«Έχουμε μέσα μας Α' ΠΡΟΣΩΠΟ το αίμα από δρακογενιές»

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Ναι, τραβάμε ζόρια η γενιά μας. Μα σκέφτομαι τις δρακογενιές που πέρασαν και αναλογίζομαι ζωές ανθρώπων απίστευτες.

Η θεία μου πέρασε πείνα, δε μπορούσε μέχρι τα έξι της να περπατήσει από την αδυναμία. Ο πατέρας μου δεκατριών χρονών μπαρκάρισε πρώτη φορά στα καράβια και επειδή δεν έφτανε τη λάντζα έπλυνε πιάτα πάνω σε ένα καφάσι. Ο παππούς μου αχθοφόρος στη Ρόδο σακατεύτηκε στα νιάτα του τραβώντας ξυπόλητος χιλιόμετρα ένα ασήκωτο καρότσι. Ο άλλος καραβιέρης, ψαράς - τα χέρια του ήταν γανωμένα από το οξύ που έφτιαχνε τα σφουγγάρια, δεν ήταν χέρια αυτά, ήταν τραγάνες. Ένα πρόσωπο σκαλισμένο σε οξείες γωνίες από τον αέναο μόχθο.

Θείοι που έζησαν μέσα στη φτώχεια, που πάλευαν από παιδιά στην οικοδομή, συγγενείς που ξενιτεύτηκαν και έφτυσαν αίμα μέχρι να πάρουν τα πάνω τους και που θάφτηκαν στα ξένα εκεί με την πίκρα του νόστου στα χείλη τους μέχρι την τελευταία στιγμή. Η γιαγιά μου ράφτρα, τυφλώθηκε να ράβει να μεγαλώσει τα παιδιά της. Ο προπαππούς μου στην κατοχή τσαγκάρης μπάλωνε τις μπότες των στρατιωτών, έφυγε μέση ανατολή στην αντίσταση, τραυματίστηκε, γύρισε, συνέχισε.
 

«Ένας τους αν είχε λυγίσει, ένας αν είχε υποκύψει, αν είχε χαθεί, εγώ δε θα ζούσα»  

Και τόσοι και τόσοι μέσα σε ανείπωτες δυσκολίες συνέχισαν τη ζωή τους... Και από τη δική τους ζωή προέκυψα και εγώ, μέσα από πολέμους, πείνα, κατοχή, ξενιτιές. Ένας τους αν είχε λυγίσει, ένας αν είχε υποκύψει, αν είχε χαθεί, εγώ δε θα ζούσα.

Έχουμε μέσα μας το αίμα από δρακογενιές. Και παρόλο που δεν είμαστε οι πρόγονοί μας, το πείσμα τους και η απαντοχή τους μπορεί να μας οπλίσει να περάσουμε και εμείς τα δύσκολα του βίου μας - και ποιός ξέρει, ίσως στο μέλλον κάποιος μακρινός συγγενής μας μνημονέψει σε ένα υψοχάρτι ή σε ένα ποστ, με ένα δάκρυ στην άκρια των ματιών του.

 
Γιώργος Τυρίκος-Εργάς, Το κείμενο δημοσιεύθηκε στη προσωπική του σελίδα.  


Διαβάστε επίσης:
«Είναι αυτό το σκοτάδι που πρέπει να κάνουμε πέρα»
«Εμείς οι καλοί»
«Μη βάφεσαι έτσι, δε θα σε λυπούνται»
«Τους ήδινα τη θρίμπη δυο ευρώ και ντρεπόμουνα»

εμφάνιση σχολίων