Ο ΠΡΟΔΟΤΗΣ: Ο βετεράνος (γεννημένος το 1939), Ιταλός σκηνοθέτης Μάρκο Μπελόκιο, ο οποίος έχει υπογράψει μερικές από τις πιο σημαντικές ιταλικές ταινίες στη δεκαετία του '60 και του '70 (Γροθιές στη Τσέπη, Εν Ονόματι του Πατρός), αν και δεν σταμάτησε ποτέ να δουλεύει, είχε χαθεί για την ελληνική διανομή μέχρι το 1917, που είδαμε διαδοχικά το
Αίμα Από το Αίμα Μου (2015) και το
Όνειρα Γλυκά (2016). Δυο χρόνια αργότερα, επέστρεψε στην επικαιρότητα με την εν λόγω ταινία, η οποία παίχτηκε στις Κάννες και ήταν η επίσημη πρόταση της Ιταλίας για το Όσκαρ Διεθνούς Ταινίας. Πρόκειται για την πραγματική ιστορία του Τομάσο Μπουσέτα, ενός Σισιλιάνου, μέλους της Κόζα Νόστρα, του οποίου οι καταγγελίες, στις αρχές της δεκαετίας του '80, οδήγησαν στην εξάρθρωση μεγάλου μέρους της περίφημης μαφιόζικης οργάνωσης.
Οι περίπλοκες σχέσεις και τα συμφέροντα των μελών της οργάνωσης, καταλήγουν στη δολοφονία των δυο μεγάλων του γιων, πίσω στην Ιταλία, την εποχή που εκείνος ζει ασφαλής στη Βραζιλία με τη τρίτη γυναίκα του και τα παιδιά τους. Μετά τη σύλληψή του και τη μεταφορά του στην Ρώμη, θα συνεργαστεί με τον εισαγγελέα Τζιβάνι Φαλκόνε για την εξάρθρωση της οργάνωσης, αντιμετωπίζοντας την οργή των μελών της. Θα ακολουθήσουν προσαγωγές και συλλήψεις, ενώ στη συνέχεια, δίκες (το ένα τρίτο περίπου της ταινίας αφορά τη διεξαγωγή τους), που κράτησαν για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Ζώντας υπό προστασία σε διάφορες πολιτείες των ΗΠΑ, θα επιστρέψει τη πρώτη φορά με μια αποτυχημένη προσπάθεια να εμπλέξει και τον Τζούλιο Αντρεότι (βουλευτή και τελευταίου Πρωθυπουργού του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος), ενώ τη δεύτερη, για να συμβάλει στη οριστική καταδίκη του δολοφόνου των παιδιών του.
Πολυπρόσωπη και κινούμενη στη διάρκεια ενός μεγάλου χρονικού διαστήματος, η ταινία που στιγμές παίρνει τη μορφή μιας κινηματογραφικής τοιχογραφίας, μπορεί να μπερδέψει τους μη Ιταλούς θεατές που δεν γνωρίζουν πρόσωπα και γεγονότα, ακόμη κι αν υπάρχει τοπική και χρονική επισήμανση σε κάθε πλάνο, αλλά και αύξοντας αριθμός φόνων (στο πρώτο μέρος της τουλάχιστον). Αν και είναι σκηνοθετικά μεγαλειώδης, ατμοσφαιρική και γυρισμένη με νεανικό σφρίγος, δεν καταφέρνει να εμπλέξει συναισθηματικά τον θεατή, που παραμένει στο μεγαλύτερο μέρος της, απλός παρατηρητής των μύριων όσων συμβαίνουν στην οθόνη. Δίνει όμως την ευκαιρία στον Πιερφραντσένσκο Φαβίνο, ηθοποιό που γνωρίζουμε από μικρότερους ρόλους στη Suburra και στο
Όταν Ανθίζει η Νιότη, να ερμηνεύσει τον Μπουσέτα σε ένα ρόλο ζωής. Ωραίο και το σάουντρακ του Νικόλα Πιοβάνι, ανοικονόμητη όμως η χρήση του, σχεδόν σε όλη τη διάρκεια της ταινίας. Θυμίζει αρκετά το
Δίκτυο των Κατασκόπων του Ολιβιέ Ασαγιάς που είδαμε στην αρχή της καλοκαιρινής σεζόν.
Info: Ο Προδότης (Il Traditore/The Traitor). Δραματική Βιογραφία. Ιταλία 2019. Πρεμιέρα: Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου. Σκηνοθεσία: Μάρκο Μπελόκιο. Παίζουν: Πιερφραντσέσκο Φαβίνο, Λουίτζι Λο Κάσιο, Φάουστο Ρούσο Αλέσι. Διανομή: Seven Films & Rosebud 21.
MIA ΣΦΑΙΡΑ ΣΤΗ ΚΑΡΔΙΑ: Η Κάρλα, τραγουδίστρια ενός καμπαρέ της Τρούμπας και πρώην ερωμένη ενός άρχοντα του υποκόσμου, ζει μια άχαρη ζωή, θύμα παλιών σφαλμάτων. Εκεί γνωρίζει τον Φραντσέσκο Μοντελέκρ, τελευταίο απόγονο μιας πλούσιας σικελικής οικογένειας, την περιουσία του οποίου έχει κλέψει η Μαφία κι αυτός έχει ορκιστεί εκδίκηση. Προσπαθώντας να ξεφύγει από τον γκάνγκστερ Ριζάρντι, ο οποίος τον καταδιώκει για λόγους παλιού οικογενειακού μίσους, ο Φραντσέσκο τραυματίζει και παραμορφώνει τον Ριζάρντι, με αποτέλεσμα να τον κυνηγάει ο Ναβάρα, επικεφαλής όλης της συμμορίας. Στην Ελλάδα φθάνει αναζητώντας έναν μάρτυρα, που θα τον βοηθήσει να στείλει στη φυλακή τον αρχιμαφιόζο. Γνωρίζει την Κάρλα, η οποία τον ερωτεύεται και τον βοηθάει υλικά και ηθικά, για να σκοτώσει όλους τους εχθρούς του. Ωστόσο, ο Φραντσέσκο είναι ερωτευμένος με την Αννα, που ήρθε στην Ελλάδα μαζί με μια φίλη της, την Ελένη για διακοπές.
Πρόκειται για την 'χαμένη ταινία' της Τζένης Καρέζη, που παίζεται για πρώτη φορά ξανά στην Ελλάδα μετά το 1966, σε πλήρη ψηφιακή αποκατάσταση από το Γαλλικό Κέντρο Κινηματογράφου. Η υπόθεσή της είναι προσχηματική, με τον σκηνοθέτη που υπήρξε μέλος του γαλλικού νέου κύματος, να προσπαθεί να ανατρέψει, όχι πάντα με την ίδια επιτυχία, τις συμβάσεις του είδους. Το αποτέλεσμα είναι άνισο, αλλά έχει ενδιαφέρον για την απεικόνιση της εποχής, της χώρας μας και λόγω της συμμετοχής πολλών γνωστών Ελλήνων ηθοποιών. Τη μουσική υπογράφει ο Μίκης Θεοδωράκης.
Info: Μια Σφαίρα στη Καρδιά (Une Balle au Coeur). Δραματική Ρομαντική Περιπέτεια. Γαλλία, Ελλάδα 1966. Επανέκδοση: Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου. Σκηνοθεσία: Ζαν Ντανιέλ Πολέ. Παίζουν: Σάμι Φρέι, Τζένη Καρέζη, Φρανσουάζ Αρντί, Βασίλης Διαμαντόπουλος, Σπύρος Φωκάς, Σωτήρης Μουστάκας, Γιώργος Μούτσιος, Δημήτρης Μυράτ, Αρτέμης Μάτσας, Γιώργος Μαρίνος. Διανομή: Carousel Films.
ΜΟΥΛΑΝ: Όταν ο Αυτοκράτορας της Κίνας διατάζει ότι ένας άντρας ανά οικογένεια πρέπει να υπηρετήσει τον Αυτοκρατορικό Στρατό για να υπερασπιστεί τη χώρα από τους εισβολείς, η Χουά Μουλάν, η μεγαλύτερη κόρη ενός διάσημου βετεράνου πολεμιστή, παίρνει κρυφά τη θέση του άρρωστου πατέρα της. Μεταμφιέζεται σε άντρα, τον Χουά Τζουν, και περνάει από πολλές δοκιμασίες που θα χρειαστούν όλη της τη δύναμη για να τα καταφέρει.
Πρόκειται για την live action εκδοχή της γνωστής ταινίας κινουμένων σχεδίων του 1998 των 31 (!) σεναριογράφων, δια χειρός της Νίκι Καρό, της Νεοζηλανδής σκηνοθέτη του υπέροχου Whale Rider (Το Σημάδι της Φάλαινας), του 2002, ταινίας που συνδέεται άμεσα με τη Μουλάν, καθώς και οι δύο αφορούν τη γυναικεία (βλέπε κοριτσίστικη), χειραφέτηση. Εδώ φυσικά η Καρό ακολουθεί πιστά τη ντισνεϊκή συνταγή με εμβόλιμα δάνεια από όλες τις ασιατικές περιπέτειες εποχής των τελευταίων 20 χρόνων, από το Τίγρης και Δράκος (η Γκονγκ Λι υποδύεται την μάγισσα αντίπαλο της ηρωίδας), μέχρι τα Ιπτάμενα Στιλέτα, με όλες τους τις θεαματικές
wuxia ακροβασίες και κασκάντες τους, από τους ηθοποιούς, αλλά και από την ίδια τη κάμερα.
Θεαματική και ντισνεϊκά ωραιοποιημένη, μαζί με όλα τα θετικά μηνύματα για την ισότητα και την δύναμη των γυναικών σε έναν αντροκρατούμενο κόσμο, η αρχική αμφισβήτηση των στρατιωτικών κανόνων, καταλήγει σε έναν ύμνο του μιλιταρισμού και της υπακοής στο 'Θεό' Αυτοκράτορα. Οι χαρακτήρες δεν έχουν πραγματικό βάθος, και λόγω ακαταλληλότητας, η (ομο)ερωτική χημεία ανάμεσα στην Γκιφέι Λιου και τον Γιοσόν Αν (όσο είναι 'φαντάροι', αλλά και στη συνέχεια), παραμένει αναξιοποίητη. Πολύ θα θέλαμε να δούμε μια adult σαιξπηρική εκδοχή της κάποτε. Κάτι σαν τον Όμορφο Κόσμο του Τέρενς Μάλικ σε αντιστοιχία με τη Ποκαχόντας. Παίζεται στα Αγγλικά και στα Ελληνικά. Τυχεροί που θα τη δούμε σε μεγάλες οθόνες. Στις ΗΠΑ βγήκε κατευθείαν στη streaming πλατφόρμα της εταιρείας.
Info: Μουλάν (Mulan). Περιπέτεια. ΗΠΑ 2020. Πρεμιέρα: Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου. Σκηνοθεσία: Νίκη Καρό. Παίζουν: Γκιφέι Λιου, Ντόνι Γιεν, Τζετ Λι, Γκονγκ Λι, Τζέισον Σκοτ Λι, Γιοσόν Αν. Διανομή: Feelgood Entertainment.
ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΟ: Ένα παντρεμένο ζευγάρι ψυχιάτρων, φτάνει στα όρια της σχέσης του, όταν η γυναίκα κλονιστεί από μια βίαιη νευρική κρίση, με καταθλιπτικά επεισόδια, σε ένα από τα τελευταία κινηματογραφικά ψυχολογικά δράματα του Ινγκμαρ Μπέργκμαν που γυρίστηκε σε παραγωγή του Ντίνο ντε Λαουρέντις, το 1976, δυο χρόνια πριν από την Φθινοπωρινή Σονάτα και 6 πριν από το Φάννυ και Αλέξανδρος.
Η πραγματικότητα και η (συχνά εφιαλτική), φαντασία μπερδεύονται μέσα στο μυαλό της ηρωίδας, από τη μεριά της οποίας ο σκηνοθέτης ξεδιπλώνει την αφήγηση, κάποιες φορές σαν ενός είδους δικής της, εξωσωματικής εμπειρίας. Η Λιβ Ούλμαν δίνει μιαν συγκλονιστική δραματική ερμηνεία που την έθεσε υποψήφια για τα ανάλογα βραβεία Οσκαρ, Χρυσής Σφαίρας & BAFTA τη χρονιά του 1977.
Λίγο βαριά για τις αεράτες θερινές αίθουσες, θα αρέσει σε όσοι αγαπούν τον Μπέργκμαν από πάντα και σε όσοι μαθαίνουν σήμερα να τον αγαπούν από τις πρόσφατες επανεκδόσεις της φιλμογραφίας του για τα 100 (συν 2 πλέον), χρόνια από τη γέννησή του. Παραγνωρισμένη στην εποχή της ταινία, συγγενεύει θεματικά με τη
Persona που ξαναείδαμε πριν από μερικές εβδομάδες.
Info: Πρόσωπο με Πρόσωπο (Ansikte mot Ansikte/Face to Face). Δραματική. Σουηδία 1976. Επανέκδοση: Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου. Σκηνοθεσία: Ινγκμαρ Μπέργκμαν. Παίζουν: Λιβ Ούλμαν, Έρλαντ Γιόζεφσον, Αϊνο Τάουμπε, Γκιουνάρ Μπρόντστραντ. Διανομή: Weird Wave.
Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ: Αφού σκοτώσει το αφεντικό του που προσπαθεί να του κλέψει το μισθό, ένας νεαρός αγρότης περνά στη παρανομία και αυτοανακηρίσσεται Άγιος σε αυτό το φιλμ του βραζιλιάνικου cinema novo από το 1964, που όπως πολλα κινηματογραφικά κινήματα εκείνης της εποχής, από διάφορες χώρες, ανέτρεπε τις παραδοσιακές φόρμες και θεματικές, πλησιάζοντας πιο κοντά στη πραγματικότητα της χώρας του και στις ιστορικές συνέπειες της αποικιοκρατίας, με μεταφυσικούς συμβολισμούς και ακατέργαστο ρεαλισμό. Πρόκειται για ιστορικής σημασίας ταινία, που σπάνια συναντά κανείς στις αίθουσες, αλλά και οπουδήποτε αλλού, πέρα από αφιερώματα, φεστιβάλ και ταινιοθήκες κάθε είδους. Εξαιρετικό το σάουντρακ του Σέρτζιο Ρικάρντο που πέθανε τον περασμένο Ιούλιο στα 88 του χρόνια και ο τραγουδιστικός σχολιασμός εν ήδη τροβαδούρου, από τον λαϊκό τραγουδιστή της εποχής, Villa Lobos.
Info: Ο Θεός και ο Διάβολος στη Χώρα του Ήλιου (Deus e o Diabo na Terra do Sol/Black God, White Devil). Δραματική. Βραζιλία 1964. Επανέκδοση: Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου. Σκηνοθεσία: Γκλάουμπερ Ρόχα. Παίζουν: Τζεράλντο ντελ Ρέι, Γιονά Μαγκαλάες, Οθων Μπαστός. Διανομή: New Star.
CRUISING: Ένας αστυνόμος της δίωξης του εγκλήματος στη Νέα Υόρκη του 1980, διεισδύει με άλλη ταυτότητα στον κόσμο των υπόγειων γκέι leather clubs, στην αναζήτηση ενός κατα συρροή δολοφόνου ομοφυλόφιλον ανδρών. Η επιρροή του κόσμου αυτού θα γίνει γρήγορα εμφανής στη συμπεριφορά και τη ψυχολογία του, στο περίφημο αυτό αστυνομικό θρίλερ του Γουίλιαμ Φρίντκιν (Ο Εξορκιστής), το οποίο - κατά τη γνώμη μας - δικαίως γνώρισε την οργή των γκέι της εποχής, καθώς παρουσιάζει τον κόσμο της συγκεκριμένης ομάδας μονοδιάστατα, από τη σκοτεινή του μονάχα πλευρά, αγνοώντας, ως το σκοτεινό θρίλερ που θέλει να είναι, εντελώς τον παιγνιώδη χαρακτήρα του, που έχει να κάνει περισσότερο με σεξουαλικές φαντασιώσεις και παιχνίδι ρόλων.
Το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της, πέρα από το σασπένς, παραμένει ο διφορούμενος χαρακτήρας τον οποίο υποδύεται υποδειγματικά ο Αλ Πατσίνο. Η cult υπόστασή της την φέρνει αυτό το Σάββατο μετά τα μεσάνυχτα σε μια αποκλειστική προβολή στη Ριβιέρα Εξαρχείων από το Midnight Express το οποίο σημειώνει για την ταινία τα εξής: Ένα από τα πιο διαβόητα, όσο και αμφιλεγόμενα φιλμ των 80s, κλείνει 40 χρόνια από τη πρώτη μέρα προβολής του, και παρουσιάζεται για μια, αποκλειστική μεταμεσονύχτια προβολή, στη Ριβιέρα, σε άλλη μια διοργάνωση του Midnight Express, σε συνεργασία με την Warner Bros εκ της οποίας και λάβαμε το πρόσφατο restoration της ταινίας σε ψηφιακή κόπια DCP στα 2Κ
Με αφορμή μια μυστηριώδη δολοφονία, η κάμερα του Φρίντκιν παρακολουθεί την καταβύθιση ενός αστυνομικού (ο Αλ Πατσίνο σε μία από τις δυσκολότερες μεταμορφώσεις της καριέρας του) στα underground γκέι στέκια της Νέας Υόρκης, όπου οι σκηνές οργίων και άγριου σαδομαζοχιστικού σεξ ωθούν τον ήρωα και μαζί τον θεατή σε μια αναθεώρηση των προσωπικών τους ορίων. Κάπου μεταξύ των κραυγών που το στιγμάτισαν ως ομοφοβικό, το Ψωνιστήρι, βλέπεται πια ως μια αυθεντική μαρτυρία για την προ-AIDS γκέι κουλτούρα της Νέας Υόρκης, αλλά και ως ένα καθηλωτικό θρίλερ που αρνείται μέχρι τέλους οποιαδήποτε καθησυχαστική λύση.
Info: Το Ψωνιστήρι (Cruising). Αστυνομικό Δραματικό Θρίλερ. ΗΠΑ 1980. Ειδική Προβολή: Σάββατο 12/09 μετά τα μεσάνυχτα στη Ριβιέρα Εξαρχείων. Σκηνοθεσία: Γουίλιαμ Φρίντκιν. Παίζουν: Αλ Πατσίνο, Πολ Σορβίνο, Κάρεν Αλεν. Είσοδος 5 Ευρώ με απαραίτητη προαγορά. Προλογίζει ο Ακης Καπράνος.