O αρχηγός των ατάκτων και ήρωας της ελληνικής αντίστασης. Γνωρίστε τον μέσα από 3 ντοκιμαντέρ
ΑΘΗΝΑ ΛΕΒΕΝΤΗ
15 Ιουνίου 2020
Γεννήθηκε στη Λαμία. Ανυπότακτο παιδί μορφωμένης οικογένειας, σπουδάζει στην Αβερώφειο Μέση Γεωργική Σχολή της Λάρισας. Μετά την αποφοίτησή του αρνείται να ασχοληθεί με τα κτήματα του πατέρα του και εργάζεται ως δημόσιος υπάλληλος στη Γεωργική Υπηρεσία. Υπηρετεί πρώτα στη Δράμα, αλλά επειδή αρνείται να «συμμετάσχει στα ρουσφέτια της εποχής» μετατίθεται στα Τρίκαλα. Ούτε όμως εκεί αντέχει και παραιτείται.
Το 1923 ο Κλάρας κατεβαίνει στην Αθήνα. Γίνεται μέλος της Κομμουνιστικής Νεολαίας της Αθήνας και αφοσιώνεται στη διάδοση των αρχών του κομμουνισμού. Ένα χρόνο μετά κατατάσσεται στο στρατό και λόγω των γραμματικών του γνώσεων γίνεται Δεκανέας Πυροβολικού. Όμως η κομμουνιστική του δράση γίνεται αντιληπτή και καταλήγει στον Πειθαρχικό Ουλαμό Καλπακίου να εκτίει ποινή τριών μηνών. Υποβάλλεται σε βασανιστήρια και όταν απολύεται από το στρατό εγκαταλείπει κάθε άλλη δραστηριότητα με σκοπό να γίνει «επαγγελματίας αγωνιστής».
Το 1925 προσχωρεί στο ΚΚΕ και πρωταγωνιστεί μέσα από της γραμμές της Κομμουνιστικής Νεολαίας σε πολλές επιχειρήσεις αποδράσεως κομμουνιστών. Βοηθά δύο φορές το τότε ηγετικό στέλεχος της νεολαίας, Νίκο Ζαχαριάδη, να δραπετεύσει. Η ζωή του Κλάρα ταυτίζεται με τον κομμουνιστικό αγώνα και τις πολιτικές διώξεις.
Η έναρξη της Δικτατορίας της 4ης Αυγούστου 1936 τον υποχρεώνει να επιστρέψει στην Αθήνα. Συλλαμβάνεται από την Ειδική Ασφάλεια για διανομή αντιφασιστικού υλικού. Ύστερα από αλλεπάλληλες συλλήψεις και βασανιστήρια, το Πλημμελειοδικείο των Αθηνών τον καταδικάζει σε 4 χρόνια φυλακή. Το 1939 στις φυλακές της Κέρκυρας υπογράφει την Δήλωση Μετάνοιας, δηλαδή την επίσημη βεβαίωση δημόσιας απόρριψης του κομμουνισμού και του ΚΚΕ. Αυτή η πράξη πιθανολογείται ότι έγινε είτε λόγω της ψυχικής και σωματικής καταπόνησης από τα βασανιστήρια, είτε διότι θεωρούσε πως ήταν σημαντικότερο να συνεχίσει τον αγώνα του εκτός φυλακής.
Επιστρέφει στην Αθήνα. Για τα επόμενα δύο χρόνια βρίσκεται στο περιθώριο του κόμματος. Μαζί με τον Ορφέα Οικονομίδη, οργανώνει ένα παράνομο τυπογραφείο που το παραδίδουν στη λεγόμενη Νέα Κεντρική Επιτροπή, που συγκροτείται από εξόριστα μέλη του ΚΚΕ. Μετά την αποφυλάκισή του, ο Άρης περνά από τους κόλπους της Προσωρινής Διοίκησης του ΚΚΕ και καταγγέλλει το ρόλο της.
Με την έναρξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου το 42, επανέρχεται στη δράση. Ο ανταρτοπόλεμος ξεκινά. Ο Γιώργης Σιάντος, δίνει την συγκατάθεσή του για την ανάπτυξη αντάρτικης ομάδας στην Ρούμελη από τον Κλάρα. Κάποια μέλη του ΚΚΕ διαφωνούν…
Στα τέλη Μαΐου του 1942 στη Σπερχειάδα, η πρώτη ένοπλη ομάδα του ΕΛΑΣ από 15 άνδρες. Ο Αθανάσιος Κλάρας παίρνει το όνομα Άρης από το θεό του πολέμου και Βελουχιώτης από το θρυλικό βουνό της Ευρυτανίας, λίκνο της κλεφτουριάς του 21.
Οι μάχες του είναι πετυχημένες και η φήμη του εξαπλώνεται. Αυξάνει εντυπωσιακά τη δύναμη του ΕΛΑΣ. Συγκρούεται στην Πελοπόννησο, με πιο ιστορική μάχη αυτή στο Μελιγαλά. Στο τέλος του 1944, ο Βελουχιώτης δέχεται να αναστείλει τη λειτουργία των έκτακτων στρατοδικείων του ΕΛΑΣ στην Πελοπόννησο. Η αποστολή του στην Πελοπόννησο λαμβάνει τέλος. Επιστρέφει στη Ρούμελη. Δεν συμμερίζεται την αισιοδοξία του ΚΚΕ για συνεργασία με τους Άγγλους, θεωρώντας ότι τους «παραδίδουν το απελευθερωτικό κίνημα δεμένο χειροπόδαρα» και προτείνει να ετοιμαστούν για επερχόμενη σύγκρουση.
Μετά τα Δεκεμβριανά, η υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας -με υπογραφή και του Βελουχιώτη- στις αρχές του 1945 οδηγεί στη διάλυση του ΕΛΑΣ και σημαίνει έναρξη διώξεων των κομμουνιστών και των μελών του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Ο Άρης Βελουχιώτης έρχεται σε ρήξη με το ΚΚΕ θεωρώντας τη συμφωνία «προδοσία των απλών ανταρτών» και αρνείται να παραδώσει όπλα. Οι αντάρτες ξαναβγαίνουν στα βουνά. Η ενέργειά αυτή προκαλεί την αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης, αλλά και της ηγεσίας του ΚΚΕ (Νίκου Ζαχαριάδη), που τον αποκηρύσσει.
Το ΚΚΕ τον καταγγέλλει ανοιχτά με κατηγορίες όπως «τυχοδιωκτικό και ύποπτο στοιχείο» βγάζοντας απόφαση με σύνθημα «ούτε φαϊ, ούτε νερό στον Άρη». Η απόφαση του ΚΚΕ για διαγραφή του Βελουχιώτη ανακοινώθηκε την ίδια μέρα με την αυτοκτονία του στη Μεσούντα. Στις 15 Ιουνίου 1945 ο Άρης Βελουχιώτης κυκλώνεται στη Χαράδρα του Φάγκου από ομάδες της Εθνοφυλακής και τμήμα του Ελληνικού Στρατού που είχαν σταλεί για να τον συλλάβουν. Το ίδιο απόγευμα ο Άρης αυτοκτονεί δίπλα σε άνδρες του τμήματός του.
εμφάνιση σχολίων