Οι Ταινίες της ΣΙΝΕΦΙΛ Εβδομάδας

ΣΙΝΕΦΙΛ ΜΙΚΡΗ ΜΑΜΑ: Η οκτάχρονη Νέλι μόλις έχασε την αγαπημένη της γιαγιά και βοηθά τους γονείς της να τακτοποιήσουν τα πράγματά της . Εξερευνά το σπίτι όπου μεγάλωσε η μαμά της, Μαριόν, και το δάσος όπου έπαιζε και είχε χτίσει ένα δεντρόσπιτο, για το οποίο έχει ακούσει τόσα πολλά. Ξαφνικά η μητέρα της φεύγει και η Νέλι αναζητά παρηγοριά στο δάσος. Εκεί, θα συναντήσει ένα κορίτσι της ηλικίας της που χτίζει ένα δεντρόσπιτο . Το όνομά της είναι Μαριόν.

Μετά την μεγάλη καλλιτεχνική επιτυχία που γνώρισε με το Πορτρέτο Μιας Γυναίκας που Φλέγεται, η Σελίν Σιαμά επιστρέφει με κάτι πιο μικρό, αλλά εξίσου μεγαλειώδες. Εν μέσω των περιορισμών της πανδημίας. πραγματοποίησε ένα σχέδιο που τριγυρνούσε στο μυαλό της για αρκετό καιρό, το οποίο αφορούσε την 'φαντασίωση' του να μπορούσε να είχε συναντήσει την μητέρα της, όταν εκείνη ήταν ακόμη παιδί.

Γυρισμένη στον γενέθλιο τόπο της σκηνοθέτη, έχει τις δίδυμες  Γκαμπριέλ & Ζοζεφίν Σανζ. να υποδύονται μητέρα και κόρη αντίστοιχα. Τα δύο κορίτσια γνωρίζονται μέσα από τις βόλτες τους μέσα στο δάσος που βρίσκεται το πατρικό τους. Όταν η Μάριον καλεί στο σπίτι της την Νέλι, η δεύτερη διαπιστώνει πως πρόκειται για το ίδιο σπίτι.

Τα δύο κορίτσια που μπορούν να αισθανθούν αυτό που τα ενώνει, κινούνται σαν μπροστά από έναν καθρέφτη που αντανακλά ταυτόχρονα το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον τους, με έναν λιτό και ονειρικό τρόπο, μακριά από άλλες ανάλογες περιπέτειες που αφορούν ταξίδια στο χρόνο, σε μια υποδειγματική δημιουργία σε ό,τι αφορά την αφηγηματική οικονομία, την σαφήνεια και την κινηματογραφική ουσία. Η σκηνοθέτης πιθανότατα να βρεθεί και πάλι υποψήφια για Οσκαρ Διεθνούς Ταινίας. Βγήκε στις αίθουσες στις 30 Δεκεμβρίου 2021 και συνεχίζεται ακόμη.

Ιnfo: Μικρή Μαμά (Petite Maman). Δραματική Φαντασίας. Γαλλία 2021. Πρεμιέρα: Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2021. Σκηνοθεσία: Σελίν Σιαμά. Παίζουν: Ζοζεφίν Σανζ, Γκαμπριέλ Σανζ, Στεφάν Βαρουπέν. Διανομή: Weird Wave.

ΠΙΤΣΑ ΓΛΥΚΟΡΙΖΑ:  Η ιστορία της Αλάνα Κέιν, μιας λίγο μετά τα 20 κόρης και αδερφής μιας τυπικής εβραϊκής καταγωγής οικογένειας και του 15χρονου Γκάρι Βάλενταϊν, ενός πρώην παιδιού σταρ της τηλεόρασης, ο οποίος βλέποντας την πρώιμη καριέρα του να φτάνει σε ένα τέλος της, αναζητά έναν καινούργιο επαγγελματικό προσανατολισμό. Στην κοιλάδα του Σαν Φερνάντο στην Καλιφόρνια του 1973, οι πορείες των δύο νέων συναντιούνται για να χωρίσουν και να ξανασυναντηθούν αρκετές φορές στον δρόμο τους προς κάτι που μοιάζει με ενηλικίωση, νιώθοντας κάτι που μοιάζει με έρωτα. 4 χρόνια μετά το Αόρατο Νήμα, ο πιο αγαπημένος μας Αμερικανός σκηνοθέτης της γενιάς του, επιστρέφει με μια πειραγμένη, εφηβική, ρομαντική, δραματική κομεντί, που τοποθετημένη στην δεκαετία του '70, αποτίει για άλλη μια φορά φόρο τιμής, στο σινεμά και στους σκηνοθέτες εκείνης της εποχής που λατρεύει.

Έχοντας σαν βάση την ζωή του κινηματογραφικού παραγωγού, Γκάρι Γκότσμαν, μέσα από διηγήσεις του ίδιου προς τον Αντερσον και με αρχική επιρροή, το American Graffiti (Νεανικά Συνθήματα), ταινία του '73 σε σκηνοθεσία του Τζορτζ Λούκας (που αφορούσε την δεκαετία του '50), επιστρατεύει ένα νεαρό ζευγάρι μη ηθοποιών, τον γιο του μόνιμου - όσο βρισκόταν εν ζωή - συνεργάτη του, Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν, Κούπερ Χόφμαν και την Αλάνα Χάιμ, μέλος του μουσικού σχήματος Haim (των οποίων έχει γυρίσει μια σειρά από video clips), να παίζει μαζί με την πραγματική της οικογένεια - τις αδελφές της και τους γονείς της - στον ανάλογο ρόλο.

Το αποτέλεσμα έχει την μορφή μιας αμερικανικής τοιχογραφίας της καθημερινότητας, μέσα από μια χαλαρή, επεισοδιακή αφήγηση που κρύβει αρκετές εκπλήξεις, στην οποία παρακολουθούμε δύο νέους να κάνουν τα πρώτα τους βήματα στην συναρπαστική, και ταυτόχρονα τρομακτική άγνωστη χώρα της ενηλικίωσης. Εκείνος θα προσπαθήσει να γίνει μπίζνεσμαν, αρπάζοντας οποιαδήποτε ευκαιρία βρεθεί στο κατόπι του, ενώ εκείνη θα προσπαθήσει να βρει τρόπους να ανεξαρτητοποιηθεί από τον αυστηρό οικογενειακό της κύκλο. Οι δυο νέοι, δεν είναι ακριβώς ερωτευμένοι, ούτε καταλήγουν στο να ερωτευθούν τρελά ο ένας τον άλλο. Οι πορείες τους διασταυρώνονται με αναπάντεχους τρόπους, σε μια Αμερική που αλλάζει, όχι απαραίτητα προς το καλύτερο. Μια σειρά από δραματικές και χιουμοριστικές βινιέτες, από τις οποίες περνούν από τα παιδιά του σκηνοθέτη, μέχρι τον πατέρα του Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Τζορτζ, πραγματικοί και φανταστικοί χαρακτήρες μπαινοβγαίνουν στην ιστορία που αναπαριστά με υπέροχα άμεσο τρόπο, τα ήθη και τις 'συνήθειες' μιας κοντινής, και ταυτόχρονα μακρινής για εμάς, εποχής. Όσο για τα Licorice Pizzas, ήταν μια αλυσίδα δισκοπωλείων της εποχής.

Εξαιρετικές ερμηνείες, υπέροχη φωτογραφία, σκηνογραφία, σάουντρακ και μουσικό σκορ από τον Τζόνι Γκρίνγουντ. Ταινία της Χρονιάς από την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου, πολλά βραβεία για την Χάιμ αλλά και ολόκληρο το καστ στο σύνολό του. Αναμένουμε τις υποψηφιότητές της για τα προσεχή Οσκαρ. 

Ιnfo: Πίτσα Γλυκόριζα (Licorice Pizza). Ρομαντική Δραματική Κομεντί. ΗΠΑ 2021. Πρεμιέρα: Πέμπτη 7 Ιανουαρίου. Σκηνοθεσία: Πολ Τόμας Αντερσον. Παίζουν: Κούπερ Χόφμαν, Αλάνα Χάιμ, Σον Πεν, Τομ Γουέιτς, Μπράντλεϊ Κούπερ, Μπένι Σάφντι. Διανομή: Tulip Entertainment.

ΤΙ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΟΤΑΝ ΚΟΙΤΑΜΕ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ:  Όταν η Λίζα και ο Γκιόργκι συναντιούνται τυχαία σε έναν δρόμο της γεωργιανής πόλης Κουτάισι, ο έρωτας τους χτυπά σαν κεραυνός. Είναι τόσο δυνατός και αιφνίδιος που ξεχνούν ακόμη και να συστηθούν. Πριν χωρίσουν οι δρόμοι τους, συμφωνούν να συναντηθούν την επόμενη μέρα. Όμως, μια κατάρα πέφτει πάνω τους. Θα καταφέρουν να βρεθούν ξανά; Και αν ναι, θα μπορέσουν να αναγνωρίσουν ο ένας τον άλλον;

Αν και πολύ λίγες ταινίες από την πρώην σοβιετική Γεωργία φτάνουν στις ελληνικές αίθουσες, όσοι παρακολουθούν τις φεστιβαλικές διοργανώσεις έχουν παρατηρήσει την κινηματογραφική άνθιση της χώρας, κυρίως χάρη στις δυτικοευρωπαϊκές συμπαραγωγές. Έτσι, μετά το, Και Μετά Χορέψαμε του 2019 που ήταν μια συμπαραγωγή με Σουηδία και Γαλλία, το, Τι Βλέπουμε Όταν Κοιτάμε τον Ουρανό, είναι ένα τρυφερό παραμύθι για την ομορφιά που κρύβεται στην καθημερινότητα, γερμανικής συμπαραγωγής. Κέρδισε το Βραβείο της Ένωσης Κριτικών στο Βερολίνο και Μνεία για την 'αυθεντική, ανθρωπιστική του προσέγγιση', στο περασμένο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Αναφέρει ο σκηνοθέτης: «Είναι περίεργο να γράφω για την ταινία μου. Είναι περίεργο γιατί είναι τόσο πολλά εκείνα που θέλω να γράψω. Θα μπορούσα να γράψω για τον λόγο που η ταινία μας ξεκινά με μια εικόνα παιδιών που φεύγουν από το σχολείο. Θα μπορούσα να μιλήσω για το γεγονός ότι εκ των υστέρων μετάνιωσα που δεν ξεκίνησα την ταινία έτσι όπως ήταν γραμμένη στο σενάριο – με την εικόνα ενός σκαλοπατιού. Θα μπορούσα να μιλήσω για τον λόγο που γυρίσαμε την ταινία εν μέρει σε φιλμ 16mm και εν μέρει ψηφιακά, ή γιατί τα παιδιά παραγγέλνουν 11 χωνάκια παγωτό αντί για 12, όπως κάνει ο Μπόντο Ντολαμπερίτζε στην ταινία στην οποία παραπέμπει η συγκεκριμένη σκηνή.

Θα μπορούσα να γράφω ασταμάτητα για τους ηθοποιούς μου, για τον Γκιόργκι Μποκοροσβίλι, μαζί με τον οποίο μεγάλωσα και ο οποίος έρχεται πάντα πρώτος στο μυαλό μου όποτε σκέφτομαι το καστ· για την Άνι Καρσελάτζε που γεννήθηκε για να είναι μπροστά στην κάμερα· για την Ολίκο Μπαρμπακάτζε που δεν έχει πολύ χρόνο επί της οθόνης, αλλά κάθε δευτερόλεπτο που εμφανίζεται με κάνει χαρούμενο που γύρισα αυτή την ταινία· για τον Γκιόργκι Αμπρολάτζε που μετά τα γυρίσματά του έφυγε και κατέκτησε τον τίτλο του κορυφαίου Ευρωπαίου πρωταθλητή στη χειροπάλη· για τον Βάκτανγκ Παντσουλίτζε που είναι σταρ του γεωργιανού σινεμά από τη δεκαετία του ’70 κι είχα τη χαρά να δουλέψω μαζί του.

Θα μπορούσα να γράψω περισσότερα για τον λόγο που έδωσα στους γονείς μου τους ρόλους του οπερατέρ και του σκηνοθέτη στην ταινία. Θα μπορούσα να εξηγήσω τις ομοιότητες ανάμεσα στο ποδόσφαιρο και το σινεμά, δύο παιχνίδια που αγαπώ να παίζω. Θα μπορούσα να γράψω για τη χειρονομία που κάνει ο Μέσι κάθε φορά που σκοράρει, τι σημαίνει για μένα και τι επίδραση είχε αυτή η χειρονομία στην ταινία. Θα μπορούσα να σας πω ότι πέρασα υπέροχα δουλεύοντας πάνω στη μουσική της ταινίας μαζί με τον αδελφό μου Γκιόργκι, και για το πώς αυτή η μουσική άλλαξε την ταινία. Θα μπορούσα να θυμηθώ τον χρόνο που πέρασα μαζί με την παραγωγό μας Μάριαμ Σατμπερασβίλι και τον διευθυντή φωτογραφίας Φαράζ Φεσαρακί στο Κουτάισι, και πώς στο τέλος ήθελα να γράψω για το Κουτάισι, αλλά, όπως έγραψε κι ένας συγγραφέας, ποιος είμαι εγώ για να γράψω για το Κουτάισι;

Ειλικρινά, ήθελα να γράψω για όλα αυτά κι ακόμα περισσότερα. Κάποια στιγμή, όμως, συνειδητοποίησα ότι αν όντως το έκανα αυτό, το τελικό κείμενο θα είχε τουλάχιστον την ίδια έκταση με το σενάριο. Πώς θα έπρεπε να επιλέξω τι να συμπεριλάβω και τι να παραλείψω, δίνοντας έτσι περισσότερη σημασία σε κάποια πράγματα και λιγότερη σε άλλα, το οποίο είναι το τελευταίο που θέλω να κάνω; Πιστεύω ότι αν αυτή η ταινία βγάζει νόημα είναι επειδή μιλά για όλα τα παραπάνω κι ακόμα περισσότερα μαζί, κι όχι ξεχωριστά. Αλλά καθώς έπρεπε να γράψω κάτι, έγραψα ένα μικρό ποίημα. Το παρακάτω:

Εγώ κι εσύ/ Όταν ανοίγω τα μάτια μου, βλέπω εσένα/ Όταν κλείνω τα μάτια μου, βλέπω εσένα/ Κάποιος μπορεί να πει ότι είμαι τυφλός, αλλά δεν είμαι/ Βλέπω εσένα, βλέπω εσένα, βλέπω εσένα...»

Ιnfo: Τι Βλέπουμε Όταν Κοιτάμε τον Ουρανό (Ras Vkhedavt, Rodesac cas Vukurebt/What Do We See When We Look at the Sky). Δραματική. Γεωργία, Γερμανία 2021. Πρεμιέρα: Πέμπτη 13 Ιανουαρίου. Σκηνοθεσία: Αλεξάντρ Κομπερίτζε. Παίζουν: Γκιόργκι Μποκοροσβίλι, Βάκτανγκ Παντσουλίτζε, Ανι Καρσελάτζε, Γκιόργκι Αμπρολάτζε, Ολίκο Μπαρμπακάτζε. Διανομή: Ama Films.


ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ: Έχοντας διαγνωστεί με μόνο λίγους μήνες ζωής, ο τριανταπεντάχρονος Τζον προσπαθεί αγωνιωδώς να βρει ανάδοχη οικογένεια για τον τρίχρονο γιο του, Μάικλ. Καθαριστής τζαμιών, μέρα με την ημέρα το βρίσκει όλο και πιο δύσκολο να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του σαν εργαζόμενος και σαν πατέρας, την ίδια στιγμή που προσπαθεί να προετοιμάσει τον μικρό Μάικλ για την φυγή του. Η αναζήτηση των νέων γονιών για τον μικρό, μέσω της ειδικής υπηρεσίας, αποδεικνύεται πως δεν είναι μια εύκολη υπόθεση.

Ο πολιτογραφημένος Βρετανός Ουμπέρτο Παζολίνι, μας είχε συγκινήσει ιδιαίτερα το 2014 με τις Ξεχασμένες Ζωές, την ιστορία του κρατικού υπαλλήλου, που αναζητούσε τους συγγενείς και φίλους μοναχικών αποθανόντων, με σκοπό να παρευρεθούν στο τελευταίο αντίο του εκάστοτε «αποδημήσαντα» Έχοντας για άλλη μια φορά τον Θάνατο, σαν κεντρικό θέμα της ιστορίας της οποίας υπογράφει σενάριο και σκηνοθεσία, αφηγείται με περισσή ευαισθησία και τρυφερότητα - χωρίς να υποτιμά καθόλου τον επονομαζόμενο και kitchen sink βρετανικό ρεαλισμό - την δική του  παραλλαγή μιας πραγματικής ιστορίας. Αυτήν της προσπάθειας ενός πατέρα από τον κόσμο του 'περιθωρίου' και της εργατικής τάξης, στο να βρει την κατάλληλη ανάδοχη οικογένεια για τον γιο του.

Με λιτό και πολύ καίριο τρόπο, αντιπαραθέτει τις επισκέψεις στα σπίτια των υποψηφίων ανάδοχων του μικρού, σε παράλληλο μοντάζ με το θέμα του χρόνου που τελειώνει ασφυκτικά - με τις δυνάμεις του ήρωα να τον εγκαταλείπουν - και την 'ωρίμανση' του μικρού αγοριού που μοιάζει να καταλαβαίνει πολλά περισσότερα, από όσα φαντάζεται ο πατέρας του. Η τελική επιλογή, μοιάζει μονόδρομος, ενώ οι συγκλονιστικές, αλλά συγκρατημένες ερμηνείες του Τζέιμς Νόρτον και του μικρού Ντάνιελ Λαμόντ, συμβάλλουν στην συναισθηματική 'ισορροπία' της προσέγγισης που ενώ θα μπορούσε, δεν παίρνει καμία μελοδραματική τροπή. Βραβείο Κοινού στα περισσότερα Φεστιβάλ, για την αδιαμφισβήτητη αξία της.

Ιnfo: Για Πάντα Κοντά Σου (Nowhere Special). Κοινωνική Δραματική. Βρετανία, Ιταλία, Ρουμανία 2020. Πρεμιέρα: Πέμπτη 13 Ιανουαρίου. Σκηνοθεσία: Ουμπέρτο Παζολίνι. Παίζουν: Τζέιμς Νόρτον, Ντάνιελ Λαμόντ, Εϊλίν Ο' Χίγκινς, Βαλερί Ο' Κόνορ. Διανομή: Danaos Films.


ΡΑΙΝΕΡ ΒΕΡΝΕΡ ΦΑΣΜΠΙΝΤΕΡ: Βιογραφία του γνωστού Γερμανού σκηνοθέτη, ηθοποιού, θεατρικού συγγραφέα, μοντέρ, συνθέτη και διανοούμενου Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ (Berlin Alexanderplatz, Ο Γάμος της Μαρία Μπράουν, Τα Πικρά Δάκρυα της Πέτρα φον Καντ, Η Χρονιά με τα 13 Φεγγάρια), η οποία παρακολουθεί τα 'παραγωγικά' χρόνια του σκηνοθέτη σε θέατρο και σινεμά, από το 1967 μέχρι τον πρόωρο θάνατό του στα 37 του χρόνια το 1982 από υπερβολική δόση βαρβιτουρικών.

Πυκνή σε δράση και γεγονότα ( ο Φασμπίντερ γύριζε τρεις με τέσσερις ταινίες τον χρόνο), υιοθετεί ένα ημιθεατρικό στιλ, γυρισμένη ολόκληρη σε στούντιο με, εν μέρη, ζωγραφισμένα σκηνικά, όπως έκανε και ο ίδιος στον 'Καβγατζή" (1982), την αριστουργηματική μεταφορά του μυθιστορήματος του Ζαν Ζενέ, που υπήρξε και το Κύκνειο Άσμα του.

Εκτός από τον ίδιο και τους τίτλους των έργων του, όλοι οι υπόλοιποι παρουσιάζονται με διαφορετικά ονόματα. Το ύφος της αφήγησης και η 'προχωρημένη' ηλικία του 52χρονου πρωταγωνιστή που υποδύεται τον σκηνοθέτη από τα 22 του μέχρι τα 37 του, ξενίζουν αρχικά τον θεατή, όμως η δυναμική της συνεχώς εναλλασσόμενης ροής της ιστορίας της πρώτης και η συναρπαστική ερμηνεία του δεύτερου, τον κάνουν να ξεπεράσει τις όποιες συμβάσεις.

Η ταινία του Οσκαρ Ρέλερ που είχε συνυπογράψει το 1997 το σενάριο του Die 120 Tage von Bottrop, μια εκκεντρική κωμωδία, φόρο τιμής στον Φασμπίντερ και την δική του περίοδο του τότε 'Νέου Γερμανικού Κινηματογράφου'. καταφέρνει να αποτυπώσει το υπαρξιακό αδιέξοδο του Φασμπίντερ του οποίου η ανάγκη για δημιουργία, επισκίασε την 'πραγματική' ζωή, την οποία δεν μπόρεσε ποτέ να ζήσει, στην πληρότητα που θα ήθελε ή που θα του άξιζε πραγματικά.

Αυτοκαταστροφικός και ανήμπορος να εκφραστεί διαφορετικά, παρά μόνο μέσα από το έργο του το οποίο όσο πιο ώριμο γινόταν, τόσο περισσότερο τον οδηγούσε προς την καταστροφή μέσω ναρκωτικών και βαρβιτουρικών που τον βοηθούσαν να απαλύνει τον υπαρξιακό του πόνο, παρέσυρε προς την αυτοκτονία, πολλούς από τους εραστές του, που όλοι τους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, υπήρξαν και συνεργάτες του.

Κοινωνικά και πολιτικά ανήσυχος, υιοθέτησε το μελόδραμα αλά Ντάγκλας Σερκ, για να μιλήσει για τις προκαταλήψεις της προπολεμικής και μεταπολεμικής γερμανικής κοινωνίας, σε σχέση με την φυλή, τον σεξουαλικό προσδιορισμό, τις ταξικές διαφορές, τον φανερό ή τον κρυφό της φασισμό, τις σχέσεις εξουσίας, των οποίων ο ίδιος υπήρξε θύτης και θύμα. Οι διάφοροι ήρωες και ηρωίδες των ταινιών του, δεν ήταν παρά alter egos του ίδιου στον δρόμο του προς την προσωπική του Κόλαση. Βραβεία Ανδρικής Ερμηνείας στον Ολιβερ Μασούτσι ως Φασμπίντερ, από τις Κινηματογραφικές Ακαδημίες, Βαυαρίας και Ομοσπονδιακής Γερμανίας.

Ιnfo: Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ (Enfant Terrible). Δραματική Βιογραφία. Γερμανία 2020. Πρεμιέρα: Πέμπτη 13 Ιανουαρίου. Σκηνοθεσία: Οσκαρ Ρέλερ. Παίζουν: Ολιβερ Μασούτσι, Χάρι Πριντς, Κάτια Ρίεμαν, Ερντάλ Γκιλντίζ, Αντον Ράτινγκερ, Μίκαελ Κλάμερ, Γιόχεν Σροπ, Αντρέ Χένικε. Διανομή: Cinobo.


ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ 355: Ένα μυστικό όπλο υψίστης ασφαλείας πέφτει σε λάθος χέρια. Η πράκτορας της CIA Μέις Μπράουν, πρέπει να ενώσει τις δυνάμεις της με την σκληροτράχηλη Γερμανίδα Μαρί, την πρώην πράκτορα της MI6, ειδική στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές Χαντίτζα , και την επιδέξια κολομβιανή ψυχολόγο Γκρατσιέλα, σε μια παράτολμη και θανατηφόρα αποστολή ενώ ταυτόχρονα πρέπει να βρίσκονται και ένα βήμα μπροστά από την μυστηριώδη, Λιν Μι Σενγκ, που προλαβαίνει πάντα να ανατρέπει τα πλάνα τους.

Η δράση εκτοξεύεται από την Κολομβία στο Παρίσι, στο Μαρακές και έπειτα στην Σαγκάη, όπου η ομάδα πρέπει είτε να καταφέρει να συνεργαστεί και να σώσει τον κόσμο, είτε να πεθάνει. Trigger Happy, Girl Power περιπέτεια, τύπου Τζακ Ράιαν-Τζέιμς Μποντ-Ιθαν Χαντ-Τζέισον Μπορν. Τα κορίτσια αναζητούν, βρίσκουν και προσπαθούν να κρατήσουν μια usb συσκευή με ένα πρόγραμμα που έχει την δύναμη να αποδιοργανώσει όλες τις υπηρεσίες που παρέχει το διαδίκτυο, να ρίχνει συστήματα, αεροπλάνα και να ξεκινά πολέμους. Μια πράκτορας της CIA και μια των Γερμανικών Μυστικών Υπηρεσιών (που θα ήταν Γαλλικές αν δεν έφευγε η Μαριόν Κοτιγιάρ από την παραγωγή), διεκδικούν την συσκευή ως αντίπαλες, για να συμμαχήσουν στη συνέχεια και μαζί με άλλες 3 γυναίκες διαφορετικής καταγωγής που μπαίνουν στην ομάδα σταδιακά, να την αναζητήσουν, πριν πέσει στα χέρια μιας εγκληματικής ομάδας ανδρών 'συναδέλφων' τους.

Για το είδος της είναι ιδιαίτερα διασκεδαστική, με ασταμάτητη δράση σε 'εξωτικές' τοποθεσίες, σκηνές αγωνίας και μια δυο ανατροπές, χωρίς όμως να φτάνει στο ύψος των καλύτερων δειγμάτων των ταινιών στις οποίες θα ήθελε να μοιάζει, όπως Το Τελεσίγραφο του Μπορν ή το, Επικίνδυνη Αποστολή: Η Πτώση (2018). Είναι μάλιστα πολύ καλύτερη όταν τρέχει με τα χίλια, παρά όταν προσπαθεί να δώσει βάθος στους χάρτινους χαρακτήρες της. Σκηνοθετεί ο Σάιμον Κίνγκμπεργκ του X-Men: Ο Μαύρος Φοίνικας. Ο τίτλος της είναι αναφορά στον Άγνωστο Πράκτορα 355, που ήταν ο κωδικός για την πρώτη γυναίκα κατάσκοπο κατά την διάρκεια της αμερικανικής επανάστασης για ανεξαρτησία.

Ιnfo: Πράκτορες 355 (The 355). Περιπέτεια. ΗΠΑ 2022. Πρεμιέρα: Πέμπτη 13 Ιανουαρίου. Σκηνοθεσία: Σάιμον Κίνγκμπεργκ. Παίζουν: Τζέσικα Τσάστεϊν, Πενέλοπε Κρουζ, Λουπίτα Νιονγκ'ο, Νταϊάν Κρούγκερ, Φαν Μπινγκμπίνγκ, Εντγκαρ Ραμίρεζ, Σεμπάστιαν Σταν. Διανομή: Spentzos Film.


SCREAM: 25 χρόνια μετά τους αλλεπάλληλους βάναυσους φόνους που σόκαραν το φιλήσυχο Γούντσμπορο, ένας καινούργιος δολοφόνος βάζει ξανά την μάσκα Ghostface και αρχίζει να ακολουθεί μία παρέα εφήβων, για να επαναφέρει μυστικά από το θανατηφόρο παρελθόν της πόλης.

Ο σεναριογράφος του Ζόντιακ (Τζέιμς Βάντερμπιλντ), μαζί με εκείνον του Είσαι Έτοιμος/Ready or Not (Γκάι Μπάζικ), αναλαμβάνουν να αναστήσουν την περίφημη σειρά των Γουές Κρέιβεν (θρυλικού σκηνοθέτη ταινιών όπως τα: Last House on the Left, The Hills Have Eyes, Εφιάλτης στο Δρόμο με τις Λεύκες, Βουντού, Scream) και Κέβιν Γουίλιαμσον (Ξέρω τι Κάνατε Πέρυσι το Καλοκαίρι), 25 ακριβώς χρόνια μετά την κυκλοφορία της πρώτης ταινίας και 7 χρόνια μετά τον θάνατο του Κρέιβεν που είχε σκηνοθετήσει τις πρώτες 4 ταινίες. Από το καστ των προηγούμενων ταινιών συναντάμε την Σίντνεϊ Πρέσκοτ (Νιβ Κάμπελ), Τζούντι Χικς (Μάρλεϊ Σέλτον) και Ντιούεϊ Ρίλεϊ (Ντέιβιντ Αρκέτ). Η υπόθεση κινείται γύρω από την επιστροφή της Σίντνεϊ στη γενέτειρά της, με σκοπό να ερευνήσει μια νέα σειρά από φόνους.

Ιnfo: Scream. Τρόμου. ΗΠΑ 2022. Πρεμιέρα: Πέμπτη 13 Ιανουαρίου. Σκηνοθεσία: Ματ Μπετινέλι-Ολμπιν & Τάιλερ Γκίλετ. Παίζουν: Μελίσα Μπαρέρα, Κάιλ Γκάρνερ, Μέισον Γκούντινγκ, Μάικι Μάντισον, Ντίλαν Μινέτ, Τζένα Ορτέγκα, Τζακ Κουέιντ, Μάρλι Σέλτον, Τζάσμιν Σ. Μπράουν, Σόνια Μπεν Αμάρ, Κόρτνεϊ Κοξ, Ντέιβιντ Αρκέτ, Νιβ Κάμπελ. Διανομή: Odeon.


ΣΧΕΔΙΟ ΔΙΑΣΩΣΗΣ: Η Απ και ο Εντ είναι αδέλφια και φλάμελ – αξιαγάπητα χνουδωτά ζώα στο σχήμα του ντόνατ – που ζουν σε ένα νησί των Γκαλαπάγκος το 1835. Ο Εντ, είναι γκρινιάρης, απαισιόδοξος και θέλει απεγνωσμένα να μοιάζει με τα υπόλοιπα μέλη της κοινότητας. Αντιθέτως, η Απ είναι έξω καρδιά και δημιουργεί συνέχεια το χάος, γεγονός που την καθιστά ως αουτσάιντερ. Όταν οι αυθόρμητες πράξεις της Απ καταλήγουν να καταστρέψουν τις προετοιμασίες του επικείμενου Φεστιβάλ των Λουλουδιών, η Απ και ο Εντ εξορίζονται. Ακάθεκτη όμως η Απ οδηγεί τον Εντ στην άλλη άκρη του βουνού στην απαγορευμένη ζώνη σε αναζήτηση θαυμασίων λουλουδιών ώστε τα υπόλοιπα φλάμελ να τους επιτρέψουν να συμμετέχουν και πάλι στο Φεστιβάλ. Εκεί, προς έκπληξή τους, ανακαλύπτουν ένα μεγάλο μυστηριωδώς φωτεινό λουλούδι, το οποίο ανθίζει και με ένα μαγικό τρόπο καταπίνει την Απ και τον Εντ. Οι δυο τους πέφτουν μέσα σε μία πολύχρωμη πύλη χρόνου και καταφθάνουν σε ένα σπίτι της σύγχρονης Σαγκάη.

Κινεζο-αμερικανική παραγωγή κινουμένων σχεδίων, το σενάριο της οποίας συνυπογράφει μεταξύ άλλων, ο Τζόελ Κοέν. Είναι αρκετά πρωτότυπη, στιγμές ψυχεδελική, χιουμοριστική και ιδιαίτερα διασκεδαστική μέχρι τη μέση περίπου. Όταν αποκαλύπτεται ο πραγματικός Κακός της ιστορίας, κάτι δεν λειτουργεί και όλες οι λύσεις που αφορούν το φινάλε του αδιεξόδου στο οποίο βρίσκονται οι ήρωες (το νησί τους θα καταστραφεί αν δεν πηγαινοέρθουν σε διάφορους τόπους και σε διαφορετικές εποχές της ανθρώπινης ιστορίας μέσα σε μικρό περιθώριο προκαθορισμένου χρόνου), μοιάζουν αδόκιμες, για τους μεγαλύτερους σε ηλικία. Οι μικροί θα διασκεδάσουν ιδιαίτερα και θα μάθουν γεωγραφία και ιστορία, αν δεν τους ανοίξει η όρεξη και για ντόνατ. Θα το βρείτε μόνο σε ελληνική μεταγλοττισμένη εκδοχή.

Ιnfo: Σχέδιο Διάσωσης (Extinct). Κινούμενα Σχέδια. ΗΠΑ, Κίνα 2021. Πρεμιέρα: Πέμπτη 13 Ιανουαρίου. Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Σίλβερμαν, Ρέιμοντ Σ. Πέρσι. Με τις φωνές των: Τάνιας Παλαιολόγου, Γιώργου Σκουφή, Φοίβου Ριμένας, Στέλιου Ψαρουδάκη, Βασίλη Μήλιου, Τζίνης Παπαδοπούλου, Σωτήρη Δούβρη, Γιάννη Στεφόπουλου, Πηνελόπης Σκαλκώτου, Χρυσούλας Παπαδοπούλου, Χρήστου Θάνου. Διανομή: Tanweer.

 

εμφάνιση σχολίων