Αν ψηφιστεί η σχετική διάταξη του νομοσχεδίου, η Ελλάδα θα έχει 0 μέτρα ζώνης προστασίας στις παραλίες. Με λίγα λόγια, οι παραλίες μας δεν θα μας ανήκουν πια
Το νομοσχέδιο που τέθηκε σε ισχνή διαβούλευση από το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας καταργεί σημαντικές προστατευτικές διατάξεις που ισχύουν για την παράκτια ζώνη.DOCTV.GR
23 Φεβρουαρίου 2024
«Oι υγιείς όχθες και ακτές είναι πολύτιμη ασπίδα προστασίας από τις κλιματικές καταστροφές. Εύλογα θα περίμενε κανείς πως μια κυβέρνηση που κοιτάει μπροστά και προτάσσει την προστασία ανθρώπων, περιουσιών, και την αποφυγή ζημιών στην εθνική οικονομία θα έδινε έμφαση στη θεσμική θωράκιση και την αποτελεσματική προστασία των αιγιαλών, παραλιών και της παρόχθιας ζώνης της χώρας, αντί να διαιωνίζει ένα καθεστώς ανοχής στις καταπατήσεις και την κατασπατάληση πολύτιμου εθνικού φυσικού κεφαλαίου» λέει η WWF. Όπως υποστηρίζει ο οργανισμός, τo κακογραμμένο νομοσχέδιο, όχι απλώς δεν ισχυροποιεί τις διατάξεις προς όφελος του περιβαλλοντικού συμφέροντος αλλά τις εξαφανίζει.. Μερικά από τα sos σημεία του νομοσχεδίου είναι τα εξής:
– Εξαφανίζει το ισχύον μέχρι σήμερα ελάχιστο αδόμητο όριο των 30 μέτρων από τη γραμμή του αιγιαλού!!! O ισχύων νόμος, που για κανέναν λόγο δεν αποτελεί “υπόδειγμα”, καθιερώνει τουλάχιστον το ελάχιστο αυτό αδόμητο όριο, με την εύλογη επιφύλαξη της νόμιμα διαμορφωμένης γραμμής δόμησης. Ταυτόχρονα - και αυτό είναι σημαντικό, εν όψει της επικείμενης ολοκλήρωσης των τοπικών χωρικών σχεδίων, που προτάσσει ως κεντρική πολιτική του το ΥΠΕΝ - καθιστά υποχρεωτικό το ελάχιστο αυτό πλάτος για τα επικείμενα σχέδια. Τώρα, ακόμα και αυτές οι ελάχιστες, αλλά απ’ ό,τι φαίνεται ενοχλητικές, προβλέψεις καταργούνται.
– Διατηρεί το ήδη απαράδεκτο ανώτατο όριο των 50 μέτρων για τον νομικό χαρακτηρισμό τμήματος της ακτής ως “παραλίας”, λες και είναι βάρος για τη χώρα να απαγορεύεται η δόμηση σε μεγάλες παράκτιες ζώνες.
– Εξαφανίζει την απαγόρευση παραχώρησης των "μικρών αιγιαλών" (μήκος ή πλάτος μικρότερο των 5 μέτρων, ή έκταση μικρότερη των 150 τετραγωνικών). Ακόμα και αυτές οι μικρές, απομονωμένες εκτάσεις, τώρα μπορούν να παραχωρούνται σε “όμορα” ξενοδοχεία. Υπενθυμίζεται ότι τα ξενοδοχεία αυτά παραμένουν “όμορα” ακόμα και αν παρεμβάλλεται οδός, πλατεία, δημόσιο ή ιδιωτικό ακίνητο. Τέλος, ‘κόβεται’ και ένα μέτρο ακόμα: με το νομοσχέδιο, πρέπει το μήκος ή πλάτος του αιγιαλού να είναι 4 μέτρα για να μπορεί να παραχωρηθεί μόνο στα όμορα ξενοδοχεία. Αν είναι 4,5 μέτρα το πλάτος της, μπορεί να παραχωρηθεί σε κάθε τουριστική επιχείρηση. Πραγματικά συγκλονίζει η πονηριά και η απληστία των ρυθμίσεων αυτών.
– Μειώνει την κοινοχρησία του αιγιαλού και της παραλίας, καθώς αφαιρεί τη ρητή αναφορά ότι «αιγιαλός αποτελεί ουσιώδες στοιχείο του φυσικού περιβάλλοντος της Χώρας, που προστατεύεται από την Πολιτεία, η οποία το διαχειρίζεται, σύμφωνα με τη φύση του και τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του».
– Το νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή περιλαμβάνει επίσης, δίχως καμία διαβούλευση, πρόβλεψη για νέες ηλεκτροπαραγωγικές μονάδες από ορυκτά καύσιμα, στα νησιά και στην Κρήτη. Επίσης, κατά παράβαση της οδηγίας 2010/75/ΕΕ για τη βιομηχανική ρύπανση, προβλέπει για τις θερμικές μονάδες της Κρήτης παρεκκλίσεις από τις οριακές τιμές εκπομπών ρύπων ακόμα και αφού εξαντληθούν οι ώρες λειτουργίας τους.
Η θέσπιση ενός ελάχιστου 30 μέτρων αδόμητης παραλίας ήταν μια κατάκτηση
Θα έπρεπε η αδόμητη ζώνη να έχει πλάτος τουλάχιστον 100 μέτρων, ώστε να συμμορφώνεται με τις επιταγές του Πρωτοκόλλου για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών της Μεσογείου, το οποίο έχει κυρωθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά όχι από την Ελλάδα.Η ζωτικότητα της Ελλάδας είναι εξαρτημένη από την καλή κατάσταση της παράκτιας ζώνης της. Ενδεικτικά, η Γαλλία έχει ως ελάχιστη αδόμητη ζώνη τα 100 μέτρα από τη γραμμή αιγιαλού, η Γερμανία 150, η Δανία 300, και η Ισπανία 100-200, ενώ αν ψηφιστεί η σχετική διάταξη του νομοσχεδίου, η Ελλάδα θα έχει 0 μέτρα ζώνης προστασίας.
Σύμφωνα με την WWF πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στις παρακάτω ενέργειες, ως θεμέλιο για κατεπείγουσα εθνική πολιτική κλιματικής ανθεκτικότητας:
– Άμεση κύρωση από τη χώρα μας του Πρωτοκόλλου για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών της Μεσογείου, το οποίο προτάσσει ως μέτρο θεσμικής θωράκισης των ακτών τον ορισμό 100 μέτρων από την υψηλότερη χειμερινή ίσαλη γραμμή ζώνης στην οποία δεν επιτρέπεται η δόμηση.
– Αφαίρεση κάθε δικαιώματος ένταξης σε καθεστώς δημόσιων επιδοτήσεων και στήριξης από επιχειρηματίες που αυθαιρετούν εις βάρος του φυσικού περιβάλλοντος και καταπατούν παράκτια ή παρόχθια οικοσυστήματα.
– Ενίσχυση της ανεξαρτησίας του Σώματος Επιθεωρητών και Ελεγκτών και των διαθέσιμων πόρων για περιβαλλοντικές επιθεωρήσεις (συμπεριλαμβανόμενης της νομικής στήριξης), ώστε να επεμβαίνει αποτελεσματικά σε περιπτώσεις αυθαιρεσιών και να προβαίνει άμεσα στην απομάκρυνση παράνομων κατασκευών.
– Άμεση ολοκλήρωση της διαδικασίας θέσπισης των μέτρων προστασίας και διαχείρισης για όλες τις περιοχές Natura 2000 (έγκριση των ειδικών περιβαλλοντικών μελετών και των σχεδίων διαχείρισης, και θέσπιση των προεδρικών διαταγμάτων). Ημίμετρα όπως η επιλεκτική θέσπιση ‘απάτητων’ παραλιών και άλλων οικοσυστημάτων μόνο συσκότιση των ευθυνών της Πολιτείας επιτυγχάνουν, με μόνο αποτέλεσμα τη συνεχιζόμενη και ντροπιαστική από τη χώρα μας αγνόηση της καταδικαστικής απόφασης του ευρωδικαστηρίου για παραβίαση της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ για την προστασία της φύσης.