Τρεις απόψεις για τη γυναικοκτονία με αφορμή την δολοφονία της Καρολάιν από τον ίδιο της το σύζυγο, μέσα στο ίδιο της το σπίτι
Νίνα Ρεΐζη Μόνο 1 στις 5 ανθρωποκτονίες παγκοσμίως διαπράττεται στο πλαίσιο μιας στενής σχέσης από έναν/μία σύντροφο ή από μέλος της οικογένειας. Οι γυναίκες όμως αποτελούν την πολύ μεγάλη πλειοψηφία των θυμάτων με 64%, έναντι του 36% που είναι άνδρες. Αν όμως εξετάσουμε αποκλειστικά και μόνο τα θύματα που δολοφονούνται από τον/την σύντροφο, τότε το ποσοστό διαμορφώνεται συντριπτικά σε 82% θύματα γυναίκες και μόνο 18% άνδρες.DOCTV.GR
19 Ιουνίου 2021
Παρότι οι άντρες αποτελούν την πλειοψηφία των θυμάτων κάθε είδους ανθρωποκτονιών παγκοσμίως (81%), οι γυναίκες συνεχίζουν να είναι τα κατ’εξοχήν θύματα φονικής βίας ως απόρροια έμφυλων στερεοτύπων και ανισοτήτων. Πολλά από τα θύματα γυναικοκτονιών δολοφονούνται από τον νυν ή πρώην σύντροφό τους, αλλά δολοφονούνται επίσης και από τους πατεράδες, τους αδελφούς, τις μητέρες, τις αδελφές ή άλλα μέλη της οικογένειάς τους λόγω του ρόλου και της θέσης τους ως γυναικών. Ο θάνατος μίας γυναίκας από το χέρι του συντρόφου της σπάνια είναι μια τυχαία ή αυθόρμητη πράξη, αλλά αποτελεί μάλλον την κορύφωση προϋπάρχουσας έμφυλης βίας, ενώ συνήθη κίνητρα είναι η ζήλια και ο φόβος της εγκατάλειψης.
Το 2017, 87.000 γυναίκες υπήρξαν θύματα κάθε είδους ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως. Εξ αυτών, 50.000 (58%) ήταν θύματα του συντρόφου τους ή κάποιου άλλου μέλους της οικογένειας. Αυτό σημαίνει ότι 137 γυναίκες και κορίτσια ανά τον κόσμο «καθημερινά» έχαναν τη ζωή τους από ένα μέλος της οικογένειάς τους. Ακόμα χειρότερα, ο αριθμός των γυναικών που δολοφονήθηκαν από τον σύντροφό τους ανήλθε σε 30.000, δηλαδή πάνω από το 1/3 του συνόλου για το 2017. Με απλά λόγια, 30.000 γυναίκες δολοφονήθηκαν από κάποιον που θα έπρεπε υπό κανονικές συνθήκες να εμπιστεύονται και να είναι βέβαιες πως θα τις φροντίσει. Όπως η Κάρολαϊν.
Δημήτρης Τσίρκας Ήθελε να φύγει, τη σκότωσε. Γυναικοκτονία… Η πλειονότητα των εγκλημάτων είναι εγκλήματα κατά της ιδιοκτησίας. Τέτοιο είναι εν πολλοίς και η γυναικοκτονία. Ο άνδρας θεωρεί τη γυναίκα κτήμα του και δεν αντέχει στη σκέψη να το χάσει. Όχι, δεν είναι ο έρωτας που τον οδηγεί στο φόνο. Τι έρωτας μπορεί να υπάρξει όταν η άλλη μένει με τη βία; Εκείνος που αντιλαμβάνεται τη γυναίκα ως κτήμα του δεν είναι ερωτευμένος με το πρόσωπο, αλλά με την ιδιοκτησία του προσώπου. Για αυτό και προτιμά να σκοτώσει αυτή που πάει να του την «κλέψει». Και ας είναι, υποτίθεται, ο έρωτάς του.
Έτσι όμως δεν χάνεται και η ιδιοκτησία; Και ναι και όχι. Ο φόνος καταστρέφει το αντικείμενο της ιδιοκτησίας, αλλά σώζει την ιδέα της – αν δεν μπορεί να την έχει αυτός, κανένας άλλος δεν θα την έχει, θα είναι πάντα δική του, έστω και νεκρή. Η ιδιοκτησία είναι έμφυλη, μόνο οι γυναίκες γίνονται αντικείμενά της, όχι οι άντρες. Αυτοί είναι πάντα ιδιοκτήτες στο ανθρώπινο κτηματολόγιο. Να γιατί η κοινωνία αντιμετωπίζει με κατανόηση τους γυναικοκτόνους. Γιατί μπορεί να σκότωσαν μια γυναίκα, αλλά το έκαναν στο όνομα της ιδιοκτησίας. Αυτόν τον θεμέλιο λίθο της κοινωνίας μας. Η γυναίκα είναι μεν άνθρωπος, αλλά είναι και ιδιοκτησία. Ως άνθρωπος έχει, ασφαλώς, δικαιώματα, αλλά μέχρι εκεί που δεν αμφισβητούν την ιδιοκτησία του άνδρα. Διαφορετικά, αλίμονο της.
Θανάσης Καμπαγιάννης Μια κυβέρνηση μονίμως εξαπατημένη από την «υποκριτική τέχνη» των εγκληματιών. Αν ξεπεράσουμε το σοκ της δολοφονίας στα Γλυκά Νερά και της συγκάλυψής της από τον σύζυγο καθ' ομολογία δράστη, αυτό που εντυπωσιάζει είναι η κατ' εξακολούθηση ευπιστία και εξαπάτηση των υπουργών της κυβέρνησης. Οι εφημερίδες αναφέρονται στο «θέατρο» του πιλότου Χ. Αναγνωστοπούλου. Αλλά το φλέγον ζήτημα είναι η ευπιστία του Χρυσοχοΐδη που έφαγε αμάσητο τον «θεατρινισμό» και έκανε δηλώσεις για το πόσο «σπάνια είναι αυτή βαρβαρότητα στην Ελλάδα» συνδέοντας στο λόγο του το ζήτημα με «την μετανάστευση και την ασφάλεια των συνόρων».
Πριν λίγους μήνες, η Μενδώνη έκανε τις γνωστές δηλώσεις για το πως εξαπατήθηκε από την «βαθιά υποκριτική τέχνη» του Λιγναδη. Βέβαια, δεν πρόκειται απλώς για ανεπάρκεια, όσο και αν η κυβέρνηση είναι εκτεθειμένη. Πρόκειται για επιλογή: στην υπόθεση της δολοφονίας Καραϊβαζ η κυβέρνηση «φυλάχτηκε», τόσο πολύ μάλιστα που ο Μητσοτάκης έφτασε να αντιδράσει πιο αργά από την Φον Ντερ Λάϊεν. Ούτε επικήρυξε τους δράστες ούτε προκατέλαβε τις έρευνες.
Κοντολογίς, η κυβέρνηση αδιαφορεί όποτε το επιθυμεί (όπως το έκανε απέναντι στις απεργιακές αντιδράσεις) και εξαπατάται οπότε το επιλέγει. Η ευθύνη για το φιάσκο της κυβερνητικής αντίδρασης στα Γλυκά Νερά όπου ο υπουργός ανέλαβε να πουλήσει το αφήγημα του δράστη σε μια ύποπτη εξαρχής υπόθεση δεν ανήκει μόνο στο Χρυσοχοΐδη που θα έπρεπε να έχει φύγει από πολύ νωρίτερα. Ανήκει στον ανέμελο πρωθυπουργό της μονίμως εξαπατημένης μας κυβέρνησης. Εκτός αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης διεκδικεί για τον εαυτό του τον τίτλο του μονίμως αφελούς. Μα επιτέλους, τόση αφέλεια;
εμφάνιση σχολίων