Έκλεισε το σπίτι 210 της αλληλεγγύης ΣυνΑθήνα για να το κάνει δημοτική αστυνομία!

210 Μιλάμε για το μικρό «σπιτάκι» απέναντι από τη Βαρβάκειο αγορά. Το πρόγραμμα «συνΑθήνα» στέγαζε όλες τις συλλογικότητες που δημιουργήθηκαν στην Αθήνα επί κρίσης. Μιλάμε για εκατοντάδες οργανώσεις με χιλιάδες εθελοντές που βοήθησαν όχι μόνο πολίτες, αλλά και τον Δήμο να κάνει τη δουλειά του και να πραγματοποιήσει το έργο του. Μιλάμε για αλληλέγγυα προγράμματα που χρηματοδοτήθηκαν από ιδιώτες και πολίτες με κοινωνικό σκοπό.

Μιλάμε για σημαντικές κινήσεις όλων των ειδών –όπως κινητό πλυντήριο ρούχων, δωρεάν ιατρική και ψυχολογική υποστήριξη και κοινωνική κουζίνα για άστεγους και τοξικοεξαρτημένους…

Ήταν ένας χώρος από πολίτες για πολίτες. Στη στέγη της αλληλεγγύης των πολιτών έβαλε λοιπόν λουκέτο ο Κώστας Μπακογιάννης. Χωρίς διαβούλευση και προειδοποίηση ο χώρος φέρει πλέον την ταμπέλα «Δημοτική Αστυνομία Αθηνών».

Η Μαρία Χατζοπούλου, υπήρξε υπεύθυνη επικοινωνίας του «συνΑθήνα» την περίοδο 2015-2016 και ανέβασε ένα σχετικό post: «Κάπου το 2013 (συν)δημιουργήθηκε η #στέγησυνΑθηνά. Ένα παλιό εγκαταλελειμμένο κοντέινερ-περίπτερο του Δήμου Αθηναίων στην πλατεία Βαρβακείου (καντίνα από την εποχή των ολυμπιακών του 2004) το οποίο επανασχεδιάστηκε και ανακατασκευάστηκε με την συμβολή όλων των τομέων της (διευρυμένης) Κοινωνίας των Πολιτών (διατομεακή συνεργασία της δημιουργικής κοινότητας Imagine The City, ιδιωτών χορηγών και υπηρεσιών του δήμου Αθηναίων).
 

Η στέγη κατάφερε από ένα εγκαταλειμμένο κοντέινερ να γίνει ένας ζωντανός οργανισμός που “ζούσε” μέσα από τους ανθρώπους της πόλης και την φροντίδα των υπηρεσιών του Δήμου  

Μέχρι χτες –όπως αναγραφόταν στο site του συνΑθηνά του Δήμου Αθηναίων– ήταν “ένας χώρος συνάντησης, οργάνωσης και υλοποίησης δράσεων που βελτιώνουν την ποιότητα ζωής στην πόλη, που προσφέρεται στις δημιουργικές ομάδες της πόλης”.

Η λειτουργία της στέγης βασιζόταν σε μια απλή δομή, όλοι οι οργανισμοί ή/και ομάδες (με νομική ή όχι μορφή) που ήταν εγγεγραμμένοι στο site του προγράμματος συνΑθηνά του Δήμου Αθηναίων, αφού έβλεπαν το ημερολόγιο, τις κενές μέρες/ώρες, μπορούσαν να κάνουν online κράτηση του χώρου είτε για κάποια δράση τους (όπως π.χ. το #OneStop, το My Checkpoint) είτε για κάποια εσωτερική συνάντηση της ομάδας τους (π.χ. για να μην συναντιούνται σε κάποιο καφέ ή εξωτερικό χώρο για την εβδομαδιαία συνάντηση τους). Αυτό μπορούσε να γίνει #365μέρες το χρόνο, #24ώρες το 24ωρο –ανάλογα με την ανάγκη της κάθε δράσης/ομάδας–. Δυστυχώς δεν γνωρίζω τον συνολικό αριθμό δράσεων και ομάδων που πέρασαν από την στέγη, από το 2013 μέχρι χτες. Ξέρω όμως η στέγη έφτασε να φιλοξενεί μέσα σε ένα χρόνο (περίοδος 2015-16) έως και 167 συναντήσεις, εργαστήρια, δράσεις αλληλεγγύης και ενημέρωσης.

Η στέγη κατάφερε από ένα εγκαταλελειμμένο κοντέινερ να γίνει ένας ζωντανός οργανισμός που “ζούσε” μέσα από την χρήση της από τους ανθρώπους της πόλης και την φροντίδα των υπηρεσιών του Δήμου. Ζούσε με την συνεργασία των δύο γιατί το θέμα με την στέγη ήταν ότι δεν “άνηκε” σε κανέναν. Άνηκε σε όλους.».


Διαβάστε επίσης:
Ο ορισμός της τριτοκοσμικής χώρας
Ο δήμαρχος μας λέει ότι για το χάος φταίνε οι οδηγοί!
Ο «Μεγάλος Περίπατος της Αθήνας» και οι άνθρωποι με κινητικά προβλήματα 

εμφάνιση σχολίων