0
1
σχόλια
490
λέξεις
Α' ΠΡΟΣΩΠΟ

«Το να γεννιέσαι είναι σαν να σε απαγάγουν. Και μετά να σε πουλάνε σκλάβο»

DOC TV
22 Φεβρουαρίου 2019
«Λένε πάντα ότι ο χρόνος αλλάζει τα πράγματα, αλλά στην πραγματικότητα πρέπει να τα αλλάξεις μόνος σου»

«Η φανταστική αγάπη είναι πολύ καλύτερη από την πραγματική αγάπη. Το να μην το κάνεις ποτέ είναι πολύ συναρπαστικό. Τα πιο συναρπαστικά αξιοθέατα βρίσκονται μεταξύ δύο αντιθέτων που δεν συναντιούνται ποτέ»

«Το σεξ είναι το μεγαλύτερο τίποτα όλων των εποχών»

«Καλλιτέχνης είναι κάποιος που παράγει πράγματα που οι άνθρωποι δεν χρειάζονται να έχουν»

«Στο μέλλον ο καθένας θα είναι παγκοσμίως διάσημος για δεκαπέντε λεπτά»

«Στη δεκαετία του ‘60 οι άνθρωποι ξέχασαν πώς είναι τα συναισθήματα. Και δεν νομίζω ότι το θυμήθηκαν ποτέ».

«Νομίζω πως είμαι από τους πιο ζηλιάρηδες ανθρώπους στον κόσμο. Ζηλεύω τις θολές φωτογραφίες που έβγαλε κάποιος με Instamatic. Τη στιγμή που έχω βγάλει την ίδια σκηνή πεντακάθαρα με Polaroid. Κυριολεκτικά με πιάνει τρέλα. Όταν δεν μπορώ να έχω τον πρώτο λόγο σε όλα. Πολλές φορές κάνω πράγματα που δεν θέλω καθόλου, μόνο και μόνο γιατί με τρώει η ζήλια πως κάποιος άλλος θα τα κάνει αντί για μένα».

«Αυτό που είναι σπουδαίο σε αυτή τη χώρα είναι ότι η Αμερική ξεκίνησε την παράδοση όπου οι πιο πλούσιοι καταναλωτές ουσιαστικά αγοράζουν τα ίδια πράγματα με τους πιο φτωχούς»

«Δεν πιστεύω στο στυλ. Θέλω να είμαι μηχανή»

«Το να γεννιέσαι είναι σαν να σε απαγάγουν. Και μετά να σε πουλάνε σκλάβο»

«Η αλήθεια είναι ότι προσπαθώ πάντα να αγοράζω ανθρώπους και πράγματα., μόνο και μόνο επειδή ζηλεύω στην ιδέα πως μπορεί να τα αγοράσει κάποιος άλλος, και τελικά ίσως να αποδειχθούν καλά. Αυτή είναι μια από τις μόνιμες ιστορίες της ζωής μου. Και τις λίγες φορές που εμφανίστηκα στην τηλεόραση, ζήλεψα τόσο πολύ τον παρουσιαστή, ώστε στάθηκε αδύνατο να ανοίξω το στόμα μου. Μόλις οι κάμερες αρχίσουν να τραβούν, το μόνο που σκέφτομαι είναι: Θέλω δική μου εκπομπή...Θέλω δική μου εκπομπή»

«Το σεξ είναι πιο συναρπαστικό στην οθόνη και ανάμεσα στις σελίδες παρά ανάμεσα στα σεντόνια»

«Φοβάμαι πως όταν κοιτάς ένα πράγμα για αρκετή ώρα, χάνει όλο του το νόημα».


O Άντι Γουόρχολ (6 Αυγούστου 1928 — 22 Φεβρουαρίου 1987) ήταν Αμερικανός πολυσχιδής καλλιτέχνης, ζωγράφος, γλύπτης, κινηματογραφιστής, συγγραφέας και συλλέκτης, πρωτοπόρος του κινήματος της Ποπ Αρτ. Γόνος μεταναστών από τη Σλοβακία που εγκαταστάθηκαν στις ΗΠΑ. Την περίοδο 1945-9 σπούδασε στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας του Κάρνεγκι και κατόπιν εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη, όπου εργάστηκε αρχικά σαν σχεδιαστής παπουτσιών όπου και τον πρόσεξε ο πασίγνωστος τότε γκαλλερίστας Αλέξανδρός Ιόλας και τον προώθησε στο περιοδικό Glamour σαν εικονογράφο. Η ενασχόλησή του με τη ζωγραφική ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1960 και αρχικά ήταν επηρεασμένη από θέματα διαφημίσεων, καθημερινά αντικείμενα και την εικονογραφία των κόμικς, δίνοντας τα πρώτα δείγματα γραφής της Ποπ Αρτ. Με πίνακες που απεικόνιζαν κουτιά σούπας της εταιρείας Κάμπελ ή μπουκάλια Κόκα Κόλα, απέκτησε μεγαλύτερη φήμη και μέχρι το 1963 παρήγαγε μαζικά τέτοιου τύπου επιτηδευμένα κοινότοπες αναπαραστάσεις καταναλωτικών προϊόντων, καθώς και προσωπογραφίες διασημοτήτων -μεταξύ αυτών και αρκετά πρόσωπα που αποτελούσαν σύμβολα της αμερικανικής ποπ κουλτούρας- σε φανταχτερά χρώματα και συχνά ως μεταξοτυπίες.
 
εμφάνιση σχολίων