Απομακρυνθήκαμε από την πολύβουη πλατεία προς αναζήτηση μιας ιστορικής –όπως μας είχαν πει– σοκολατερίας, που βρισκόταν σε ένα πλακόστρωτο δρομάκι, το «pasadizo de San Gines», από όπου πήρε και το όνομά της.
Αυτό που μου έκανε όμως εντύπωση -πέραν της μοναδικής ζεστής σοκολάτας, συνοδεία churros- ήταν ένα παλιό υπαίθριο βιβλιοπωλείο που υπήρχε στη γωνία.
Πάντα αγαπούσα τα παλιά βιβλιοπωλεία, αλλά το είχα ξεχάσει για αρκετό καιρό, όπως τείνουμε πολλές φορές να ξεχνάμε πράγματα που αγαπάμε. Αλλά εκείνο μου έκανε μια υπενθύμιση.
Έφερε στο μυαλό μου παλιά βιβλιοπωλεία που είχα δει. Δεν έχει σημασία το που και το πώς. Σημασία έχει ότι όταν μπαίνω σε ένα παλιό βιβλιοπωλείο, νιώθω την ιστορία που κουβαλάει το ίδιο μα και τα εκατοντάδες βιβλία που βαραίνουν τα ράφια του.
Μυρίζω τα βιβλία, τα αφουγκράζομαι σχεδόν. Αυτή η μυρωδιά παλιού χαρτιού, μου δίνει την αίσθηση πως βρίσκομαι σε μιαν άλλη εποχή, πιο αυθεντική. Ξαφνικά σκέφτομαι όλα τα βιβλία που έχω διαβάσει, ενώνω τις ιστορίες τους και φτιάχνω μια δική μου. Μέσα σε ένα παλιό βιβλιοπωλείο γίνομαι κι εγώ ο δικός μου ήρωας βιβλίου.
Μα αυτό που με ελκύει περισσότερο είναι πως εκεί μέσα μπορώ να βρω βιβλία που δε θα βρω σε σύγχρονα βιβλιοπωλεία. Εκδόσεις που έχουν εξαντληθεί και δε πρόκειται να επανακυκλοφορήσουν. Βιβλία που μπορεί να στοιχίζουν πολλά, μα κανείς δε ξέρει συνήθως την ακριβή αξία τους.
Είναι τέτοια η συγκίνηση όταν ανακαλύπτω τέτοια σπάνια βιβλία, που ακόμα και αν ο σκόρος έχει φάει ελαφρώς τις σελίδες τους, ακόμα και αν είναι από δεύτερο χέρι, θα χαιρόμουν να δώσω κάτι παραπάνω για να τα προσθέσω στη συλλογή μου.
Και είναι τόσο μοναδικά αυτά τα βιβλιοπωλεία, που συνήθως ξεπροβάλλουν από κάποια γωνιά, χωρίς να ξέρεις ότι βρίσκονταν εκεί και ακόμα και αν έχουν σκονισμένη βιτρίνα, είναι σαν να σου μιλάνε και να σε καλούν να μπεις μέσα, να κάνεις έστω μια βόλτα στους διαδρόμους τους.
Εκεί μέσα δε θα δεις συνήθως ιλουστρασιόν εντυπωσιακά εξώφυλλα, μα θα βρεις βιβλία με ιστορία. Μπορείς να τα αγγίξεις, να τα νιώσεις και να πιάσεις φιλία με τον ιδιοκτήτη. Σκέψου πόσο μοναδική θα ήταν η αίσθηση να μπορούσες να καθίσεις οκλαδόν καταμεσής στο πάτωμα και να διαβάζεις το βιβλίο που επέλεξες, περιστοιχισμένος από αυτή την ομορφιά.
Λυπάμαι πολύ που είναι πια τόσο δύσκολο να βρω κάποιο τέτοιο βιβλιοπωλείο και υπόσχομαι πως κάθε φορά που θα βρίσκεται κάποιο μπροστά μου, θα προσπαθώ να βρω έστω και λίγα λεπτά, να μπω μέσα, να πάρω μια γερή τζούρα από το άρωμα του, να απαγάγω μια ιστορία από τις πολλές και να την πάρω μαζί μου αγοράζοντας κάποιο βιβλίο.
Και όταν θα περπατάω στο δρόμο με εκείνο το βιβλίο στα χέρια μου, θα νιώθω πως άφησα κάποια από τις αισθήσεις μου στο μέρος από όπου το αγόρασα, και στο πρόσωπό μου θα σχηματιστεί πάλι εκείνο το μειδίαμα που έχω κάθε φορά που περνάω ένα τέτοιο κατώφλι.
εμφάνιση σχολίων