Μια μεγάλης κλίμακας μελέτη από την Ιαπωνία αποκάλυψε ότι η κοινωνική απομόνωση στους ηλικιωμένους μπορεί να οδηγήσει σε μετρήσιμη συρρίκνωση του εγκεφάλου, ιδιαίτερα σε περιοχές που σχετίζονται με τη μνήμη και το συναίσθημα, όπως ο ιππόκαμπος και η αμυγδαλή.
Αναλύοντας δεδομένα μαγνητικών τομογραφιών από σχεδόν 9.000 άτομα άνω των 65 ετών, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι όσοι είχαν λιγότερες κοινωνικές επαφές παρουσίαζαν μικρότερο όγκο εγκεφάλου και περισσότερες αλλοιώσεις στη λευκή ουσία — δείκτες που συνδέονται με γνωστική έκπτωση, άνοια και αυξημένο κίνδυνο εγκεφαλικού.
Ακόμη και μικρές μειώσεις στην κοινωνική επαφή, όπως η μετάβαση από καθημερινές σε περιστασιακές αλληλεπιδράσεις, συνδέθηκαν με αξιοσημείωτες δομικές αλλαγές στον εγκέφαλο.
Αν και η μελέτη του Toshiharu Ninomiya, (MD, Ph, Πανεπιστήμιο Κιούσου, Φουκουόκα), στο Neurology, το ιατρικό περιοδικό της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας. δεν αποδεικνύει σχέση αιτίας-αποτελέσματος, τα ευρήματα υποδεικνύουν έναν ισχυρό βιολογικό δεσμό μεταξύ μοναξιάς και γήρανσης του εγκεφάλου.
Οι ειδικοί πιστεύουν ότι ψυχικές διαταραχές όπως η κατάθλιψη μπορεί να εντείνουν αυτά τα φαινόμενα, δημιουργώντας έναν φαύλο κύκλο όπου η απομόνωση επιδεινώνει την ψυχική και νευρωνική υγεία.
Ενθαρρυντικά, σημειώνουν ότι η επανασύνδεση —μέσω κοινωνικών δραστηριοτήτων, οικογενειακής σχέσεις ή ακόμη και διαδικτυακής επικοινωνίας— μπορεί να βοηθήσει στην προστασία της συναισθηματικής και γνωστικής ευεξίας.
Το μήνυμα είναι σαφές: η ανθρώπινη σύνδεση δεν είναι μόνο συναισθηματικά ζωτικής σημασίας, είναι και προστατευτική νευρολογικά. Η διατήρηση της κοινωνικής δραστηριότητας μπορεί να αποτελεί έναν από τους πιο ισχυρούς τρόπους για να παραμείνει ο εγκέφαλος υγιής και ανθεκτικός με την ηλικία.
Ακολουθήστε μας στο Instagram και στο Facebook για να βλέπετε τα άρθρα που σας ενδιαφέρουν