Αλφαβητική σειρά ή ημερολογιακή; Ημερομηνία γέννησης του ονείρου ή ημερομηνία εγκατάλειψης; Γιατί εγκατάλειψη είναι κι όχι θάνατος. Αν το θανατώναμε θα ήμασταν πιο τυχεροί. Πιο ήσυχοι. Τώρα το εγκαταλείπουμε… για όσο. Κι έρχεται η ώρα που σαν λιγωμένοι -στερημένοι της αίσθησης- ανοίγουμε το συρτάρι και γλείφουμε το φάκελο μπας και ανακαλέσουμε μελλοντικές θύμησες. Ή κοιτάμε πίσω από κάγκελα δικών μας ονείρων αθλοπαιδιές να αναγνωρίσουμε τα δικά μας χαμόγελα. Γιατί στα σαράντα η έλλειψη χαμόγελου εκλαμβάνεται ως σοφία δεν κατάλαβα ποτέ.
Πραγματική ζωή ή καθοδηγούμενη επιβίωση; Προσωπικές φιλοδοξίες ή ομαδικές ματαιοδοξίες; Η επαφή με τη γη μάς ξενίζει και χλευάζουμε τις ονειροπολήσεις κάτω απ' τα αστέρια. Ποιο το νόημα; Ποια η πορεία; Πλήρης αποπροσανατολισμός και ατέρμονο στροβίλισμα γύρω από λάθος στόχους, για να καταλήξεις ζαλισμένος και ημιλιπόθυμος ανάσκελα και να δεις τελικά πόσο τέλειος και καταπληκτικός είναι ο ουρανός. Τόσος χαμένος χρόνος, τόση χαμένη ενέργεια...
Είναι αργά, αύριο ξημερώνει καινούρια μέρα κι έχω τόσα συρτάρια να σκαλίσω και καλοτοποθετημένους φακέλους να χαϊδέψω. Καληνύχτα...
εμφάνιση σχολίων