Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Βόννεγκατ: Χρονοσεισμός

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Λέγετε με Τζούνιορ Κερτ Βόννεγκατ ο Νεότερος. Τα έξι μεγάλα παιδιά μου έτσι με φωνάζουν. Τα τρία είναι υιοθετημένα ανίψια, τα άλλα τρία δικά μου. Με φωνάζουν Τζούνιορ πίσω από την πλάτη μου. Νομίζουν ότι δεν το ξέρω.

Στις ομιλίες μου λέω ότι μια εύλογη αποστολή των καλλιτεχνών είναι να κάνουν τους ανθρώπους να εκτιμήσουν έστω και λιγάκι το ότι είναι ζωντανοί. Μετά με ρωτάνε αν ξέρω κανέναν καλλιτέχνη που να το κατάφερε αυτό. Απαντώ: «Οι Μπιτλς».

Έχω την εντύπωση ότι τα πιο εξελιγμένα γήινα όντα νιώθουν ντροπή ή κάτι ακόμα χειρότερο που είναι ζωντανά. Και ας μη μιλήσουμε για περιπτώσεις άκρως δυσάρεστες, όπως ιδεαλιστές που σ’ αυτή τη ζωή καταλήγουν να περνάνε τα πάθη του Χριστού. Δυο σημαντικές γυναίκες της ζωής μου, η μητέρα μου και η μοναδική μου αδερφή, η Άλις, ή Άλλι, που τώρα είναι στον παράδεισο, μισούσαν τη ζωή και το έλεγαν. Η Άλλι οδυρόταν: «Τα παρατάω! Τα παρατάω!».

Ο πιο αστείος Αμερικανός του καιρού του, ο Μαρκ Τουέιν, έβρισκε ότι η ζωή, για τον ίδιο και για όλους τους άλλους, είναι τόσο γεμάτη άγχος, που, όταν έφτασε τα εβδομήντα, όσο είμαι εγώ δηλαδή, έγραψε τα εξής: «Από τότε που έγινα ενήλικας, δεν ευχήθηκα ποτέ να ξανάρθουν στη ζωή οι νεκροί φίλοι μου που την είχαν γλιτώσει». Αυτό είναι από ένα άρθρο που είχε γράψει για τον ξαφνικό θάνατο της κόρης του της Τζιν μερικές μέρες νωρίτερα. Μεταξύ εκείνων που δε θα ανάσταινε ήταν η Τζιν και μια άλλη κόρη, η Σούζυ, και η πολυαγαπημένη του σύζυγος και ο καλύτερος φίλος του, ο Χένρυ Ρότζερς.

Ο Τουέιν δεν έζησε για να δει τον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο, αλλά ένιωθε όπως εκείνοι που τον είδαν.

Ο Ιησούς είπε πόσο απαίσια είναι η ζωή στην Επί του Όρους Ομιλία: «Μακάριοι οι πενθούντες» και «Μακάριοι οι πραείς» και «Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην».

Τα πιο διάσημα λόγια του Χένρυ Ντέιβιντ Θόρο ήταν: «Η ζωή των περισσότερων ανθρώπων είναι μια βουβή απόγνωση».

Δεν είναι λοιπόν καθόλου μα καθόλου μυστήριο που δηλητηριάζουμε το νερό και τον αέρα και το χώμα, και κατασκευάζουμε όλο και πιο πανούργες συσκευές ολοκληρωτικής καταστροφής, τόσο βιομηχανικές όσο και στρατιωτικές. Ας είμαστε απολύτως ειλικρινείς, έτσι, γι’ αλλαγή: Για όλους σχεδόν, το τέλος του κόσμου θα είναι μια ανακούφιση.

Ο πατέρας μου ο Κερτ ο Πρεσβύτερος, ένας αρχιτέκτονας από την Ινδιανάπολη που είχε καρκίνο και που η σύζυγός του είχε αυτοκτονήσει δεκαπέντε χρόνια νωρίτερα, είχε συλληφθεί στην πόλη του επειδή είχε περάσει με κόκκινο. Αποδείχθηκε ότι επί είκοσι χρόνια δεν είχε δίπλωμα οδήγησης! Ξέρετε τι είπε στον αστυνομικό που τον συνέλαβε; «Ε, άντε, πυροβόλησέ με» του είπε.

Ο Αφροαμερικανός πιανίστας της τζαζ Φατς Γουόλλερ είχε τη συνήθεια να λέει μια φράση όταν το παίξιμό του ήταν ασύγκριτα μεγαλοφυές και απολαυστικό. Να ποια ήταν: «Πυροβολήστε με τώρα που είμαι ευτυχισμένος!».

Το ότι υπάρχουν συσκευές σαν τα όπλα, εύκολες στον χειρισμό τους όσο οι αναπτήρες και φτηνές όσο οι τοστιέρες, ικανές, για το καπρίτσιο του οποιουδήποτε, να σκοτώσουν τον πατέρα μου ή τον Φατς ή τον Αβραάμ Λίνκολν ή τον Τζον Λέννον ή τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ τον Νεότερο ή μια γυναίκα που σπρώχνει ένα παιδικό καροτσάκι, θα έπρεπε να είναι αρκετή απόδειξη ότι (παραπέμπω στον παλιό συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Κίλγκορ Τράουτ) «η ζωή είναι ένας κουβάς σκατά».

Ο Κουρτ Βόνεγκατ (Kurt Vonnegut Jr., 11 Νοεμβρίου 1922 - 11 Απριλίου 2007) ήταν Αμερικανός συγγραφέας και δοκιμιογράφος. Ήταν γνωστός για τις ανθρωπιστικές του πεποιθήσεις αλλά και για τα έργα του που αναμειγνύουν την σάτιρα, την μαύρη κωμωδία και την επιστημονική φαντασία, όπως το Η Φωλιά της Γάτας (1963) και το Πρόγευμα Πρωταθλητών (1973). Με μια καριέρα που ξεπερνά τα 50 χρόνια, ο Βόνεγκατ κυκλοφόρησε 14 μυθιστορήματα, τρεις συλλογές με μικρές ιστορίες και πέντε έργα μη-φαντασίας. Είναι πιο γνωστός για την μαύρη κωμωδία του Σφαγείο Νούμερο 5 (1969).


Ακολουθήστε μας στο Instagram και στο Fb για να βλέπετε τα άρθρα που σας ενδιαφέρουν


Διαβάστε επίσης:
Η κουρασμένη άνοιξη του Σαχτούρη
12 ερωτικές επιστολές
«Αλλά εγώ άνθισα»

 

εμφάνιση σχολίων