Χειμωνάς: Ήρωας είναι Α' ΠΡΟΣΩΠΟ πάντα οι μάζες, τα πλήθη των ανθρώπων

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Πιστεύω πως ο σκοπός της τέχνης είναι ένα πράγμα πάρα πολύ συγκεκριμένο. Η Τέχνη είναι για να παίρνει στα χέρια της το ανεκπλήρωτο όραμα του ανθρώπου, μια φυσική ίσως αθλιότητα, δεν είναι απλά κοινωνική ή περιστασιακή. Είναι και αυτά, αλλά μαζί είναι και κάτι άλλο πιο οριστικά αδικημένο.

Η Τέχνη είναι για να παίρνει στα χέρια της αυτή την αθεράπευτη στέρηση του ανθρώπου, να τη δουλεύει και να την επιστρέφει πάλι στους ανθρώπους. Αλλά αυτή τη φορά να την παραδίδει μέσα σε μια λαμπερή φαντασμαγορία, τεντωμένη από ένα δίκαιο όσο και συγκινητικό μεγαλείο, μέσα σε μια απέραντη ευφορία.

Όλα αυτά η Τέχνη δεν τα κάνει φιλάνθρωπα, παρηγορητικά. Γιατί χρωστάει αυτή τη δικαίωση του ανθρώπου. Γιατί κάποιος πρέπει να του την χρωστάει αυτή τη δικαίωση. Γιατί αυτό το μέγα, αυτή η φαντασμαγορία, αυτό το μέγα του Ελύτη, του Αισχύλου, του Ηράκλειτου, αυτό το μέγα υπάρχει πραγματικά στη ζωή των ανθρώπων και η Τέχνη είναι ακριβώς για να το βγάζει στο φως, να το αποκαλύπτει, να το καθαρίζει, να το παρουσιάζει, αργά, επιδεικτικά, στους ανθρώπους, εκθαμβωτικό, πελώριο, εκκωφαντικό.
 

Φαντάζομαι ένα νέο μυθιστόρημα που δεν θα μιλά πια για ξεχωριστά άτομα. Θα είναι ένας συμπερασματικός λόγος που θα μιλά για το γένος των ανθρώπων  

Οι ήρωές μου δεν έχουν καμία σχέση με τους ήρωες ενός κανονικού, συνηθισμένου μυθιστορήματος. Ήρωας είναι πάντα οι μάζες, τα πλήθη των ανθρώπων. Φαντάζομαι ένα νέο μυθιστόρημα που δεν θα μιλά πια για ξεχωριστά άτομα. Θα είναι ένας συμπερασματικός λόγος που θα μιλά για το γένος των ανθρώπων, όπως περίπου στην αρχαία τραγωδία. Αν κάποιο πρόσωπο κεντρικό φαίνεται να ξεχωρίζει στα κείμενά μου, αυτό δεν είναι άλλο παρά ένας θυμωμένος, απαρηγόρητος οδοιπόρος, χωμένος κι αυτός μέσα στο πλήθος. Άλλος ένας οδοιπόρος που έχει απάνω του τη μοίρα όλων των ανθρώπων.

 
Απόσπασμα από το βιβλίο του Γιώργου Χειμωνά, Πεζογραφήματα, εκδ. Καστανιώτη.  Ο Γιώργος Χειμωνάς (1938 - 27 Φεβρουαρίου 2000) ήταν Έλληνας πεζογράφος. Γεννήθηκε στην Καβάλα κι έζησε τα παιδικά του χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Το 1962 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του μόνιμα στην Αθήνα. Σπούδασε ιατρική στα Πανεπιστήμια Θεσσαλονίκης, Αθήνας, Παρισιού. Πρωτοπαρουσιάστηκε στα ελληνικά γράμματα το 1960 με το αφήγημά του Ο Πεισίστρατος, που δημοσιεύτηκε στη Θεσσαλονίκη και κέρδισε το Λογοτεχνικό Βραβείο του Δήμου Θεσσαλονίκης. Εξέδωσε ακόμα τα πεζογραφήματα: Η εκδρομή (1964), Μυθιστόρημα (1966), Ο Γιατρός Ινεότη (1971), Ο γάμος (1974), Ο αδελφός (1975), Οι χτίστες (1979), Τα ταξίδια μου (1984), Ο εχθρός του ποιητή (1990). Ακόμα έχουν εκδοθεί τα δοκίμιά του: 6 μαθήματα για τον Λόγο (1984), Έβδομο μάθημα για τον Λόγο: Λόγος, ο Χρόνος και το Σύμβολο (1984), Η δύσθυμη Αναγέννηση: Όγδοο μάθημα για τον Λόγο (1987), Τα όνειρα της αϋπνίας (1994), Ένατο μάθημα για τον Λόγο (2001). Επίσης μετέφρασε την Ηλέκτρα του Σοφοκλή, τις Βάκχες, τη Μήδεια και τον Ορέστη του Ευριπίδη, τον Άμλετ και τον Μάκβεθ του Σαίξπηρ. Έγραψε το λιμπρέτο της όπερας Πυλάδης, που ανέβηκε στο Μέγαρο Μουσικής σε σκηνοθεσία και σκηνογραφία Διονύση Φωτόπουλου και μουσική Γιώργου Κουρουπού. Πέθανε στο Παρίσι, όπου ζούσε τα τελευταία χρόνια της ζωής του, στις 27 Φεβρουαρίου 2000.

 
Διαβάστε επίσης:
Χειμωνάς: Χάρτης
Χειμωνάς: Πραγματικότητα

εμφάνιση σχολίων