Εμβαθύνοντας τι σημαίνει παρουσία στον έρωτα; Το να βρίσκομαι στο εδώ και τώρα είναι το πιο σημαντικό κομμάτι αυτής της πρόκλησης. Συνεπώς είναι απαραίτητο να δεχτούμε την παρουσία μας στο παρόν και πώς αυτό είναι στην διάθεσή μας και εμείς το ζούμε.
Συνοπτικά η διαρκής συνειδητοποίηση είναι μια τεχνική που μας μαθαίνει να κρατάμε ισορροπία στην ρόη των πραγμάτων που ενέχει η ζωή μας. Η όλη ψυχολογική εργασία που κάνουμε εντάσσεται στην υπηρεσία της πνευματικής μας ανάπτυξης. Η διαδικασία αυτή μας οδηγεί σε μέρη που δεν θέλουμε να είμαστε παρόντες αλλά εκεί ακριβώς ξεκινά ο δρόμος της αυτο-θεραπείας μας για να είμαστε παρόντες πρώτα στον ευατό μας και μετέπειτα στον έρωτα, στις σχέσεις μας. Γιατί εκεί βρίσκονται οι δυνάμεις μας για να ανακαλύψουμε νέους δρόμους για έρωτες με προκλήσεις, ελεύθερους, με ολοκληρωμένους χαρακτήρες και ποτισμένους με αληθινά σ’αγαπώ, ‘εγώ’ και ‘μαζί’ ή με ασυμβίβαστα “to be continued”. Εκεί ακριβώς υπάρχει το κάτι παραπάνω που δεν ορίζεται με λόγια παρά με ένα βάρος στο στήθος για αυτούς που μας άγγιξαν την ψυχή.
Στα τυφλά και συνάμα στο φώς επιλέγουμε το ταξίδι ενάντια στο προορισμό γιατί τα ταξίδια αυτά φέρουν ποιήματα φέρουν χαρά και αγάπη μα πανώ απ’ολα ολόκληρα Εγώ που δίνουν την αξία στο έρωτα με τα μάτια ανοιχτά. Πρός την τιμή τους ακούγονται τραγούδια και θεατρικά λόγια σαν ένα μισό παιδικό ποίημα:
Ο Δρόμος είναι μακρύς! Μα τόσο γνώριμος, θαρρείς και τον έχεις περπατήσει ξανά και ξανά. Σα να γνωρίζεις το καθετί στη διαδρομή του. Ακόμη και το κάθε πετραδάκι που συναντάς στο διάβα, φέρνει στο νου τα αλησμόνητα.
Κοιτάς καταγής και τα πετραδάκια συγκεντρώνονται μαζικά για να σχηματίσουν ένα μικρό λόφο. Από ΄κει ψηλά ο ήχος παίρνει μορφή και γίνεται αντίλαλος. Στην άκρη της ράχης ο αντίλαλος ανεβαίνει φορώντας τα επίσημα για να απαγγείλει τα θεατρικά του λόγια. Το ίδιο έργο παίζει κάθε σούρουπο με την ίδια χρονική σειρά για την μνήμη μιας χαμένης αγάπης.
Μιας αγάπης που γελά σε μάτια υγρά.
Μιας αγάπης που χωράει ολάκερη τη μυρωδιά σε μια αγκαλιά.
Μιας αγάπης δίχως λόγια, μόνο συγχρονισμένα βλέμματα.
Μιας αγάπης κρυφών εραστών.
Στην μνήμη τούτης, συνεχίζεις να τραγουδάς για μιας αγάπης εσώψυχα.
Μιας αγάπης στιγμιαίας.
Μιας αγάπης γινομένης από λίγα λουλούδια και στεφάνια.
Μιας αγάπης που περπατεί μονάχη δίχως παππούτσι.
Μιας αγάπης που ματώνει από αγκάθι που δε φύτρωσε χορτάρι.
εμφάνιση σχολίων