Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Σε είδα...

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Η Βίκυ Μαρκολέφα είναι επικοινωνιολόγος και φωτογράφος. Τους τελευταίους πέντε μήνες εργάζεται για τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα. Παράλληλα, δημιουργεί το προσωπικό της photo project Exodus, ένα φωτογραφικό ταξίδι στην προσφυγική κρίση στην Ελλάδα. Περισσότερα στο vickymarkolefa.com.


Σε είδα να φθάνεις στον καταυλισμό βρεγμένος, ξημερώματα, κρατώντας όλη σου το βιος στα δυό σου χέρια.
Σε είδα, με την οικογένειά σου να περπατάς ακούραστα στο πλάι του δρόμου, να κουβαλάς τη ζωή σου σε τσάντες, να ενσαρκώνεις όλη την ελπίδα και τη δύναμη που χρειάζεται κανείς για να ξεφύγει από τον θάνατο και τη βία.
Σε είδα να φοβάσαι να πας εμπρός, να μη μπορείς να γυρίσεις πίσω, μα πιο πολύ να τρέμεις πως θα μείνεις εδώ.
Σε είδα να ψάχνεις μάταια για μια εξήγηση, με τα χαρτιά στα χέρια και το δίκιο να πλημμυρίζει τα μάτια σου.
Σε είδα να πιάνεσαι στο φράχτη απελπισμένα, να ταρακουνάς το συρμάτινο τέρας λες και θα πέσει σε μια στιγμή.
Σε είδα, αθώο παιδί, να πνίγεσαι από τα χημικά. Σε είδα, μικρό μου, να σφαδάζεις από τις πλαστικές σφαίρες στο κεφάλι σου.
Σε είδα, Ευρωπαίε ηγέτη, να γυρνάς την πλάτη σου σε χιλιάδες αθώους και να σαρκάζεις βουτηγμένος στην άνεση της δυτικής ζωής σου.
Σε είδα, είκοσι χρονών, με το παιδί στην κοιλιά να έρχεσαι στην κλινική με αίματα στα πόδια και τρόμο στο βλέμμα.
Σε είδα να νανουρίζεις το μωρό σου στη λάσπη και στο κρύο. Σε είδα να το θηλάζεις στη βροχή.
Σε είδα να μαζεύεις σκουπίδια, να τα καις όπως-όπως για να ζεσταθείς.
Σε είδα να στέκεσαι για μέρες μπροστά στην «ωραία πύλη», με συνθήματα στα χέρια και το βλέμμα καρφωμένο στα σύρματα.
Σε είδα να απλώνεις το χέρι περήφανα, για μια κουβέρτα και λίγο νερό.
Σε είδα να θάβεις τα όνειρά σου στη λάσπη.
Σε είδα να ουρλιάζεις, σε πείσμα πολλών, πως είσαι άνθρωπος.
Σε είδα να ξυπνας τη νύχτα από τους εφιάλτες του πολέμου, που δεν σε άφησαν ποτέ να ονειρευτείς.
Σε είδα να γράφεις μηνύματα πόνου και ελπίδας, σε χαρτόνια, σε σκηνές, στα ρούχα, στο σώμα σου.
Σε είδα να κρύβεσαι στα βουνά, τρέχοντας να ξεφύγεις από τη «φιλοξενία» της Ευρώπης.
Σε είδα απελπισμένο να περνάς το φράχτη και να γυρνάς νύχτες μετά, με δαγκώματα από σκυλιά στο σώμα σου, με τα κόκκαλα σπασμένα.
Σε είδα να τα μαζεύεις για το άγνωστο, με δάκρυα στα μάτια, ελπίζοντας σε μια καλύτερη μέρα.
Σε είδα, να μου μαθαίνεις πως η ζωή είναι μεγάλη. Πιό μεγάλη από το ψέμα, την αδικία και τον πόνο.
Σε είδα και μέσα από σένα, είδα εμένα. Σε ευχαριστώ. Καλό ταξίδι...

εμφάνιση σχολίων