Από τον Χ. Λακταρίδη
Ο τελικός απολογισμός της χρονιάς, δεν είναι καθόλου ευοίωνος για το μέλλον των κινηματογραφικών αιθουσών. Μετά από μια ασθματική χειμερινή σεζόν όπου κάποιοι αιθουσάρχες επέλεξαν να μην ανοίξουν καθόλου λόγω των περιοριστικών μέτρων, το καθολικό άνοιγμα των θερινών, έφερε αρχικά χαμόγελα αισιοδοξίας, ιδιαίτερα μετά την, όχι και τόσο, αναπάντεχη, αλλά σχετική επιτυχία, της καλύτερης ελληνικής ταινίας της χρονιάς, των «Μαγνητικών Πεδίων» του Γιώργου Γούση. Στη συνέχεια όμως, δεν υπήρξε ιδιαίτερα ευτυχής, για τις περισσότερες ταινίες που περίμεναν υπομονετικά στο συρτάρι, το τέλος της πανδημίας.DOCTV.GR | ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ
27 Δεκεμβρίου 2022
Η έναρξη της χειμερινής σεζόν πριν τρείς μήνες, αν και χωρίς περιορισμούς, συνάντησε χλιαρή προσέλευση του κοινού, την στιγμή που μετά από δύο καταστροφικούς χειμώνες, πολλές αίθουσες δεν μπόρεσαν να ανοίξουν, αυτή τη φορά, λόγω οικονομικών δυσκολιών. Βομβαρδιζόμενο από δεκάδες ελεύθερες ή πολύ φθηνές στο μηνιαίο κόστος τους πλατφόρμες που βρήκαν το έδαφος να ανθίσουν την εποχή του «Μένουμε Σπίτι», αλλά και λόγω των γενικών οικονομικών δυσκολιών, μεγάλο μέρος του ήδη μικρού σε αριθμό κοινού που πήγαινε στους κινηματογράφους και πριν από την πανδημία, δεν επέστρεψε ποτέ. Ακόμη και όταν οι αίθουσες στις μέρες μας αναγκάζονται από τις συνθήκες να παίζουν περισσότερες από μία ταινία την βραδιά, αυτές προβάλλονται - με τις λίγες αναμενόμενες εξαιρέσεις - παρουσία ελαχίστων. Οι παιδικές ταινίες που είναι μια κάποια λύση και που έχουν αυξηθεί πλέον σε υπερθετικό βαθμό, αλλά και οι όποιες χολιγουντιανές παγκόσμιες επιτυχίες τύπου «Top Gun», είναι οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα και που δεν αρκούν να σώσουν οικονομικά την κατάσταση, όσα και αν φέρνουν στο ταμείο, καθώς τα κόστη λειτουργίας αυξάνονται συνεχώς.
Κάποιοι τα βάζουν με τις αίθουσες, πως είναι πλέον πολύ μεγάλες για το λιγοστό κοινό τους, ή το πως έχουν μείνει «ασύγχρονες», όμως υπάρχει μείωση προσέλευσης και στους υπερσύγχρονους πολυκινηματογράφους που διαθέτουν την τελευταία λέξη τεχνολογίας. Περισσότεροι κατηγορούν τις εταιρείες διανομής για την πληθώρα «μετρίων» ταινιών, ξεχνώντας πως ακόμη και οι υποτιθέμενες «κακές» ταινίες, όπως και αν τις εννοεί κάποιος, έχουν το κοινό τους, φτάνει να θέλει και να μπορεί να τις παρακολουθήσει.
Άλλοι λένε πως δεν βγαίνουν πια πραγματικά καλές ταινίες, κάποιοι άλλοι πως φταίνε οι ταινίες της Marvel, οι ακόμα περισσότεροι, ρίχνουν το φταίξιμο στις φεστιβαλικές «ακαταλαβίστικες» και «βαρετές» σινεφίλ ταινίες, κατηγορώντας τους κριτικούς που τις προωθούν, ξεχνώντας πως ολόκληρο το σινεμά συνδέεται μεταξύ του, πως τα κέρδη των λεγόμενων «εμπορικών» ταινιών θα χρηματοδοτήσουν εν μέρη τους φεστιβαλικούς «πειραματισμούς» που με την σειρά τους θα τροφοδοτήσουν ποικιλοτρόπως με πρωτοπόρο δυναμικό, τις box office επιτυχίες του μέλλοντος και θα κρατήσουν ανοιχτούς τους κινηματογράφους. Κάτι άλλο που ξεχνούν, είναι πως ελάχιστοι διαβάζουν πλέον τις κριτικές ταινιών, ή τους δίνουν πραγματικά σημασία.
Το πρόβλημα σε μια εποχή που το σινεμά στις αίθουσες δεν είναι πλέον ο μοναδικός και ο πιο φτηνός τρόπος ψυχαγωγίας, κατά την γνώμη μας, ξεκινάει από την έλλειψη κινηματογραφικής παιδείας που ήταν απαραίτητη ήδη από χθες. Η σχετικά μεγάλη προσέλευση στις πολλές παιδικές ταινίες, δεν έχει καταφέρει να δημιουργήσει νέο κοινό, όταν όλα «σερβίρονται στο πιάτο», πολύ πιο φτηνά στο σπίτι. Ο μοναδικός φορέας του «Φεστιβάλ Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους», του «Κάμερα Ζιζάνιο» και του «Το Σινεμά Πάει Σχολείο», είναι ό,τι έχουμε σε αυτόν τον τομέα που όμως μοιάζει σταγόνα στον ωκεανό, παρόλο το ιδιαίτερα σημαντικό έργο του.
Την ώρα που έχουν μείνει μονάχα 4 αίθουσες, στο υπό gendrificated φάση, κέντρο της Αθήνας, με τις δύο να κινδυνεύουν να κλείσουν ή να γίνουν αίθουσες «πολλαπλών χρήσεων» (χωρίς να ξεχνάμε τα κλειστά «Αττικόν» και «Απόλλωνα», της οδού Σταδίου), η Πολιτεία που ενδιαφέρεται μόνο για πολιτιστικά έργα βιτρίνας και υποτιθέμενων (και οικονομικά προσοδοφόρων λόγω «μόδας») θεμάτων και θεαμάτων «ορατότητας» και «συμπεριληπτικότητας», το Υπουργείο Πολιτισμού που καγχάζει (με ξένα κόλλυβα), για τις διεθνείς συμπαραγωγές του ΕΚΟΜΕ, θα έπρεπε να κοιτάξει σοβαρά το θέμα, πριν γίνουμε «ένα τεράστιο κινηματογραφικό στούντιο χωρίς κινηματογράφους», όπως πολύ εύστοχα είχε σχολιάσει συντάκτης κινηματογραφικής ιστοσελίδας.
Για να μην κλείσουμε απαισιόδοξα, να αναφέρουμε και την επιστροφή του «Ελιζέ» των Ιλισίων στην ορίτζιναλ κινηματογραφική του ιδιότητα από την Filmboy, το άνοιγμα ως «Options Cinemas @Ilion» γνωστού, κλειστού μέχρι πρόσφατα, πολυκινηματογράφου της Λεωφόρου Δημοκρατίας στο Ίλιον και την αναγέννηση κάποιων ξεχασμένων θερινών αιθουσών.
Σε ό,τι αφορά τις πιο αγαπημένες ταινίες της χρονιάς, η πραγματική αποκάλυψη για την στήλη έρχεται από την δεκαετία του '60 και αφορά τις 5 ταινίες του «Πρόδρομου» του Νέου Τσεχικού Κύματος, Φράντισεκ Βλάτσιλ, που διένειμε η New Star, για πρώτη φορά στην χώρα μας, από όσα γνωρίζουμε. Το πειραματικό, αριστουργηματικό «ΛΕΥΚΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ» του 1960, που ήταν και το ντεμπούτο του στην μυθοπλασία μεγάλου μήκους, ακολούθησαν οι εντυπωσιακές μεσαιωνικές τοιχογραφίες των: «Η ΠΑΓΙΔΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ» (1962), «ΜΑΡΚΕΤΑ ΛΑΖΑΡΟΒΑ» (1967) που έχει ψηφιστεί ως η Καλύτερη Τσεχική Ταινία Όλων των Εποχών, του δίδυμου της, «Η ΚΟΙΛΑΔΑ ΤΩΝ ΜΕΛΙΣΣΩΝ» (1968) και του «ΑΔΕΛΑΪΔΑ» (1970) που εξελίσσεται στην μεταπολεμική Τσεχοσλοβακία. Η θεματική του έχει ως βασικά της στοιχεία την σύγκρουση, την αντιδιαστολή, και την διάδραση του καθήκοντος με την ανάγκη, των φυσικών νόμων με την προκατάληψη και της επιστήμης με τον δογματισμό, μεταξύ άλλων. Ζωγράφος και γραφίστας ο ίδιος, στήνει εικαστικά πρωτοπόρα και αξεπέραστα, ποιητικά πλάνα και σεκάνς, με επιρροές από τον Ταρκόφσκι και τον Μπέργκμαν που δημιουργούσαν παράλληλα την ίδια εποχή με εκείνον.
Ακολουθούν οι 10 πιο αγαπημένες μας με αλφαβητική σειρά (και όχι απαραίτητα καλύτερες), μια λίστα με τίτλους αξιόλογων φιλμ, αλλά και ταινίες που αξίζει να δείτε.
DRIVE MY CAR (Doraibu mai kâ), του Ριγιουσούκε Χαμαγκούτσι. Μετά τον ξαφνικό χαμό της συζύγου του, ένας Ιάπωνας ηθοποιός και σκηνοθέτης, καλείται να σκηνοθετήσει μια παράσταση του «Θείου Βάνια» του Τσέχοφ στην Χιροσίμα. Το συμβόλαιό του, δεν του επιτρέπει να οδηγεί ο ίδιος το αυτοκίνητό του, έτσι η παραγωγή του διαθέτει μια νεαρή οδηγό. Ανάμεσα στους υποψήφιους για τον βασικό ρόλο, βρίσκεται και ένας νεαρός εραστής της γυναίκας του, η οποία ήταν σεναριογράφος για την τηλεόραση και που συνήθιζε να αφηγείται στον σύζυγό της τις ιστορίες - που συχνά σκαφίζονταν στον ύπνο της - ζητώντας του να τις θυμάται για εκείνην και να τις σχολιάζει. Ο νεαρός θα πάρει τον ρόλο και παρόλο που δεν πιστεύει ότι του άξιζε ή ότι έχει την κατάλληλη ηλικία για αυτόν, και θα προσπαθήσει να έρθει πιο κοντά στον σκηνοθέτη. Την ίδια στιγμή που εκείνος και η νεαρή οδηγός του αυτοκινήτου του, ανοίγουν διστακτικά στην αρχή, διαύλους επικοινωνίας μεταξύ τους.
Ο Ριγιουσούκε Χαμαγκούτσι (Ιστορίες Τύχης και Φαντασίας, Asako I&II), μεταφέρει στο σινεμά μια δική του παραλλαγή ενός διηγήματος του Μουρακάμι, κερδίζοντας - με την βοήθεια της παγκόσμιας κριτικής που αναζητούσε ένα «νέο Αριστούργημα» - 4 υποψηφιότητες για Οσκαρ (Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Σεναρίου και Διεθνούς Ταινίας το οποίο και πήρε) και την Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ξενόγλωσσης Παραγωγής. Διέψευσε τις «υψηλές» - της πολύ καλής του φήμης - προσδοκίες μας, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν ήταν μία από τις σημαντικότερες ταινίες του 2021, την βρήκαμε λίγο pret a porter, για να μας συγκινήσει πραγματικά, εκτός από στυλιστικά, και συναισθηματικά.
ΑΓΙΑ ΕΜΥ (Holy Emy), της Αρασέλης Λαιμού. H Έμυ, μια έφηβη από τις Φιλιππίνες που διαθέτει θεραπευτικές «ικανότητες», έχει λόγους να νιώθει ξένη μέσα στην κλειστή κοινότητα των Φιλιππινέζων Καθολικών του Πειραιά, που έχει καλωσορίσει με θέρμη την αδερφή της, Τερέζα. Οταν η Τερέζα μένει έγκυος, η Έμυ έλκεται από τις μυστηριώδεις δυνάμεις που κατοικούν μέσα της, δυνάμεις που έχει κληρονομήσει από την μητέρα της και που μέχρι εκείνη τη στιγμή η ίδια κρατούσε εν υπνώσει και αδρανείς.
Ελληνική ταινία της οποίας δεν υπάρχει άλλο αντίστοιχο στην κινηματογραφική παραγωγή της χώρας μας. Συνδυάζει με απόλυτη επιτυχία το κοινωνικό σχόλιο με το μεταφυσικό ψυχολογικό δράμα, στα όρια μιας ταινίας τρόμου, με την Έμυ, ως άλλη Αριάδνη να ξετυλίγει μεθοδικά, τον μίτο μιας σκοτεινής και γοητευτικά παράδοξης αφήγησης, που οδηγεί τον θεατή σε μια παράλληλη με την δική του, ελληνική πραγματικότητα.
Βγήκε στις αίθουσες τον προηγούμενο Μάρτιο και δεν εκτιμήθηκε όσο της έπρεπε από τους θεατές που φοβούνται τις ελληνικές ταινίες οι οποίες δεν είναι βιογραφίες αγίων ή που δεν μιλούν για το ένδοξο, αλλά τραγικό παρελθόν της χώρας μας. Βραβεύτηκε από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου για την Σκηνοθεσία της, ενώ η Ασμίν Κιλίπ κέρδισε το Βραβείο Καλύτερου Β' Γυναικείου Ρόλου. Ήταν υποψήφια για 15 βραβεία και αξίζει πολύ μεγαλύτερου ενδιαφέροντος από αυτό που της επιφυλάξαμε.
ΑΠΟΦΑΣΗ ΦΥΓΗΣ (Heojil Kyolshim/Decision to Leave), του Παρκ Τσαν-γουκ. Ένας αστυνομικός ντετέκτιβ ο οποίος διερευνά την υπόθεση ενός αναρριχητή που έχασε τη ζωή του πέφτοντας από έναν βράχο σε μια κορυφογραμμή, έρχεται όλο και πιο κοντά με τη σύζυγο του νεκρού που θεωρείται η βασική ύποπτος και σύντομα καλείται να αντιμετωπίσει τα αδιάσειστα στοιχεία της υπόθεσης σε σχέση με την ενοχή της αλλά και την ερωτική έλξη του για εκείνη. Ενώ αρχικά δεν μπορεί να βρει στοιχεία εναντίον της, δεν κλείνει την υπόθεση ανομολόγητα ερωτευμένος μαζί της και όταν βρίσκει κάτι, κρατάει την πληροφορία για τον εαυτό του. Μετά τον θάνατο και του νέου συζύγου της ύποπτης γυναίκας - που είναι μια νεαρή πρόσφυγας κινεζικης καταγωγής, η οποία δεν μπορεί ή επιλέγει να μην μπορεί να βρει τις λέξεις για όλα όσα πραγματικά νιώθει, στα Κορεάτικα - θα πρέπει ξεκινώντας από την αρχή, να επιλέξει ανάμεσα στα πρέπει και στα θέλω του. Χίτσκοκ, Αλμοδόβαρ, Γουονγκ Καρ-Γουάι και Μπράιαν Ντε Πάλμα, εμπνέουν τον Κορεάτη σκηνοθέτη του ορίτζιναλ «Oldboy», σε ένα πολυεπίπεδο και σεναριακά κατακερματισμένο, ερωτικό θρίλερ μυστηρίου, για το φαίνεσθαι και το είναι του ίδιου του σινεμά ως αντικατοπτρισμού της όποιας «πραγματικότητας».
ΒΑΓΟΝΙ ΑΡΙΘΜΟΣ 6 (Hytti nro. 6), του Γιούχο Κουοσμάνεν. Την δεκαετία του '80 στην Ρωσία, μια νέα γυναίκα από τη Φινλανδία που έχει μια ερωτική σχέση με μια μεγαλύτερή της σε ηλικία, Ρωσίδα στη Μόσχα, παίρνει το τρένο για το αρκτικό λιμάνι του Μούρμανσκ, για να πραγματοποιήσει μόνη της, ένα ταξίδι που υποτίθεται πως θα έκαναν οι δυο τους μαζί. Αναγκασμένη να μοιραστεί το μακρύ ταξίδι και το μικρό κουπέ νούμερο 6 με έναν άξεστο, συνομήλικό της Ρώσο μεταλλωρύχο, αυτή η αταίριαστη συνάντηση και η ολιγοήμερη, επεισοδιακή διαδρομή που θα ακολουθήσει, θα τους φέρει στα άκρα, αλλά και πιο κοντά τον έναν στον άλλον. Στη νέα ταινία του ταλαντούχου Κουοσμάνεν (Η Πιο Ευτυχισμένη Μέρα στη Ζωή του Όλι Μάκι), το πολυπαιγμένο σενάριο της σύγκρουσης δύο «αταίριαστων» χαρακτήρων, που μετά από την αρχική σύγχυση αναγκάζονται από τις συνθήκες να έρθουν πιο κοντά ο ένας στον άλλο, αποκτά μια νέα διάσταση με μηχανοδηγούς της «ταχείας» του, το χιούμορ, την μελαγχολία και την ευαισθησία, στην πιο όμορφη κινηματογραφική διαδρομή με τρένο, των τελευταίων χρόνων.
ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ (L'événement), της Οντρέ Ντιγουάν. Διασκευή του ομώνυμου αυτοβιογραφικού μυθιστορήματος της Ανί Ερνό, η οποία βραβεύτηκε με το φετινό Νόμπελ Λογοτεχνίας, που διαδραματίζεται στη Γαλλία των '60s, όταν η άμβλωση ήταν παράνομη. Τις εφιαλτικές επιπτώσεις αυτού του νόμου βιώνει η 23χρονη ηρωίδα, μια φοιτήτρια λογοτεχνίας, όταν μένει απρόσμενα έγκυος. Τα σχέδιά της ανατρέπονται και πλέον πρέπει να αποφασίσει εάν θα κρατήσει το παιδί ή θα ρισκάρει τη ζωή της, τις σπουδές της και τις σχέσεις της με συγγενείς και φίλους, για μια παράνομη έκτρωση. Η ιστορία του παράτολμου αγώνα της νεαρής γυναίκας να ορίσει τη ζωή της, μετατρέπεται από την Οντρέ Ντιγουάν σε ένα συγκλονιστικό και αρκετά επώδυνο κινηματογραφικό χρονικό σε πρώτο πρόσωπο, με την κάμερα να παρακολουθεί σε κοντινά πλάνα και πάνω από τους ώμους της εξαιρετικής πρωταγωνίστριάς της, Αναμαρία Μπαρτολομέι. Απρόσμενα επίκαιρο μετά τα τελευταία γεγονότα στις ΗΠΑ. Ειδική Μνεία για το υπέροχο μουσικό σκορ των Εβγκένι και Σάσα Γκαλπερίν (Χωρίς Αγάπη, Ένα Ψηλό Κορίτσι).
Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΠΑΧΜΑΝ ΚΑΙ Η ΤΑΞΗ ΤΟΥ (Herr Bachmann und Seiner Klasse), της Μαρία Σπετ. Πορτρέτο της σχέσης ενός αντισυμβατικού δασκάλου δημοτικού με τους μαθητές του που ανήκουν σε πολυπολιτισμικές οικογένειες μεταναστών και σε λαϊκά κοινωνικά στρώματα. Ο 60χρονος κύριος Μπάχμαν, είναι ένας πολύ αγαπητός στους έφηβους μαθητές του δάσκαλος, σε μια βιομηχανική γερμανική επαρχιακή πόλη. Σκοπός της τάξης του είναι να ετοιμάσει τα αλλόφωνα παιδιά, για τη δευτεροβάθμια γερμανική εκπαίδευση. Πρέπει να μάθουν Γερμανικά και να αποκτήσουν γνώσεις για την κουλτούρα και τον διαφορετικό τρόπο ζωής της καινούργιας τους χώρας. Οι αντισυμβατικές του μέθοδοι, στις οποίες εκτός από τη γλώσσα, μαθαίνει στα παιδιά μουσική και κυρίως το να συζητούν μαζί του, αλλά και μεταξύ τους, για όλα όσα τα απασχολούν και για τα διάφορα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, είτε στο σχολείο, είτε στην καθημερινότητά τους εκτός τάξης, αποτελούν το αντικείμενο αυτού του feelgood, τρυφερού, αστείου και συγκινητικού, βραβευμένου ντοκιμαντέρ της Μαρία Σπετ, που αν και μεγάλο σε διάρκεια, τα 217 λεπτά από τον χρόνο του, είναι κάτι που δεν συνειδητοποιεί ο υποψήφιος θεατής. Απλά Υπέροχο!
ΜΑΓΝΗΤΙΚΑ ΠΕΔΙΑ (Magnetic Fields), του Γιώργου Γούση. Μετά την τυχαία συνάντησή τους καθ’ οδόν σε ένα νησί, μια γυναίκα και ένας άνδρας, αποφασίζουν να περιπλανηθούν μαζί σε ένα νησί, προς αναζήτηση ενός κατάλληλου μέρους για να θάψουν ένα μεταλλικό κουτί. Εκείνη (Έλενα Τοπαλίδου), οδηγώντας στους δρόμους της Αθήνας, αποφασίζει να στρίψει προς Κόρινθο και να μπει σε ένα φέρυ από την Πάτρα. Στην αποβίβασή της σε ένα νησί προσφέρεται να πάρει μαζί της έναν άντρα, το αυτοκίνητο του οποίου παθαίνει βλάβη. Ο Αντώνης (Τσιοτσιόπουλος), έχει μαζί του ένα μεταλλικό κουτί με τα οστά της θείας του που είχε δηλώσει την επιθυμία της, να αφεθούν στην οστεοθήκη του χωριού της πάνω στα βουνά. Η Ελενα αποφασίζει να τον συνοδεύσει ως εκεί. Θα περάσουν ένα βράδυ σε ξενοδοχείο οπού διατακτικά στην αρχή, με εξομολογητική διάθεση, οι δυο τους θα ανοιχτούν και θα γνωρίσουν ο ένας τον άλλον, πριν οι δρόμοι τους χωρίσουν ξανά. Προϊόν της πανδημίας και μιας υποτροφίας από το Artworks του «Ιδρύματος Νιάρχος», η γυρισμένη σε κασέτες miniDV ταινία, είναι ό,τι πιο φρέσκο, άμεσο και μελαγχολικά χιουμοριστικό, ευαίσθητο και τρυφερό έχουμε δει από την ελληνική παραγωγή τα τελευταία χρόνια. Βασισμένοι σε δυο τρεις απλές ιδέες, οι ηθοποιοί εμπλουτίζουν τις διάφορες πτυχές της αφήγησης με προσωπικά στοιχεία, εξομολογήσεις και χιούμορ. Η πρόταση της χώρας μας για το Οσκαρ Διεθνούς ταινίας. Εμείς πάντως την αγαπήσαμε!
Η ΝΥΧΤΑ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ (Noche de Fuego/Prayers for the Stolen), της Τατιάνα Χουέζο. Η ταινία της Μεξικανής δημιουργού ντοκιμαντέρ, Τατιάνα Χουέζο, που κέρδισε τη Χρυσή Αθηνά Καλύτερης Ταινίας και το Βραβείο Σκηνοθεσίας στις περασμένες «Νύχτες Πρεμιέρας», βασίζεται χαλαρά σε ένα μυθιστόρημα του 2014, για τα κλεμμένα κορίτσια της πολύπαθης λατινοαμερικάνικης χώρας. Σε μια απομονωμένη κοινότητα στα βουνά του Μεξικού, τα κορίτσια έχουν αγορίστικα κουρέματα και έχουν μάθει να τρέχουν προς υπόγεια κρησφύγετα όταν τα μαύρα SUV των καρτέλ εμφανίζονται από μακριά. Οι γυναίκες δουλεύουν για αυτά τα καρτέλ στις καλλιέργειες οπιούχων παπαρούνων και οι λιγοστοί άντρες που δεν έχουν μεταναστεύσει ήδη δουλεύουν στα νταμάρια του διπλανού βουνού.
Καθώς η μικρή Ανα μεγαλώνει η μητέρα της φοβάται ότι θα έχει την τύχη των άλλων εξαφανισμένων κοριτσιών της κοινότητας και προσπαθεί να την σώσει. Με ντοκιμαντεριστική αμεσότητα και ποιητικό βλέμμα, η σκηνοθέτις αποτυπώνει μοναδικά την παιδική ηλικία και μέρος της εφηβείας της ηρωίδας και της παρέας της, σε μια πολυδιάστατη, πολιτική στην ουσία της, ταινία ενηλικίωσης με στοιχεία θρίλερ και θεματική εφιαλτικού παιδικού παραμυθιού.
ΠΙΤΣΑ ΓΛΥΚΟΡΙΖΑ (Licorice Pizza), του Πολ Τόμας Αντερσον. Η ιστορία της Αλάνα Κέιν, σχεδόν 20χρονης κόρης και αδερφής μιας τυπικής εβραϊκής καταγωγής οικογένειας και του 15χρονου Γκάρι Βάλενταϊν, ενός παιδιού σταρ της τηλεόρασης που βλέποντας την πρώιμη καριέρα του να φτάνει σε ένα τέλος, αναζητά έναν καινούργιο επαγγελματικό προσανατολισμό. Στην κοιλάδα του Σαν Φερνάντο στην Καλιφόρνια του 1973, οι πορείες των δύο νέων συναντιούνται για να χωρίσουν και να ξανασυναντηθούν αρκετές φορές στον δρόμο τους προς την ενηλικίωση και σε κάτι που μοιάζει με έρωτα. Η καλύτερη αμερικανική ταινία της σεζόν, από τον καλύτερο Αμερικανό σκηνοθέτη της γενιάς του. Ο Αντερσον (Αόρατη Κλωστή, Θα Χυθεί Αίμα, Μανόλια), έχοντας σαν βάση την ζωή του κινηματογραφικού παραγωγού, Γκάρι Γκότσμαν, μέσα από διηγήσεις του ίδιου προς τον ίδιο και με αρχική επιρροή, το «American Graffiti» (Νεανικά Συνθήματα), ταινίας του '73 σε σκηνοθεσία του Τζορτζ Λούκας (η οποία αφορούσε την δεκαετία του '50), επιστρατεύει ένα νεαρό ζευγάρι μη ηθοποιών, τον γιο του μόνιμου - όσο βρισκόταν εν ζωή - συνεργάτη του, Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν, Κούπερ Χόφμαν και την Αλάνα Χάιμ, μέλος του μουσικού σχήματος «Haim», των οποίων έχει γυρίσει μια σειρά από video clips, που παίζει μαζί με την πραγματική της οικογένεια - τις αδελφές της και τους γονείς της - στον ανάλογο ρόλο και γυρίζει την δική του εκδοχή της «Αμερικανικής Τοιχογραφίας», σε μια χαλαρή, δροσερή επεισοδιακή αφήγηση, σε μια κινηματογραφική φέτα ζωής από την δεκαετία του '70, με τους δύο νέους να κάνουν τα πρώτα τους βήματα στην συναρπαστική όσο και τρομακτική, άγνωστη χώρα της ενηλικίωσης.
ΦΤΕΡΑ ΚΑΙ ΠΟΥΠΟΥΛΑ (Feathers), του Ομαρ Ελ Ζοχάιρι. Σε μια βιομηχανική κονότητα και περιοχή της Αιγύπτου, μετά ένα «μαγικό τρικ» σε ένα παιδικο πάρτι, ο άντρας μιας γυναίκας μεταμορφώνεται (;), από λάθος (;), σε πτηνό, εκείνη θα πρέπει να βρει τρόπους να συντηρήσει, τόσο τον ίδιο στην νέα του μορφή, όσο και τα 3 παιδιά τους, την ίδια στιγμή που ο σπιτονοικοκύρης της υπό κατάρρευση εργατικής πολυκατοικίας στην οποία ζουν και που δεν είναι άλλος από την εν λόγω βιομηχανία στην οποία δούλευε ο σύζυγος, την πιέζει για τα χρωστούμενα ενοίκια, αφαιρώντας της, μία μία τις λιγοστές οικοσκευές. Να πάρει την θέση του στη δουλειά εκείνη; καμία περίπτωση, καθώς δεν γίνονται δεκτές γυναίκες. Θα αναγκαστεί να τους δώσει το 10χρονο αγόρι της για να τον «αντικαταστήσει», μόνο που όταν έρθει η ώρα της πληρωμής δεν θα του δοθούν χρήματα γιατί η θέση ήταν του πατέρα του, ο οποίος όμως - ως οντότητα - έχει εξαφανιστεί. Γολγοθάς η δήλωση της εξαφάνισής του στην αστυνομία και όλες οι γραφειοκρατικές διαδικασίες. Ζητώντας βοήθεια, θα πέσει θύμα κάθε είδους εκμετάλλευσης από όλους, ενώ όταν τελικά βρει δουλειά σε μια βίλα, θα την πιάσουν να κλέβει αποφάγια για να ταΐσει τα παιδιά της και την κότα που πιθανόν να είναι ο σύζυγός της.
Μαύρο, παράδοξο χιούμορ, σκοτεινή ποίηση και σαρκαστική διάθεση, χαρακτηρίζουν την - ελληνικής συμπαραγωγής - ταινία, η οποία στιγματίζει την πατριαρχία που μαστίζει την αιγυπτιακή κοινωνία, την οποία παρουσιάζει μεν δυσλειτουργική και σουρεαλιστικά παραμορφωμένη, ταυτόχρονα πολύ κοντά στην πραγματικότητα των πίσω δρόμων, πέρα από τα όποια τουριστικά αξιοθέατα. Δεν απευθύνεται στον μέσο θεατή - κάποιες εικόνες είναι αφόρητα εφιαλτικές - όμως είναι από αυτές τις φορές που η πειραγμένη αναπαράσταση, μοιάζει να βρίσκεται πιο κοντά στην αληθινή εικόνα, από οποιαδήποτε άλλη ρεαλιστική ή ντοκιμαντερίστικη ματιά. Εξαιρετική και η χρήση γνωστών μελωδιών σε surreal αραβικές διασκευές.
ΑΛΛΕΣ ΑΞΙΟΛΟΓΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ:
E.O. του Γιέρζι Σκολιμόφσκι
THE FABELMANS, του Στίβεν Σπίλμπεργκ
MOONAGE DAYDREAM, του Μπρετ Μόργκεν
VORTEX, του Γκασπάρ Νοέ
YOUNG PLATO, των Νεάσα Νι Χίαναν & Ντέκλαν ΜακΓκαρθ
ΑΓΕΛΑΔΑ (Cow), της Αντρέα Αρνολντ
Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ (The Stranger), του Τόμας Μ. Ράιτ
ΑΖΟΡ: Ο ΚΩΔΙΚΟΣ ΤΟΥ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ (Azor), του Αντρέας Φοντάνα
Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΗΣ ΚΥΨΕΛΗΣ (Hive), της Μπλέρτα Μπασόλι
ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ (Crimes of the Future), του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ
ΕΝΑΣ ΗΡΩΑΣ (Ghahreman/A Hero), του Ασγκάρ Φαραντί
Η ΚΟΡΗ (La Hija/The Daughter), του Μανουέλ Μαρτίν Κουένκα
ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΔΡΑΣΗ (Große Freiheit/Great Freedom), του Σεμπάστιαν Μάιζε
ΜΕΤΡΗΤΗΣ ΚΑΡΤΩΝ (The Card Counter), του Πολ Σρέντερ
ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΓΙΑΝΓΚ (After Yang), του Kogonada
ΜΙΚΡΗ ΜΑΜΑ (Petite Maman), της Σελίν Σιαμά
Η ΝΥΧΤΑ ΤΗΣ 12ης (La Nuit du 12), του Ντομινίκ Μολ
ΟΛΑ ΠΗΓΑΝ ΚΑΛΑ (Tout s'est bien passé), του Φρανσουά Οζόν
ΟΥΤΕ ΚΑΝ (Nope), του Τζόρνταν Πιλ
ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΛΑ (Everything Everywhere All at Once), των Ντάνιελ
Ο ΠΑΤΕΡΑΣ (Otac/Father), του Σρνταν Γκολούμποβιτς
ΠΙΝΟΚΙΟ ΤΟΥ ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΝΤΕΛ ΤΟΡΟ (Guillermo Del Toro's Pinocchio)
ΟΙ ΡΟΔΑΚΙΝΙΕΣ ΤΟΥ ΑΛΚΑΡΑΣ (Alcarràs), της Κάρλα Σιμόν
ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ (Un Monde/Playground), της Λορά Βαντέλ
ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ (El Buen Padrón), του Φερνάντο Λεόν ντε Αρανόα
ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΑΞΙΔΙ, του Άρη Χατζηστεφάνου
ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ (Last and First Men), του Γιόχαν Γιόχανσον
ΤΟ ΤΡΙΓΩΝΟ ΤΗΣ ΘΛΙΨΗΣ (Triangle of Sadness), του Ρούμπεν Έστλουντ
ΤΙ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΟΤΑΝ ΚΟΙΤΑΜΕ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ (Ras vkhedavt, rodesac cas vukurebt?), του Αλεξάντρ Κομπερίτζε
ΦΥΓΑΜΕ (Jaddeh Khaki/Hit the Road), του Πανάχ Παναχί
ΦΥΓΗ (Flugt/Flee), του Γιόνας Πόερ Ράσμουσεν
ΦΥΛΑΚΑΣ ΑΔΕΛΦΟΣ (Okul Tirasi/Brother's Keeper), του Φερίτ Καραχάν
ΧΕΙΡΟΠΑΛΑΙΣΤΗΣ, του Γιώργου Γούση
Ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ (Verdens Verste Manneske), Του Γιοακίμ Τρίερ
ΑΞΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ: After Blue: Βρώμικος Παράδεισος, Avatar: The Way of the Water, The Batman, Belfast, Black Panther: Wakanda Forever, Bones and All, Broadway, Copshop, Cunningham, Doctor Strange in the Multiverse of Madness, Dodo, Elvis, Emily, Femicidio, Full Time, Latin Noir, Nitram, River, R.N.M., Spencer, Thor: Love and Thunder, X, Zombi Child,16 Φορές Άνοιξη, 18, Αγαπητοί Σύντροφοι, Αγέλη Προβάτων, Άγρια Νύχτα, Ανάμεσα σε Δύο Κόσμους, Ο Άνθρωπος με τις Απαντήσεις, Αντίο Κύριε Χάφμαν, Απέραντη Αγάπη, Η Βοή του Κόσμου, Για την Κιάρα, Γάζα Αγάπη Μου, Ο Γάιδαρος ο Εραστής μου κι Εγώ, Δεσμοί Γυναικών, Διόνυσος: Η Επιστροφή, Έγκλημα στον Νείλο, Εκεί που Ζούμε, Εισιτήριο για τον Παράδεισο, Εκεί που Τραγουδάνε οι Καραβίδες, Εκκόλαψη, Ένας Μεταφραστής, Έρημη Χώρα, Ησυχία 6-9, Το Θαύμα, Ίκαρος και Δαίδαλος, Τα Ίχνη της Βίας, Τα Κακά Παιδιά, Καλή Τύχη Λίο Γραντ, Κάποια Μίλησε, Καρό Νίντζα: Επικίνδυνη Αποστολή, Κατ' Οίκον Περιορισμός, Το Κόλπο της Νυφίτσας, Το Κορίτσι με το Βραχιόλι, Το Κοστούμι, Ο Κορσές, Λευκός Θόρυβος, Λούις Γουέιν: Ένας Ξεχωριστός Κόσμος, Μαϊσαμπελ, Το Μαύρο Κουτί, Το Μενού, Μεσόγειος: Πολιορκημένη Θάλασσα, Μια Μέρα στη Σαγκάη, Το Μονοπάτι των Ψυχών, Η Μπαλάντα της Λευκής Αγελάδας, Μπάρντο: Το Ψευδές Χρονικό Ενός Σωρού Αλήθειες, Τα Μυστικά της Αδελφής Μου, Το Μυστικό της Μαντλίν Κολίνς, Νέα Τάξη, Το Νησί του Μπέργκμαν, Η DC Λεγεόνα από τα Σούπερ Κατοικίδια, Ορφέας 2021, Όσα Φέρνει η Ζωή, Οφειλή, Παγίδα, Παράξενος Κόσμος, Το Πάθος, Πάντα στο Κόκκινο, Παρίσι 13ο Διαμέρισμα, Οι Πέντε Διαβόλοι, Πικροδάφνες, Πιο Πολύ από Ποτέ, Η Πόλη και η Πόλη, Σελήνη 66 Ερωτήσεις, Σημείο Βρασμού, Σήμερα Φτιάχνουμε τον Κόσμο, Το Σκαρί, Ο Σπόρος μιας Αγάπης, Στη Χώρα του Πάγου και της Φωτιάς, Στο Σκοτάδι, Συρανό ντε Μπερζεράκ, Ταξίδι στη Κριμαία, Τέλος Χρόνου, Τρεις Χιλιάδες Χρόνια Προσμονής, Ο Τυφλός που δεν Ήθελε να δει τον Τιτανικό, Φανταστικά Ζώα: Τα Μυστικά του Ντάμπλντορ, Φρανς, Φυσικό Φως, Χαμένες Ψευδαισθήσεις, Η Χαμένη Κόρη, Η Χαμένη Πόλη, Χαμογέλα, Χρυσή Αυγή: Υπόθεση Όλων μας, Υγρή Γη.
Διαβάστε την παρουσίασή μας για τις ταινίες στο doctv.gr. Καλή Νέα Χρονιά, με ανοιχτές αίθουσες.
Διαβάστε επίσης:
Οι Ταινίες της Εβδομάδας
12 ταινίες για τις γιορτές
2021: Οι 30 καλύτερες ταινίες
εμφάνιση σχολίων