Δεν είναι τρομακτικό κάποιος/α που το σώμα του δεν πληροί τις τρέχουσες αναλογίες και το πρόσωπό του έχει ατέλειες να θεωρείται «ασθενής» που χρειάζεται τη βοήθεια ειδικών;
ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΕΝΑ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ με την Ιζαμπέλα Ροσελίνι, την εντατικά υπέροχη Ντόροθι Βαλενς στο Γαλάζιο Βελούδο -θυμήσου την όταν απευθύνεται στο Φρανκ/Ντένις Χόπερ: “I have a part of you with me. You put your disease in me. It helps me. It makes me strong”- λέει κάποια στιγμή όταν τη ρωτάνε για τη συνεργασία της με την Lancôme, ως επί χρόνια αποκλειστικό πρόσωπό της εταιρίας: «Την ημέρα των τεσσαρακοστών γενεθλίων μου πήρα τόσα πολλά λουλούδια -από το τμήμα πωλήσεων, από το διαφημιστικό, από τον διευθυντή- που σκέφτηκα ότι αυτά δεν είναι για γενέθλια αλλά για κηδεία. Την επόμενη μέρα με πήραν και μου είπαν: Ξέρεις… πρέπει να προχωρήσουμε. Δεν θα ήταν καλύτερα να ανακοινώσεις ότι αποσύρεσαι; Απάντησα όχι… Με απολύετε…». Ήταν 32 όταν την προσέλαβαν. Στα σαράντα της την έδιωξαν ως «πολύ μεγάλη».
ΚΑΠΟΤΕ ΕΙΧΑΜΕ «ΩΡΑΙΟ ΚΕΦΑΛΙ», «ΕΝΤΟΝΟ ΒΛΕΜΜΑ», «υπέροχο χαμόγελο», «χαριτωμένο μουτράκι», «σέξι αυτιά», «γαλλική μυτούλα», «γοητευτικά λακάκια», «έντονα μήλα». Τώρα έχουμε: Πρόσωπα με botox και κολλαγόνο. Διορθωμένα μάτια, αυτιά, μύτη, ζυγωματικά, δηλαδή Προτομές. Κάποτε είχαμε «ωραία κορμιά», «λεπτή σιλουέτα», «εντυπωσιακό παράστημα». Τώρα έχουμε αδύνατα, γραμμωμένα Σώματα και Σωματότυπους με λιποαναρροφήσεις, σε μόνιμη δίαιτα, πάνω σε ακίνητα ποδήλατα. Ακόμα και η λέξη Σώμα αποπνέει κάτι αποκρουστικό. Μια αίσθηση νεκροτομείου. Ηχεί σαν επίστρωση μάρμαρου.
ΠΩΣ ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΟΝ ΤΡΟΜΟ ΤΗΣ ΡΥΤΙΔΑΣ; Είναι δυνατόν ο Χαρακτήρας να αντικαθίσταται ολοκληρωτικά και ανόητα από την Ομορφιά σε σημείο που η διατήρησή της να θεωρείται από το σύγχρονο καταναλωτή ως η υπέρτατη Ηθική του Υποχρέωση που αξίζει κάθε κόστος και θυσία; Είναι δυνατόν η τέλεια εικόνα σου σε ένα κομπιούτερ να σε δελεάζει περισσότερο από την συναισθηματικοψυχολογική κατάστασή σου; Γυναίκες και άντρες κάθε ηλικίας βρίσκονται με το δάκτυλο στη σκανδάλη για να πυροβολήσουν τον μοναδικό εχθρό, τον Χρόνο. Είναι εντυπωσιακή η δήλωση της Ζιζέλ, του πρώτου παγκοσμιοποιημένου μοντέλου: «Οι άντρες δεν με φλερτάρουν πια. Με βρίσκουν μεγάλη». Η Ζιζέλ που είναι 31 χρονών σήμερα έκανε αυτή τη δήλωση όταν ήταν 25 και στο απόγειο της φήμης της! Εμπρός λοιπόν για τους ισόβιους Πίτερ Πάν, για τους μικρομέγαλους ενήλικες, για τους καταναλωτές που με κρέμες, πίλινγκ, ενέσεις και χειρουργεία προσπαθούν να κάνουν delete στις εμπειρίες της ζωής που φαίνονται στο πρόσωπο και να παραμείνουν αιωνίως νέοι. Ζήτω η ματαιοδοξία που σε απογυμνώνει από κάθε τι ανθρώπινο.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ. Από τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία μέχρι τους νέους χρόνους κάθε φορά που δεν υπήρχαν ιδέες, πολιτισμός εν δράσει, κοινά κίνητρα, στόχοι και όνειρα για να κινητοποιήσουν τις κοινωνίες η εύκολη λύση ήταν να ανακηρύσσουν το σεξ και την ομορφιά σε αξίες. Αφού δεν έχω κάτι σημαντικό που να με ενώνει με τους άλλους γύρω μου, ε, τότε κι εγώ θα αφοσιωθώ στο είδωλο μου στο καθρέφτη και στην απόλαυση της στιγμής. Έτσι η Δύση εδώ και χρόνια ακκίζεται σαν γεροντοκόρη, φοράει λευκές ρόμπες για να πέσει αναίσθητη σε χειρουργικά κρεβάτια για να ξανακάνει το κώλο της όπως ήταν στην εφηβεία της και κρύβει την κενότητά της κάτω από παχιά στρώματα μέικ-απ.
ΣΤΑ 50ς ΣΤΑ ΟΠΟΙΑ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ- ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗΣ είχαν τουλάχιστον συνείδηση ότι η Ομορφιά είναι συγκλονιστική όταν έχει ατέλειες. Όλοι λάτρεψαν την ομορφιά του Μάρλον Μπράντο όταν εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε μία θεατρική σκηνή. Όταν όμως στη διάρκεια κάποιων προβών ένας ηθοποιός του έσπασε κατά λάθος τη μύτη, τότε ήταν που η ομορφιά του απέκτησε την πλήρη αίγλη της. Είναι η γρατζουνιά, η ατέλεια, το λάθος, η ασυμμετρία, το φάλτσο που δημιουργεί ομορφιά. Ποτέ η τελειότητα, ποτέ οι κανόνες, ποτέ το καινούργιο πρόσωπό σου πάνω στο παλιό.
ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ, ΚΑΤΙ ΛΟΓΙΚΟ. Δεν δίνω δεκάρα αν η Κίρα Νάιτλι που είναι εξαιρετικά όμορφη μοιάζει με ανορεξική, ή επειδή κάποιο μοντέλο δίνει μάχη με τα κιλά του, ή αν ο Μπράντ Πιτ έκανε μπότοξ, αν η Μέγκ Ράιαν έβαλε κολλαγόνο στα χείλη της, ή αν η Βάνα Μπάρμπα έκανε εξαντλητική δίαιτα για να βγει στο εξώφυλλο ενός περιοδικού. Είναι η δουλειά τους. Πληρώνονται για να τους βλέπουμε. Κανένας δεν πληρώνει εμένα, ή εσένα για να είμαστε ατσαλάκωτοι. Κανείς δεν μας πληρώνει για να είμαστε αδύνατοι, κανείς δεν μας προτιμάει παρά πάνω επειδή μαυρίσαμε στο σολάριουμ, ή γιατί έχουμε τροχίσει τα δόντια μας. Αντί να προσπαθούμε να γίνουμε αυτοί, αντί να τους μιμούμαστε, ή να τους αντιγράφουμε θα έπρεπε να τους πούμε ευχαριστώ που δεν χρειάζεται να είμαστε σαν αυτούς. Ευχαριστούμε που δεν είμαστε μοντέλα, ηθοποιοί -ή οτιδήποτε- φτάνοντας στο απόγειό μας στα 25 και ψάχνοντας μάντρα για απόσυρση στα 35. Είμαστε ευγνώμονες που δεν κοιτάμε πίσω από την πλάτη μας με τρόμο για να δούμε ότι έρχεται κάποιος πιο αδύνατος, πιο ξανθός, πιο νέος, πιο φωτογενής για να πάρει τη θέση μας και να μας στείλει στα αζήτητα.
ΕΑΝ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΟΥ ΚΑΙ Η ΣΙΛΟΥΕΤΑ ΣΟΥ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΣΟΥ ΘΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙΣ ΑΡΓΑ Η ΓΡΗΓΟΡΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ. Το Χρόνο. Το μόνο που δεν θέλεις όμως είναι ένα τσούρμο από μίζερους να μιλάνε για σένα με όρους πολιτικής ορθότητας: «οι αληθινές γυναίκες έχουν καμπύλες». Όχι απαραίτητα. Κυκλοφορούν σε διαφορετικά νούμερα. Ή τις φεμινιστικές αηδίες που υποστηρίζουν ότι «οι αδύνατες γυναίκες είναι νευρωτικές και ασεξουαλικές» ενώ «οι χοντρές απολαμβάνουν τη ζωή». Δεν υπάρχει πιο αντιφεμινιστική και τραγικά ηλίθια άποψη. Κανείς δεν θέλει να κυκλοφορεί με ύψος ίδιο με το πλάτος του. Κανείς δεν θέλει να είναι τριάντα και να μοιάζει σαράντα. Δεν θέλω να είμαι χοντρός, ή πρόωρα γερασμένος αντί να μοιάζω με τον εαυτό μου -ή τουλάχιστον με αυτό που αποσπασματικά δείχνουν οι καθρέφτες. Θέλω να παραμείνω αναγνωρίσιμος από τους ανθρώπους που αγαπάω συνυπολογίζοντας φυσικά ότι έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που ήμουνα 17. Ξέρω βεβαίως όπως και η Alex Kuczynski στο βιβλίο της «Beauty Junkies» ότι «όσα χρήματα κι αν ξοδέψεις, όσες πλαστικές εγχειρήσεις κι αν κάνεις, όσους δερματολόγους κι αν επισκεφθείς, ο χρόνος πάνω στο γρήγορο άρμα του αναπόφευκτα θα σε προλάβει και θα παρελάσει πάνω στο πρόσωπό σου».