αστέρια ψάχνεις για να βρεις μήπως και σου χαρίσουν λίγο ζωή ακόμα.
Όλα εκείνα συναστριακά, φέρνουν στο μυαλό μία ουτοπία μα ξαφνικά σου θυμίζουν αυτό που έχασες. Τη μαγεία.
Αναζητάς σημάδι απ’το σύμπαν μα σε ταχύτητα φωτός χάνεται η ελπίδα.
Όνειρο ήταν θα περάσει με το φως της μέρας θα απομακρυνθεί σιωπηλά και τα δεσμά θα σπάσει.
Σύντομα θα δεις δρόμο άλλο θα πάρει και θα ξεχάσεις ακόμα και ‘συ πως η καρδιά εκλάπει απ΄την αγάπη.
Αστέρια σαν σε κοιτάζουν λησμονούν τις νύκτες που πλάγιαζες με το μαξιλάρι αγκαλιά χωρίς να λες το θέλω.
Μα δεν κατάλαβες ποτέ πως το σ’αγαπώ είναι πιο δυνατό απ’όλα.
Αυτό θες να λες, μα δεν τόλμησες ακόμα.
Μπορεί να φταις εσύ που δεν κυνήγησες να ‘ρθει εκείνη η ώρα.
Τώρα πέφτει πάλι η νύχτα, σε βρίσκει μοναχή να ζητάς της ευτυχίας το χρώμα.
Νόμιζες νίκησες, μα άνθρωπε παλεύεις ακόμα.
Δεν κατάλαβες πως πέρασαν τόσα χρόνια και έτσι έδωσες γήινη μορφή στο σ’αγαπώ που είναι πιο δυνατό απ’όλα.
εμφάνιση σχολίων