Μιούζιλ: Τι θα Α' ΠΡΟΣΩΠΟ κάνουμε με όλο αυτό το πνεύμα;

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ «Είναι πολύ φυσικό να θεωρούμε το πνεύμα ως ανώτερη και υπεράνω όλων αρχή. Αυτό μας διδάσκουν. Ό,τι μπορεί στολίζεται με πνεύμα, κοσμείται. Το πνεύμα σε σχέση με οτιδήποτε άλλο είναι το πιο διαδεδομένο πράγμα που υπάρχει (…)

Όμως όταν το πνεύμα είναι μόνο του, ένα γυμνό ουσιαστικό, φαλακρό σαν φάντασμα που σου έρχεται να του δανείσεις ένα σεντόνι, -πώς είναι τότε; Μπορεί κανείς να διαβάζει τους ποιητές, να μελετά τους φιλόσοφους, να αγοράζει πίνακες και να συζητά νύχτες ολόκληρες: όμως είναι πνεύμα αυτό που κερδίζει κανείς έτσι; Ας υποθέσουμε ότι το κερδίζει: έγινε όμως κτήμα του; Αυτό το πνεύμα είναι τόσο γερά δεμένο με την τυχαία μορφή της εμφάνισής του! Διαπερνά τον άνθρωπο που θέλει να το λάβει και αφήνει πίσω του μόνο λίγη ταραχή.

Τι θα κάνουμε με όλο αυτό το πνεύμα; Αναπαράγεται διαρκώς πάνω σε βουνά χαρτιού, πέτρας και μουσαμά, λαμβάνοντας στην κυριολεξία αστρονομικές διαστάσεις, εξίσου αδιάκοπα λαμβάνεται και απολαμβάνεται με κατανάλωση τεράστιας ποσότητας νευρικής ενέργειας: αλλά τι απογίνεται μετά;

Εξαφανίζεται σαν αυταπάτη; Διαλύεται σε μόρια; Εξαιρείται από τον γήινο νόμο της διατήρησης; Τα μόρια σκόνης που βυθίζονται μέσα μας και σιγά σιγά ηρεμούν είναι απειροελάχιστα σε σχέση με ό,τι αναλώθηκε. Προς τα πού, πού, τι είναι; Λέτε αν ξέραμε περισσότερο γι΄ αυτό, να έπεφτε στενόχωρη σιωπή γύρω από το ουσιαστικό «πνεύμα»;»

 
Ρόμπερτ Μούζιλ, Ο άνθρωπος χωρίς ιδιότητες, μτφρ. Τούλα Σιέτη, εκδόσεις Οδυσσέας. Ο Ρόμπερτ Μούζιλ (15 Μαρτίου - 6 Νοεμβρίου 1880-1942) ήταν αυστριακός συγγραφέας. Ξεκίνησε τις σπουδές του σε στρατιωτικές σχολές, στη συνέχεια σπούδασε μηχανικός και παράλληλα στράφηκε προς τη λογοτεχνία, τη φιλοσοφία και την πειραματική ψυχολογία. Υπηρέτησε στο ιταλικό μέτωπο στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, όπου και παρασημοφορήθηκε. Το 1908 αναγορεύτηκε διδάκτωρ της φιλοσοφίας, της φυσικής και των μαθηματικών. Έγραψε πολλά δοκίμια και θεατρικά έργα. Από τα καλύτερα βιβλία του Μούζιλ θεωρείται Ο νεαρός Τέρλες. Πέθανε στη Γενεύη το 1942, αφήνοντας ανολοκλήρωτο το μεγάλο του μυθιστόρημα Ο Άνθρωπος Χωρίς Ιδιότητες, το οποίο τελειώνει με ένα κόμμα στη μέση της σελίδας.

 
Διαβάστε επίσης:
Μούζιλ: Περί Βλακείας
Ντοστογιέφσκι: Το ψέμα και η αγάπη
Μπρεχτ: Η βλακεία
 

εμφάνιση σχολίων