Βρυάξιδος 11 και CULTURE Ασπασίας στο Παγκράτι ή και αλλού

CULTURE Στο ισόγειο της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, πάνω σε έναν ειδικά διαμορφωμένο γωνιακό τοίχο τον οποίο σχεδίασε η ίδια, η καλλιτέχνις Ρένα Παπασπύρου έχει τοποθετήσει διάφορες αποτοιχισμένες επιφάνειες που απέσπασε από μια ερειπωμένη μονοκατοικία. Μέχρι πρόσφατα το κτίριο αυτό βρισκόταν επί των οδών Βρυάξιδος 11 και Ασπασίας στο Παγκράτι και σήμερα πια είναι κατεδαφισμένο.

Τα περισσότερα κομμάτια αποσπάστηκαν την περίοδο του πρώτου lockdown. Τα τμήματα αποκαλύπτουν την αθέατη όψη των εξωτερικών τοίχων του κτιρίου, ενώ σε πολλά από αυτά διακρίνονται αποτυπώματα από τα γκράφιτι και άλλες διαστρωματώσεις.

Η αποτοίχιση ήταν «ο σκοπός της ημέρας, ο σηματοδότης της ημέρας· ήταν ένας τρόπος να μετράω τις μέρες, ένας τρόπος να μη χάνεις τον εαυτό σου» λέει η ίδια. Η εγκατάσταση της Παπασπύρου αποτελεί την ανασύσταση ενός τοίχου ο οποίος δεν υπήρξε ποτέ.

Eίναι ένα αλληγορικό έργο, που αντλεί από τον γυναικείο ψυχισμό, την παρατεταμένη ανησυχία και τη συνθήκη της κοινωνικής απόστασης που βιώνουμε όλοι τον τελευταίο καιρό.

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ: «Το 2015 ξεκίνησα δοκιμαστικά την αποκόλληση ενός μικρού κομματιού σοβά από τον εξωτερικό τοίχο ενός ακατοίκητου σπιτιού. Η πίσω όψη, η μέχρι τότε κρυμμένη, αθέατη όψη, αποκαλύφθηκε γεμάτη πολύτιμες οπτικές πληροφορίες: χρώματα και σχήματα σε ακανόνιστες στοιβάδες και σχηματισμοί διαμορφωμένοι από ανθρώπινες επεμβάσεις και χρονικές/καιρικές συνθήκες, αλλά και από την ίδια την πράξη της απόσπασης. Διέκοψα και ξανάρχισα τον Ιανουάριο του 2020.

Αυτά τα στοιχεία του κομματιασμένου τοίχου, στοιχεία-φορείς ισχυρής εικαστικής φόρτισης, πεδία δυνητικής προβολής συνειρμικών εικόνων, συναντιούνται, συμπαρατίθενται, συνυπάρχουν και συγκροτούν έναν καινούριο, αυθαίρετο, αυτοσχέδιο άλλο τοίχο, που εισβάλλει παράλογα και απροσδόκητα και σφηνώνει μέσα σε έναν κανονικό και ήσυχο χώρο. Συμπληρωματικά –και ελπίζω όχι τόσο συναισθηματικά– να προσθέσω ότι κατά τη διάρκεια του lockdown η καθημερινή επίσκεψη στον χώρο, η αποκόλληση, η συλλογή, η καινούρια επικόλληση και η χρονολόγηση αποτέλεσαν για εμένα έναν τρόπο μέτρησης του χρόνου, μια κλεψύδρα με άγνωστη ποσότητα άμμου. Ήταν όμως ο βασικός σκοπός της ημέρας. Από την Κυριακή 8 Μαρτίου έως την Παρασκευή 15 Μαΐου 2020» -Ρένα Παπασπύρου, Αθήνα, Οκτώβριος 2020


ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Διοργάνωση έκθεσης: Ίδρυμα Ωνάση
Επιμέλεια έκθεσης: Χριστόφορος Μαρίνος, Αφροδίτη Παναγιωτάκου, Γιώργος Τζιρτζιλάκης
Συντονισμός: Μαρία Βασαριώτου
Αρχιτεκτονικός σχεδιασμός, φωτισμός, επίβλεψη κατασκευής: Μαρία Μανέτα
Μεταφορά: Artlock
Ευχαριστίες για την τεχνική υποστήριξη στους: Κώστα Βαλατσό, Δημήτρη Σκουρογιάννη
Οργάνωση και εκτέλεση παραγωγής: Cultοpia
 

εμφάνιση σχολίων