Τούτη τη δέουσα στιγμή είναι που η Αναστασία γεμίζει από συναισθήματα χαράς και δύναμης, συνειδητοποιώντας πώς όμοιο πρόσωπο σε τόσους ανθρώπους είναι ικανό να δημιουργήσει απίστευτα θαύματα, αρκεί μόνο να πάρει την ευγενή μορφή του. Έτσι η ευτυχία θα ανακυκλώνεται για χρόνια σε μυριάδες γεννεές.
Δεν μπορεί να αγνοήσει όμως τον εσωτερικό της μονόλογο:
...«Μα θαρρώ συλλογίζεται, πόσες εναλλαγές μπορώ να δώ σε ένα πρόσωπο, τι να σημαίνει; τα αναγνωρίζω όλα;. Συνεπώς ξεπηδούν κάθε λογής ερωτήματα: ποιά είναι τα ονόματα τους; ποιά είναι ή σχέση τους με την ψυχή μου; Γιατί να συμβαίνει αυτό; Τι σχέση έχει με τον ευατό μου ή με τους άλλους;»
‘(Έντρομη!), Φωνάζει δυνατά ‘Αχ τι μου συμβαίνει’, οι σκέψεις μου σκοτεινές με ένα σωρό από συναισθήματα και ένα πρόσωπο που ακούει στο όνομα μου. Θέλω όμως να ψάξω, να μάθω όσα δεν ξέρω γιατί η καρδιά μου κάτι κρύβει ακόμα και όταν κοιμάται. Θέλω να γίνει η καρδιά μου ο οδήγος μου, να φτάσω στην αλήθεια μου και στην αλήθεια των γύρω μου. Να νιώσω ελεύθερη και τότε να ξεκλέψω σαν ήρωας με μια κόκκινη μπέρτα την καρδιά μου! Την ‘κόκκινη’ καρδιά μου που θα χει ένα πρόσωπό με τα εκατό ονόματα της Αγάπης και η Αγάπη θα φωνάζει Αναστασία. Και ο ήρωας μου μεμιάς, θα γίνει ο υπέροχος απελεύθερωμένος ευατός μου ετοιμοπόλεμος για αγαπές.
εμφάνιση σχολίων