Η αγάπη δεν είναι κάποιο κοντσέρτο αρπίχορδου σε κάποιο αριστοκρατικό σαλονάκι. Και σίγουρα δεν είναι Κοινωνικές Ασφαλίσεις, Σουηπστέικ Ιρλανδιας ή ρόλλερ-ντίσκο.
Η αγάπη είναι κάτι το ιδιωτικό και πρωτόγονο και κάπου μέσα της έχει μια δόση φόβου και τρόμου. Σκέφτομαι το χαρτί της Σελήνης στην τράπουλα του Ταρό: ένα παράξενο, τεράστιο καρκινοειδές οστρακόδερμο, με γυαλιστερή πανοπλία και απειλητικές δαγκάνες, βγαίνει τσαλαβουτώντας από μια στέρνα καθώς άγρια σκυλιά ουρλιάζουν προς το φεγγάρι. Πίσω από τις καρδούλες και τα λουλουδάκια, η αγάπη είναι κάτι τέτοιο.
Όλες οι προσπάθειες να τη νοικοκυρέψουμε, να τη ραφινάρουμε, να ντύσουμε τα καβούρια περιστέρια και να τα βάλουμε να τραγουδάνε σα σοπράνο, είναι τζίφος. Καταλήγει παρωδία. Υπάρχουν μπόλικοι χαριτωμένοι ήχοι που περιγράφουν το “μ’ αρέσεις” αλλά για το “σ´αγαπω” πιο πολύ ταιριάζει το γαύγισμα.
Ο Τρυποκάρυδος - Τομ Ρόμπινς, μετάφραση: Ντίνος Γαρουφαλιάς, Αίολος. Ο Τομ Ρόμπινς (22 Ιουλίου 1936 - 9 Φεβρουαρίου 2025) ήταν Αμερικανός συγγραφέας, γνωστός για τις πολύπλοκες, συχνά φανταστικές ιστορίες με σατιρικό υπόβαθρο και πολλές, παράξενες, αλλά καλά τεκμηριωμένες πληροφορίες. Το βιβλίο του Ακόμα και οι Καουμπόισσες Μελαγχολούν μεταφέρθηκε στο σινεμά από τον Γκας Βαν Σαντ το 1993. Άλλα μυθιστορήματά του, που κυκλοφορούν και στα ελληνικά, είναι τα Αμάντα, το Κορίτσι της Γης, Τρυποκάρυδος, Το Άρωμα του Ονείρου, Ο Χορός των Εφτά Πέπλων, Μισοκοιμισμένοι μες στις Βατραχοπιτζάμες μας, Αγριεμένοι Ανάπηροι Επιστρέφουν από Καυτά Κλίματα, Villa Incognito, Αγριόπαπιες πετούν ανάστροφα και B is for beer.
Ακολουθήστε μας στο Instagram και στο Facebook για να βλέπετε τα άρθρα που σας ενδιαφέρουν