0
1
σχόλια
560
λέξεις

Στείλτε μας το δικό σας κείμενο στο [email protected]

ΣΑΣΑ ΜΩΥΣΙΔΟΥ
3 Δεκεμβρίου 2014
Στέκομαι εδώ στο γκρεμό. Ανήμπορη να κοιτάξω πίσω μου ή μπροστά μου. Οι σκέψεις, οι αναμνήσεις με κατακλύζουν συνεχώς. Προσπαθώ να βρω τη λύτρωση μέσα από το παρελθόν, το παρόν και το ενδεχόμενο μέλλον. Το παρελθόν, ο ιστός που ύφαινα για τη ζωή μου και που πολλές φορές με εγκλώβιζε, με κρατούσε μέσα του, ανίκανη να ξεφύγω από τα βιώματά μου και που άλλες φορές κοβόταν και εγώ σπαρταρούσα για να πιαστώ από κάπου αλλού και να ξαναφτιάξω τον ιστό μου.

Και πέρασαν πολλοί από αυτόν, άλλοι που έμεναν μαζί μου γιατί τους αιχμαλώτιζα και ο ένας έδινε πνοή στον άλλον, και άλλοι που ήταν περαστικοί και μπορεί να εκλιπαρούσα για να μείνουν αλλά εκείνοι δραπέτευαν πιστεύοντας ότι η αποδέσμευσή τους από τον ιστό μου θα ήταν και η λήθη που αναζητούσαν.

Άραγε μπορεί όντως το παρελθόν να αποτελέσει δίδαγμα για το παρόν και το μέλλον; Πόσο εύκολο είναι να μετανιώνεις για πράγματα που ένιωσες, βίωσες ή έπραξες; Και πώς μπορείς να είσαι πεπεισμένος ότι κοιτώντας το παρελθόν και έχοντας γνώθι πλέον δεν θα ήθελες να το ξανακάνεις;.. Μα είσαι άνθρωπος και να πρέπει να νιώθεις ευλογημένος που μπορείς να νιώσεις, να αγγίξεις, να χαμογελάσεις, να κλάψεις, και ας ξανακάνεις τα ίδια λάθη, και ας επιλέξεις ξανά τα λάθος μάτια για να δουν την ψυχή σου.

Μη δακρύζεις. Τα λάθη είναι όμορφα και αναγεννιέσαι μέσα από αυτά. Και σκέφτομαι το παρόν μπροστά στον γκρεμό που στέκομαι. Και προσπαθώ να μνημονεύσω οτιδήποτε για να αποφασίσω αν θα κάνω ένα βήμα μπροστά ή ένα βήμα πίσω. Και ζω το σήμερα όπως μου έμαθαν και έμαθα και εγώ στον εαυτό μου να ζει. Αναρωτιέμαι γιατί έφτασα σε αυτόν τον γκρεμό και αναζητώ μέσα μου να βρω το είναι μου, να αρχίσω να αναπνέω, να υπάρχω, να πατάω στα πόδια μου για να ξεκινήσω και πάλι να περπατάω σε όλα εκείνα τα φωτεινά και σκοτεινά μονοπάτια της ζωής… Και γυρίζω γύρω μου να κοιτάξω αν υπάρχουν μαγευτικά πλάσματα που θα μου γεμίζουν την ψυχή μου με χαρά, ευτυχία και χαμόγελα, ή αν έχω μόνο κόλακες που περιμένουν να πάρουν την τελευταία μου ανάσα.

Αλήθεια, πόσο εύκολο είναι να ζεις την κάθε σου μέρα συνειδητοποιώντας ότι είναι μοναδική; Τρέχεις να βρεις αυτό που ψάχνεις, να εκπληρώσεις όλους σου τους πόθους και στο τέλος καταλήγεις ανήμπορος να προσδιορίσεις αυτό που ζητάς από τη ζωή σου, από τον εαυτό σου. Μα είναι μπροστά σου, η ομορφιά που ψάχνεις να βρεις είναι μπροστά σου αλλά εθελοτυφλείς, γιατί τρομάζεις μήπως τη δεις και όλα αλλάξουν και πάψεις να ζεις τις αυταπάτες και τις ψευδαισθήσεις της καθημερινότητάς σου. Εδώ στον γκρεμό, ατενίζω το μέλλον και σκέφτομαι όλα όσα απεγνωσμένα κυνηγάω από τη ζωή μου. Αλήθεια, τι είναι αυτό που κυνηγάω; Τι μου μένει ανεκπλήρωτο που βρίσκομαι αυτή τη στιγμή εδώ;

Μάθε στη ζωή σου να αγαπάς, να παραδίνεσαι σε όλα σου τα πάθη για να είσαι ολοκληρωμένος. Η αχαριστία σε καθιστά ευτελή και δεν αρκείσαι με τίποτα, γιατί μανιωδώς ψάχνεις κάτι εφήμερο που θα εκπληρώσει μια επιθυμία της στιγμής. Η αγάπη είναι κινητήρια δύναμη που μπορεί να μεταμορφώσει τα πάντα στη ζωή σου. Αγάπα το κάθε τι που κάνεις και επιλέγεις να κάνεις, αγάπα τον εαυτό σου μέσα από τα δικά σου μάτια ή μέσα από τα μάτια της ψυχής κάποιου άλλου. Πάψε να δεσμεύεις και να ακυρώνεις την ελευθερία και τη δημιουργικότητά σου και ζήσε.

Στέκομαι εδώ στον γκρεμό… Και προσπαθώ να αποφασίσω αν θα κάνω ένα βήμα μπροστά ή ένα βήμα πίσω. Αναζητώ τη λύτρωση. Το βήμα μπροστά θα μου δείξει πώς θα ξαναγεννηθώ και το βήμα πίσω, πώς θα γυρίσω πίσω και θα πολεμήσω. Άραγε πώς να προχωρήσω...
TAGS:
εμφάνιση σχολίων