Ήρθε λοιπόν ο καιρός που οι ψηφοφόροι έκριναν τεσσεράμισι χρόνια μνημονιακών πολιτικών και δυόμισι χρόνια πρωθυπουργίας και αντιπροεδρίας των κ.κ. Σαμαρά και Βενιζέλου. Ήταν η ώρα που μίλησαν οι παρίες, οι άνεργοι, οι απολυμένοι, οι συνταξιούχοι, οι νέοι, οι μικροεισοδηματίες, οι ανασφάλιστοι εργαζόμενοι, όσοι ένιωσαν τον αυταρχισμό και τη φτώχεια στο πετσί τους και είδαν τη ζωή τους μέσα σε λίγες ώρες να αλλάζει δραματικά. Αυτοί οι οποίοι επλήγησαν από την υποβάθμιση της δημόσιας παιδείας και από την κατάρρευση του εθνικού συστήματος υγείας. Εκείνοι που, ενώ άκουγαν ότι δεν θα ληφθούν άλλα μέτρα, τα είδαν να έρχονται το ένα πίσω από το άλλο σαν τα κύματα της θάλασσας. Όσοι παρακολούθησαν τον πρωτοφανή βιασμό της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, έζησαν την καταπάτηση των ανθρώπινων και τα ατομικών δικαιωμάτων τους και τη βαρβαρότητα του αστυνομικού κράτους, που θριάμβευε ανοίγοντας τα κεφάλια των διαδηλωτών. Όποιοι βίωσαν τη φορολογική λεηλασία, η οποία, κάθε φορά που άλλαζε όνομα, γινόταν και χειρότερη. Ήρθε ο χρόνος που αξιολογήθηκαν αυτοί, οι οποίοι στο όνομα της σωτηρίας, τάχα, της χώρας μαστίγωναν ανελέητα την κοινωνία, προκάλεσαν ανθρωπιστική κρίση, εκατοντάδες αυτοκτονίες και τσαλαπάτησαν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια οδηγώντας χιλιάδες ανθρώπους στα συσσίτια, στη ζητιανιά και στην αναζήτηση τροφής στα σκουπίδια.
Έφτασε η ώρα που περίμεναν καιρό οι πολίτες. Η μέρα που συμβολίζει, απ’ ό, τι φαίνεται, το τέλος της μεταπολίτευσης την οποία ζήσαμε 40 χρόνια. Η εποχή που θα βάλει τέλος στην πολιτική των εκτροπών και στους κάθε λογής γκεμπελίσκους που συνομιλούσαν και σχεδίαζαν πολιτικές μαζί με τη ναζιστική Χρυσή Αυγή. Ήρθε η στιγμή που τιμωρήθηκαν με το αποτέλεσμα της κάλπης οι λαθρέμποροι της ελπίδας, οι τρομοκράτες του ελληνικού λαού, οι αρχομανείς εραστές της εξουσίας, που έφεραν την κοινωνία και τη χώρα σε αυτό το χάλι. Ωρίμασαν οι συνθήκες και μέσα στο καταχείμωνο ακούστηκε ξανά ζεστή και βροντερή η φωνή της κοινωνίας που έσπασε τον φόβο και απελευθερώνεται. Ήταν ακριβώς η στιγμή που συνέβη το «ατύχημα» που έτρεμε ο κ. Σαμαράς και η ακροδεξιά ομάδα του: για πρώτη φορά η αριστερά βρέθηκε στην κυβέρνηση.
Με την άνοδό της ανατέλλει και η νέα μεταπολίτευση για τη χώρα. Αυτή η καινούρια περίοδος δεν μπορεί να χτιστεί πάνω στο παλιό και στο διαφθαρμένο. Η αναξιοπιστία των πολιτικών, η αναξιοκρατία, η λεηλασία των κρατικοδίαιτων μεγαλοεργολάβων, οι μίζες, τα σκάνδαλα, ο έλεγχος του κράτους από το κόμμα κ.ά. πρέπει να ενταφιαστούν οριστικά. Απαιτείται άλλο ήθος στην άσκηση της εξουσίας, ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις, στελέχωση της δημόσιας διοίκηση με ανθρώπους νέους και άφθαρτους, με μοναδικά κριτήρια τη διάθεση για προσφορά, την εντιμότητα και την ικανότητά τους και όχι τα κομματικά πιστοποιητικά. Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι η αριστερά δεν έρχεται για να διχάσει αλλά για να ενώσει, και η έλευσή της δεν σχετίζεται με ειδικά δικαστήρια για την εξόντωση των πολιτικών της αντιπάλων, αλλά με το τέλος της ατιμωρησίας. Είναι πανθομολογούμενο ότι η νέα κυβέρνηση έχει να διαχειριστεί μια κατάσταση τρομερά δύσκολη. Θα πρέπει να ακολουθήσει πολιτικές τέτοιες που θα αντιμετωπίσουν την ανθρωπιστική κρίση, θα περιορίσουν την ανεργία, θα σταματήσουν τη μετανάστευση των νέων και πιο φωτισμένων μυαλών, που θα λύσουν το πρόβλημα του χρέους, θα βαθύνουν και θα πλατύνουν τη δημοκρατία και θα δώσουν ουσιαστικό ρόλο στον ελληνικό λαό και στις συλλογικές του εκφράσεις.
Γιατί μια αριστερή κυβέρνηση μόνον αν στηρίζεται στη συμμετοχή του κόσμου στη λήψη των αποφάσεων, αν δεν κλειστεί στα στεγανά της εξουσίας, αν συνδιαμορφώνει με την κοινωνία τρόπους επίλυσης των προβλημάτων, αν συνδημιουργεί με τους πολίτες, τότε και μόνον τότε θα πετύχει και θα διαψεύσει όσους εύχονται και περιμένουν ένα κυβερνητικό διάλειμμα της αριστεράς και θα απογοητεύσει όσους καραδοκούν και ετοιμάζονται για μια γρήγορη και εκδικητική παλινόρθωση.
εμφάνιση σχολίων