0
1
σχόλια
243
λέξεις

Στείλτε μας το δικό σας κείμενο στο [email protected]

ΑΡΓΥΡΗΣ ΒΑΝ ΜΠΡΟΥΣΣΕΛ
18 Μαρτίου 2016
έτος 2016,
ώρα 05:44


Λάμψη πρώτη
–[Godspeed You! Black Emperor - We Drift Like Worried Fire]–
Οι σειρήνες έπαψαν να ακούγονται από ώρα, όπως και οι φωνές. Τους νικήσαμε και τώρα μπορούμε να δραπετεύσουμε με τον τρόπο που θέλουμε. Με γαλάζια σπλάχνα και μάτια κατακόκκινα, τρέχουμε προς το πρώτο ανατέλλων φως. Πατάμε πάνω στα γκρεμίσματα, στις στάχτες και στα σύννεφα που καθρεπτίζονται στα βρομόνερα. Όλα ετοιμοθάνατα και ετοιμόγεννα μέσα στους καπνούς, στο παρά πέντε του θανάτου. Τρέχουμε τόσο λαχανιασμένα που αχνίζουμε αγωνία. Ακόμη και ο καιρός άρχισε να βρέχει αγωνία. Όλα ξεπλένονται αγνά. Ο γκρίζος καρκίνος εξαφανίζεται σταδιακά, σαν να μπαίνει σε ομίχλη. Θα έλεγε κανείς πως βρέχει γυαλί έτσι όπως μας κόβει ωραία και βαθιά. Πρώτη φορά που δεν δακρύζουμε αίμα. Πρώτη φορά που ξημερώνει. Η πρώτη μέρα, η μηδέν. Λάμπει μέσα μας το αόρατο – η ελευθερία.

Λάμψη δεύτερη
–[Godspeed You! Black Emperor - Storm]–
Η νύχτα ξεψύχησε ξαπλωμένη πάνω στη θάλασσα, απλωμένη σαν σκόνη και το τελευταίο αστέρι κατέρρευσε μέσα στα χέρια μας. Η βροχή σταμάτησε. Οι ανάσες μας αχνίζουν βιαστικές. Κοιτάζουμε κατάματα τη στιγμή του πρωτοθανάτου και της δεύτερης γέννησής μας. Οι πρώτες ηλιαχτίδες μαχαιρώνουν δειλά το χέρι μου πάνω στο πρόσωπο σου. Καθαροί πια, χαμογελάμε κατάφαση. Γέρνεις το κεφάλι σου στο δικό μου και μοιραζόμαστε ένα τσιγάρο. Είμαστε το βουητό της μοίρας που τυχαίνει. Αυτό το βουητό προσπαθούμε να μετουσιώσουμε σε μουσική. Με τις ηδονές μας πεθαίνουμε τα όνειρα ανασταίνοντας πραγματικότητα.

Το αύριο ήρθε
και εμείς, μαζί
πεθάναμε.

έτος 0
ώρα 00:03


TAGS:
εμφάνιση σχολίων