο δεύτερο, αναζητώντας την ηρεμία για να γράψει το σενάριο της επόμενης ταινίας του, ο σκηνοθέτης επισκέπτεται το συνεργάτη του Τζεράρντο, έναν καθηγητή φιλοσοφίας που έχει από καιρό μετακομίσει στο Λίπαρι, την πρωτεύουσα των απομονωμένων Αιολίδων Νήσων. Σε αντίθεση όμως με όσα προσδοκούσε, συναντά ένα Λίπαρι στους ρυθμούς της τουριστικής ανάπτυξης, πολύβουο και γεμάτο αυτοκίνητα.

Στο τρίτο, επισκέπτεται διάφορους γιατρούς, προσπαθώντας να ανακαλύψει από τι πάσχει μέσα από μια ιατρική περιπέτεια, δοσμένη με χιούμορ και τρυφερότητα.

Άμεσος, ανθρώπινος, χιουμορίστας και ειλικρινής, ο Μορέτι καταθέτει ένα κινηματογραφικό ημερολόγιο, μαρτυρία μιας εποχής η οποία σήμερα, για όσους ήταν νεώτεροι τότε, καλύπτεται από μια μελαγχολική αχλή γλυκόπικρης νοσταλγίας, προσωπικής αλλά και σινεφιλικής. Μια από τις ωραιότερες καλοκαιρινές ταινίες, που ταιριάζει απόλυτα στην χαλαρή, νοσταλγική ατμόσφαιρα των θερινών κινηματογράφων της χώρας μας!

Info: Αγαπημένο μου Ημερολόγιο (Caro Diario). Δραματική Κομεντί. Ιταλία, Γαλλία 1993. Επανέκδοση: Πέμπτη 4 Ιουλίου. Σκηνοθεσία: Νάνι Μορέτι. Παίζουν; Νάνι Μορέτι, Τζιοβάνα Μπότσολο, Τζένιφερ Μπίλς. Διανομή: StraDa Films.


MIA ΖΩΗ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ: Στην προσπάθεια να βάλει τάξη στην οικογένειά της, μια ισπανίδα νοικοκυρά, η Γκλόρια, αποφασίζει να ξεφορτωθεί τους τέσσερις μπελάδες της ζωής της: τον ταξιτζή άντρα της, τους γιους της και την τρελή πεθερά της.

Πρώτη απόπειρα του Αλμοδόβαρ της Μαδριλένιας Movida να περπατήσει σε πιο mainstream μονοπάτια. Όχι πολύ maistream φυσικά. Η απόπειρα μοιάζει να έχει εμπνευστεί από τον Τζον Γουότερς, ο οποίος βρισκόταν σε μια παρόμοια φάση εκείνη την εποχή. Ευτυχής σύμπτωση το ότι βγαίνει με τη Γκλόρια του Σεμπαστιάν Λέλιο πιο πάνω. Οι δύο ηρωίδες που μοιράζονται το ίδιο όνομα, περνούν την ίδια πορεία προς την συναισθηματικη ωρίμανση, με εντελώς διαφορετικό τρόπο η κάθε μία.

Βλάσφημος, αστείος και σέξι, ο Ισπανός σκηνοθέτης καταθέτει μια τολμηρή μαύρη κωμωδία (ή μήπως ένα καταλανικό kitchen sink drama; η υπόθεση εξελίσσεται στις εργατικές πολυκατοικίες της Ισπανικής πρωτεύουσας), στην οποία ο προσεκτικός θεατής μπορεί να αναγνωρίσει τους χαρακτήρες και τις θεματικές (αυτοβιογραφικές, κωμικές, δραματικές, αστυνομικές), του κατοπινού έργου, του αγαπημένου Ισπανού σκηνοθέτη. Προβάλλεται σε νέες αποκατεστημένες ψηφιακές κόπιες. Με αγγλικούς και ελληνικούς υπότιτλους.

Info: Μια Ζωή Ταλαιπωρία (¿Qué he hecho yo para merecer esto?/What Have I Done to Deserve This?). Δραματική Κωμωδία. Ισπανία 1984. Επανέκδοση: Πέμπτη 4 Ιουλίου. Σκηνοθεσία: Πέδρο Αλμοδόβαρ. Παίζουν: Κάρμεν Μάουρα, Λουί Ολαστότ, Ανχαλ ντε Αντρες Λοπέζ, Βερόνικα Φορκέ. Διανομή: Trianon Filmcenter.


Ο ΚΥΡΙΟΣ ΒΕΡΝΤΟΥ: Ένας κυνικός άντρας στηρίζει οικονομικά την οικογένειά του παντρεύοντας και στη συνέχεια δολοφονώντας πλούσιες γυναίκες, χωρίς όμως να υπολογίζει τους… κινδύνους της δουλειάς.

Έξοχος συνδυασμός δράματος, κωμωδίας και κοινωνικής σάτιρας με τον μοναδικό τρόπο του Τσάρλι Τσάπλιν. Βασισμένη σε ένα υπαρκτό πρόσωπο και σε μια ιδέα του Όρσον Γουέλς που δεν προχώρησε, ο Τσάπλιν κάνει τη δική του διασκευή πάνω στον χαρακτήρα του Μπλούμπιαρντ Λαντρού, στον οποίο δίνει μια κωμικοτραγική διάσταση, τονίζοντας ιδιαίτερα τον τρόπο με τον οποίο η οικονομική κρίση του '30, οδήγησε στην άνοδο του φασισμού και κατά συνέπεια στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η προβληματική του Τσάπλιν που για πρώτη φορά ενσαρκώνει έναν διαφορετικό χαρακτήρα ο οποίος δεν είναι ο αλητάκος ή ο Εβραίος Κουρέας του Δικτάτορα, εκτός πολλών άλλων, αφορά κυρίως τον τρόπο με τον οποίο η μεταπολεμική κοινωνία προσεγγίζει τα εγκλήματα κατά της ζωής, θεωρώντας εγκληματία έναν δολοφόνο προικοθήρα (ο άνεργος και δίγαμος Βερντού, εξαπατά και δολοφονεί για να κρατηθεί στην οικονομική επιφάνεια και για να συντηρήσει την ανάπηρη σύζυγο και το ανήλικο παιδί του), την ίδια στιγμή που θεωρεί ήρωες  τους φονικούς στρατούς των πολέμων.

Το αντιπολεμικό, αντικαπιταλιστικό μήνυμα, αλλά και ο αμφίσημος και σκοτεινός χαρακτήρας, του Κύριου Βερντού, δεν βοήθησαν την ταινία στο να γνωρίσει την επιτυχία που της άξιζε, εν έτη 1947, στις ΗΠΑ, σε μια κοινωνία που προσπαθούσε να επουλώσει τα πρόσφατα τραύματα του πολέμου.

Ο Τσάπλιν άλλωστε θεωρούνταν πολύ αριστερός και δεν θα αργούσε η στιγμή που θα έμπαινε στη μαύρη λίστα των ανεπιθύμητων κομμουνιστών του Χόλιγουντ. Φυσικά πρόκειται για άλλο ένα από τα πολλά αριστουργήματά του, το οποίο σπάνια βλέπει κανείς, ειδικά σε μεγάλη οθόνη και σε ψηφιακά αποκατεστημένη και επεξεργασμένη κόπια.

Info: Ο Κύριος Βερντού (Monsieur Verdoux). Δραματική Κωμωδία. ΗΠΑ 1947. Επανέκδοση: Πέμπτη 4 Ιουλίου. Σκηνοθεσία: Τσάρλι Τσάπλιν. Παίζουν: Τσάρλι Τσάπλιν, Μάρθα Ρέι, Γουίλιαμ Φρόλεϊ. Διανομή: Bibliotheque.
εμφάνιση σχολίων