0
1
σχόλια
482
λέξεις
Α' ΠΡΟΣΩΠΟ

Από το που θα κάτσω στο σινεμά μέχρι το αν θα γινόμουν ότι έγινα… Κάτι μας σπρώχνει στο δικό μας σωστό έστω κι αν αποδειχθεί λάθος

ΔΗΜΗΤΡΑ ΧΑΤΖΗΜΑΓΙΟΓΛΟΥ
4 Νοεμβρίου 2011
ΘΑΡΡΟΣ Η ΑΛΗΘΕΙΑ; ΑΝΑΨΕ ΤΟ ΣΠΙΡΤΟ… Να μείνω ή να φύγω; Να πάρω ομπρέλα ή να μην πάρω; Ψάρι ή κοτόπουλο; Το μαύρο ή το άσπρο; Ταξί ή λεωφορείο; Ασφάλεια ή το δισάκι μου στον ώμο και όπου με βγάλει; Ποιόν αγαπάς πιο πολύ τη μαμά ή τον μπαμπά; Εκβιαστικά διλήμματα…

ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΙΚΡΕΣ Η ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΠΑΝΤΑ ΤΑΛΑΝΙΖΟΜΑΙ. Πνίγομαι σε μια σταγονίτσα νερό. Από το που θα κάτσω στο σινεμά μέχρι το αν θα γινόμουν ότι έγινα. Κάποτε κάναμε ερωτήσεις τραγικές, υπερβολικές σαν σε παιχνίδι… αν σε ένα πλοίο που ναυαγούσε έπρεπε να σώσεις 100 ανθρώπους ή εκείνον που αγαπάς τι θα έκανες;

ΕΥΤΥΧΩΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΕΤΟΙΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΔΕ ΣΥΝΑΝΤΗΣΑ. ΑΚΟΜΗ. Που ξέρεις η ζωή πως θα αποφασίσει να σε τεστάρει. Συνάντησα και συναντώ άλλα δίπολα πιο απλά που η απλότητα τους είναι ακριβώς αυτό που με μπερδεύει, μου θολώνει τα νερά, με κάνει να στέκομαι σε ένα σταυροδρόμι πάντα και να κοιτώ πότε προς τη μια κατεύθυνση και πότε προς την άλλη, αδρανής, περιμένοντας ένα σημάδι.

ΚΑΙ ΚΑΝΩ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΤΗΝΩ ΚΑΛΠΕΣ. Παίρνω μες στα μαύρα μεσάνυχτα άλλους δικούς μου και τους θέτω ερωτήσεις. Εσύ τι θα έκανες στη θέση μου; Το πάνω και το κάτω. Το μέσα και το έξω. Το εδώ και το εκεί. Πάντα, πάντα η μία λύση και η ακριβώς αντίθετη. Όχι μεσοβέζικα πράγματα. Μπερδεύομαι χειρότερα. Και άκρη δε βγαίνει ότι κι αν σου πουν οι άλλοι. Σε ακούω. Θα έκανες αυτό αν ήσουν στα παπούτσια μου. Αλλά φοράς άλλο νούμερο και θα έκανες κάτι άλλο απ’ αυτό που μου λες να πράξω. Γιατί δεν είσαι εγώ και σ΄ ευχαριστώ αλλά έχω αποφασίσει. Για όλα. Προειλημμένες αποφάσεις ακόμα κι αν δεν το γνωρίζουμε.

ΚΑΤΙ ΜΑΣ ΣΠΡΩΧΝΕΙ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΣΩΣΤΟ ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΑΠΟΔΕΙΧΤΕΙ ΛΑΘΟΣ. Και στο σταυροδρόμι που στέκομαι για τα μικρά και τα μεγάλα όποιο δρόμο κι να επέλεγα, στο ίδιο σημείο θα κατέληγα. Γιατί αποφάσισα εγώ με ότι είμαι, έχω και κατέχω. Με το πώς φυσάνε οι διαθέσεις μέσα μου. Στις ασήμαντες και σημαντικές τραμπάλες της ζωής μου αποφάσισα κι έπραξα και μετάνιωσα κάποιες φορές με την επίγνωση ότι αυτό ήταν για μένα το δικό μου μονοπάτι.

ΕΠΙΛΕΓΩ ΛΟΙΠΟΝ ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ ΤΕΝΤΩΝΟΜΑΙ ΣΑ ΛΑΣΤΙΧΟ. Επιλέγω να επιλέγω από το να μην πράττω, από το να αδρανώ. Κινούμαι σε έναν κόσμο γεμάτο ορθά κι ανάποδα, αντίθετα, οξύμωρα κι αντιφατικά και επιλέγω όσο κι αν βασανίζομαι, γιατί ευτυχώς πάντα έχω αυτό το υπέροχο αναφαίρετο δικαίωμα.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΚΒΙΑΣΤΙΚΑ ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ. Δε πέφτω στην παγίδα σου. Μόνο διλήμματα. Και βιάζω το μέσα μου μονάχα όταν οδηγούμαι στην απραξία, στη αδράνεια. Στη λανθασμένη εντύπωση ότι δεν υπάρχει επιλογή. Βανίλια ή σοκολάτα; Ναι ή όχι; Θάρρος ή αλήθεια; Άναψε σπίρτο…


Φλουοξετίνη: Εκλεκτικός ανταγωνιστής της επαναπρόσληψης σεροτονίνης ή SSRI. Ιδιαίτερα αποτελεσματικό στη θεραπεία της κατάθλιψης.

εμφάνιση σχολίων