Γιατί υπάρχει ένας άνθρωπος που κάθε μέρα φωτίζει όλους όσους βρίσκονται στον ορίζοντά του. Με ένα φως «άγιο», υπέρλαμπρο, καθάριο και ανιδιοτελές.
Ένας άνθρωπος που ζει για να προσφέρει απλόχερα το φως του και να ξεκουράζει, να δροσίζει όλους αυτούς που έχουν ανάγκη ή έμαθαν να απολαμβάνουν τον ίσκιο αυτού του ήλιου.
Κι όμως αυτός ο άνθρωπος που το μεσαίο του όνομα είναι η ΔΥΣΚΟΛΙΑ, ένιωσε ανείπωτες πίκρες, αβάσταχτο πόνο βλέποντας κομμάτι από το ίδιο του το αίμα να «φεύγει» ψηλά και να ξεκουράζεται στη γωνία των αγγέλων.
Κι όμως αυτός ο άνθρωπος, έχει ανυπέρβλητη δύναμη και αέναη υπομονή κι επιμονή μαθαίνοντας να ζει και δείχνοντας σε όλους γύρω του ότι η ζωή είναι μικρή και δεν πρέπει να αφήνουμε ανεκμετάλλευτες τις ευκαιρίες να την απολαύσουμε.
Με ταπεινότητα και σεβασμό στη ζωή μα κυρίως με συνεπή στάση ζωής, έχοντας πάντα το βλέμμα χαμηλά και το στόμα μισάνοιχτο γεμάτο θαυμασμό για την ίδια τη ζωή, αποτελεί ύψιστο κίνητρο και πρότυπο ζωής για κάθε συνάνθρωπό του. Γιατί αυτός ο άνθρωπος γεννήθηκε έτοιμος να αντιμετωπίσει κάθε δυσκολία και αντιξοότητα, γεννήθηκε έτοιμος σαν να είναι η κάθε στιγμή, η δική του στιγμή, η δική του ώρα να γράψει ιστορία όντας νικητής. Γιατί την ιστορία την γράφουν οι νικητές της ζωής.
Και για ένα τόσο φωτεινό άνθρωπο που μέσα του βασιλεύει η παιδική αγνότητα, αθωότητα, τρυφερότητα… για έναν τόσο σπουδαίο άνθρωπο που το ονοματεπώνυμο του είναι συνώνυμο της λέξης ΑΡΕΤΗ, αξίζει να βρεις κίνητρο να ΖΕΙΣ, αξίζει να ΑΓΑΠΑΣ τη ΖΩΗ, επιβάλλεται να την ΔΟΞΑΖΕΙΣ… ΠΙΟΤΕΡΟ… από οτιδήποτε άλλο μικρό ή μεγάλο… διότι το μεγαλείο της ζωής είναι τόσο μεγάλο που «το πολύ είναι λίγο»…
Γιατί όπως λέει κι ο Νίκος Καζαντζάκης… «μια αστραπή η ζωή μας, μα προλαβαίνουμε».
εμφάνιση σχολίων