τη λευκή σου σιλουέτα
πάνω στο διαλυμένο μου σαρκίο
Οι πρώτοι κόκκοι άμμου
θα πέσουν στα μαλλιά σου
και ύστερα στον πάτο της κλεψύδρας
στην οποία θα βρίσκεσαι
Κι ο χρόνος αντίστροφα
θ' αρχίσει να μετράει
μέχρι το Γραφτό ξανά
αλλού να σε φυσήξει
Το χαμηλοθώρι σου
θα προδίδει την αμηχανία σου
και το γοργομήλι
τη χαρά μου
Θα κάνουμε ταμείο
για το πόσο φτηνά
κοστολόγησε ο καθένας
το κορμί και την ψυχή του
Θα κρυφτείς πίσω από γενικολογίες
και κλισέ του τύπου
«οι άνθρωποι, ξέρεις, αλλάζουν».
Εσύ που με γαλούχησες στη διαφορετικότητα
Ύστερα θα ξεμπερδέψεις τα μαλλιά σου·
μια απλοχεριά το κύμα
ανάμεσα απ' τα δάχτυλά σου θα κυλήσει
και πάλι με τη θάλασσα θα ενωθεί
Θα πούμε για την Ελένη
που έφυγε στο εξωτερικό,
για το γωνιακό καφέ που έκλεισε,
για τον τάδε που παντρεύτηκε και έκανε παιδιά...
Έως ότου η άμμος μπει
στις σχισμές των χειλιών σου.
Θα δυσκολεύεσαι να αναπνεύσεις
και τότε είναι που θα πεις
«πρέπει να φύγω, θα τα πούμε »
Συνηθίζω θα πει προσαρμόζομαι
Συνήθισα θα πει βολεύτηκα.
Έτσι θα γίνει.
εμφάνιση σχολίων