Νέες έρευνες αποκαλύπτουν πως το σκηνικό των σχέσεων αλλάζει
ΜΑΡΙΑΝΙΝΑ ΠΑΤΣΑ
19 Μαρτίου 2017
Ζούμε σε μια κοινωνία όπου το 50% των γάμων καταλήγουν σε διαζύγιο. Ίσως η απάντηση στο τεράστιο ποσοστό διαζυγίων να είναι οι ανοιχτοί γάμοι, δηλαδή δεσμοί ανάμεσα σε ζευγάρια που ορίζουν τους δικούς τους όρους μονογαμίας, συνήθως ως εξής: η μονογαμία είναι συναισθηματική αλλά όχι απαραίτητα σωματική. Στην «ανοιχτή σχέση», η σεξουαλική πίστη δεν είναι αυτό που κρατά τη σχέση μονογαμική, αλλά είναι η συναισθηματική σύνδεση που καθορίζει τη μονογαμία. Αυτές οι ανοιχτές σχέσεις φαίνεται να αποτελούν περίπου το 4-5% του γενικού πληθυσμού των ετεροφυλόφιλων.
Στο βιβλίο της με τίτλο Τι είναι αγάπη και τι θα μπορούσε να είναι, η φιλόσοφος Carrie Jenkins αναρωτιέται κατά πόσο η ρομαντική αγάπη μπορεί είναι πολύ διαφορετική από το μονογαμικό μοντέλο που τόσο έντονα υποστηρίζεται κοινωνικά.
«Αν όντως η ρομαντική αγάπη πρέπει να είναι μονογαμική, τότε κάνω κάποιο λάθος κάνω όταν λέω και στους δύο συντρόφους μου το πόσο ερωτευμένη είμαι μαζί τους» γράφει. Το βιβλίο της εξετάζει της κληρονομιά της σκέψης των φιλοσόφων επάνω στην ρομαντική αγάπη, και τη συγκρίνει με το νέο πεδίο ερευνών για τις ερωτικές σχέσεις, που ονομάζεται συναινετική μη-μονογαμία (ή CNM, consensual non-monogamy).
Η ίδια (που έχει και σύζυγο και φίλο) απορρίπτει το «παρατσούκλι» της «πρωτογενούς σχέσης» και λέει πως μια τέτοια κατάσταση είναι σαν να έχει κάποιος περισσότερες σχέσεις αγάπης στη ζωή του, όπως ένα ακόμα στενό μέλος της οικογένειας ή φίλο.
Αλλά η Συναινετική Μη-Μονογαμία αντιμετωπίζει στίγμα. Ακόμη και η μελέτη του στιγματίζεται. Ωστόσο, τα στοιχεία ερευνών δείχνουν ότι πρόκειται για ένα στυλ που, σε ορισμένους πληθυσμούς, οδηγεί σε μεγαλύτερη ικανοποίηση σχέση με τη μονογαμία.
Σύμφωνα με το NY Mag σε έρευνα που της Terri Conley, ψυχολόγου από το Πανεπιστήμιο του Michigan, η CNM ορίζεται ως «σχεσιακή διευθέτηση στην οποία οι εταίροι συμφωνούν ότι είναι αποδεκτό να έχουν περισσότερες από μία σεξουαλική ή/και ρομαντική σχέση ταυτόχρονα». Αυτό τη διαχωρίζει από την «πολυγαμία» που ασκείται από ορισμένες ομάδες, όπου δεν είναι πάντα σαφές εάν οι γυναίκες-σύζυγοι μπορούν να κάνουν μια τέτοια σχέση.
Μελέτη του 2016, αποκάλυψε πως 4 στους 5 ερωτηθέντες βρέθηκαν σε κάθε της ζωής τους σε μια τέτοια σχέση. Δημοσκόπηση της ίδιας χρονιάς του YouGov διαπίστωσε ότι το 31% των γυναικών και το 38% των ανδρών θεωρούν πως η ιδανική σχέση τους θα ανοιχτής μορφής με κάποιο τρόπο.
Άλλες έρευνες δείχνουν ότι περίπου το 4-5% των Αμερικανών βρίσκονται σε κάποιο είδος σχέσης CNM, όπου είτε και οι δύο έχουν σεξουαλικές σχέσεις με τους ανθρώπους έξω από τη σχέση τους, είτε έχουν ανοιχτές σχέσεις με άλλους ανθρώπους με τους οποίους δεν συνδέονται συναισθηματικά, είτε και οι δύο εταίροι να εγκρίνουν το να υπάρχουν στενές συναισθηματικές, ρομαντικές και σεξουαλικές σχέσεις εκτός του ίδιου του ζευγαριού.
Οι άνθρωποι όμως, είναι και πολύ περίεργοι: Από το 2006 έως το 2015, η αναζήτηση στο Google για polyamory και ανοικτές σχέσεις ανέβηκε. Ίσως διότι τελικά η παγιωμένες απόψεις για τις αποκλειστικές σχέσεις των ζευγαριών αλλάζουν. Και το τι σημαίνει αυτό είναι στο χέρι του καθενός να το ανακαλύψει.
εμφάνιση σχολίων