0
1
σχόλια
697
λέξεις
Α' ΠΡΟΣΩΠΟ

«Μονάχα μέσα από το ενδιαφέρον μας για τους συνανθρώπους μας μπορεί να αναπτυχθεί οποιαδήποτε από τις ανθρώπινες ικανότητές μας»

DOCTV.GR
19 Μαρτίου 2020
«Η πιο παλιά προσπάθεια της ανθρωπότητας είναι η προσπάθεια της συνεργασίας ανάμεσα στους ανθρώπους. Όλη η πρόοδος που πραγματοποίησε η φυλή μας έγινε μέσα από το ενδιαφέρον για τους συνανθρώπους μας. Η οικογένεια είναι ένας οργανισμός μέσα στον οποίο το ενδιαφέρον για τους άλλους είναι ο πιο ουσιαστικός παράγοντας και όσο πιο πίσω στο παρελθόν της ιστορίας μας μπορούμε να δούμε, βρίσκουμε πάντα αυτήν την τάση των ανθρώπινων πλασμάτων να ενώνονται σε οικογένειες.
         
Στις πρωτόγονες φυλές οι άνθρωποι ήταν ενωμένοι με κοινά σύμβολα και σκοπός των συμβόλων ήταν να ενώνει τους ανθρώπους με τους συντρόφους τους στη συνεργασία. Η πιο απλή πρωτόγονη λατρεία είναι η λατρεία ενός τοτέμ. Η μια ομάδα λάτρευε μια σαύρα, η άλλη έναν ταύρο ή ένα ερπετό. Όσοι λάτρευαν το ίδιο τοτέμ, ζούσαν μαζί και συνεργάζονταν και κάθε μέλος της ομάδας, αισθανόταν σαν αδελφός με τα άλλα μέλη. Αυτά τα πρωτόγονα έθιμα ήταν ένα από τα μεγαλύτερα βήματα της ανθρωπότητας προς τη στερέωση και καθιέρωση της συνεργασίας».

«Υπάρχουν πολλές θρησκείες και πίστεις, οι οποίες προσπαθούν με το δικό τους τρόπο να δυναμώσουν τη συνεργασία, και εγώ, θα συμφωνούσα με κάθε ανθρώπινη προσπάθεια που αναγνωρίζει τη συνεργασία σαν τον τελικό σκοπό. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να μαχόμαστε, να κριτικάρουμε και να υποτιμούμε. Δεν έχουμε το χάρισμα να κατέχουμε την απόλυτη αλήθεια και υπάρχουν πολλοί δρόμοι, που οδηγούν προς τον τελικό σκοπό της συνεργασίας.

Στην πολιτική γνωρίζουμε ότι και τα καλύτερα μέσα μπορούν να γίνουν αντικείμενο κατάχρησης, αλλά κανείς δεν θα μπορούσε να πραγματοποιήσει τίποτε με την πολιτική, εάν δεν καταφέρει να πραγματοποιήσει τη συνεργασία. Κάθε πολιτικός πρέπει να έχει σαν τελικό σκοπό του τη βελτίωση της ανθρωπότητας και η βελτίωση της ανθρωπότητας σημαίνει πάντοτε μεγαλύτερο βαθμό συνεργασίας.

Πολύ συχνά δεν έχουμε τα μέσα να κρίνουμε ποιος πολιτικός ή ποιο πολιτικό κόμμα μπορεί πραγματικά να οδηγήσει προς τη συνεργασία. Κάθε άτομο κρίνει σύμφωνα με το δικό του σχήμα ζωής. Αλλά εάν ένα πολιτικό κόμμα δημιουργεί συντρόφους με αλληλοσεβασμό μέσα στο δικό του κύκλο, δεν έχουμε κανένα λόγο να διαμαρτυρόμαστε για τη δραστηριότητά του.

Το ίδιο μπορούμε να πούμε και για τα εθνικά κινήματα: εάν ο σκοπός των ανθρώπων που μετέχουν σε τέτοια κινήματα, είναι να μεγαλώσουν τα παιδιά τους σαν πραγματικούς συνανθρώπους και να δυναμώσουν το κοινωνικό συναίσθημα, να ενεργούν σύμφωνα με τις παραδόσεις τους, να λατρεύουν την εθνικότητά τους και να προσπαθήσουν να αλλάξουν και να επηρεάσουν τους νόμους, όπως νομίζουν καλύτερα, δεν θα έπρεπε να διαφωνούμε με την προσπάθειά τους. Το ταξικό κίνημα, επίσης, σημαίνει ομαδικό κίνημα και συνεργασία και εάν ο σκοπός τους είναι η βελτίωση της ανθρωπότητας, θα πρέπει να αποφύγουμε την προκατάληψη.

Όλα λοιπόν τα κινήματα, θα έπρεπε να κρίνονται μόνο με βάση την ικανότητά τους να προάγουν το ενδιαφέρον για τους συνανθρώπους μας και θα διαπιστώσουμε ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι για να βοηθήσουμε το δυνάμωμα της συνεργασίας. Ίσως υπάρχουν τρόποι χειρότεροι και τρόποι καλύτεροι, αλλά, εάν έχουν σαν βάση τους το σκοπό της συνεργασίας, είναι ανώφελο να συκοφαντούμε μια μέθοδο που μπορεί να μην είναι η καλύτερη.

Εκείνο με το οποίο οφείλουμε να διαφωνούμε, είναι η άποψη ζωής σύμφωνα με την οποία οι άνθρωποι κοιτάζουν μόνο γι’ αυτό που μπορούν να πάρουν, κοιτάζουν μόνο για την προσωπική ωφέλεια. Αυτό είναι το πιο μεγάλο πραγματικό εμπόδιο στην ατομική και κοινή πρόοδο. Μονάχα μέσα από το ενδιαφέρον μας για τους συνανθρώπους μας μπορεί να αναπτυχθεί οποιαδήποτε από τις ανθρώπινες ικανότητές μας».


Αποσπάσματα από το βιβλίο Το γνωστό και το άγνωστο στην Αγάπη, Επιλογή κειμένων -Μετάφραση - Σχόλια: Ευάγγελος Γράψας,  Εκδ. Κοσμοπολίτης. Ο Άλφρεντ Άντλερ ( 7 Φεβρουαρίου 1870 - 28 Μαΐου 1937) γεννήθηκε στο Αμπερντήν της Σκωτίας. Ο Άντλερ ήταν ιδρυτής της σχολής της ατομικής ψυχολογίας. Σε συνεργασία με τον Σίγκμουντ Φρόυντ και μία μικρή ομάδα συνεργατών του τελευταίου, ο Άντλερ ήταν μεταξύ των συνιδρυτών του ψυχαναλυτικού κινήματος. Συνεργάτης του Φρόυντ για 9 περίπου χρόνια, εξέφρασε δικές του ανεξάρτητες απόψεις για το πρόβλημα των νευρώσεων. Έτσι, δέχτηκε μεν την άποψη ότι υπάρχουν ασυνείδητες δυνάμεις που συμμετέχουν αποφασιστικά στη διαμόρφωση της συμπεριφοράς και της προσωπικότητας γενικά του ατόμου, απέρριψε όμως τις απόψεις του Φρόυντ σχετικά με το περιεχόμενο του ασυνείδητου και την παντοδυναμία της λίμπιντο.
 

Διαβάστε επίσης: Άντλερ: Οι 4 τύποι προσωπικότητας
εμφάνιση σχολίων