«Ορισμένοι από εμάς θεωρούν ότι η αγάπη και η δέσμευση είναι πηγή μεγάλης πίεσης και/ ή άγχους.» -Μπουσκάλια
DOCTV.GR
19 Σεπτεμβρίου 2017
«Ορισμένοι από εμάς θεωρούν ότι η αγάπη και η δέσμευση είναι πηγή μεγάλης πίεσης και/ ή άγχους. Ανησυχούμε ότι δεν κάνουμε τις σωστές επιλογές. Μήπως η σχέση αποτύχει; Μήπως πληγωθούμε; Εάν αποκαλύψουμε τον εαυτό μας, θα είμαστε για τον άλλο αρκετοί; Ανησυχούμε τόσο, ώστε η αγάπη γίνεται πίεση, ματαίωση, πηγή στρες.
Το 90% των πραγμάτων για τα οποία ανησυχούμε δε συμβαίνει ποτέ. Αυτό το ξέρουμε όλοι από πρώτο χέρι. Παρ’ όλα αυτά, γραπωνόμαστε από την ανησυχία μας, λες και θα ήταν επιπόλαιο να πάψουμε να ανησυχούμε. Τα μικρότερα προβλήματα μας προκαλούν υπερδιέγερση, τα μεγαλύτερα μας απειλούν με πλήρη κατάρρευση. Βλέπουμε σε όλα την αρνητική πλευρά πριν σκεφτούμε τη θετική (αν μας περάσει από το νου ότι υπάρχει και θετική). Έχουμε ένα εκατομμύριο λόγους για να ανησυχούμε, δεδομένου ότι είμαστε πολύ εξοικειωμένοι με οτιδήποτε μπορεί να μας βλάψει.
Όταν πρόκειται να δώσουμε αγάπη, οι ευκαιρίες είναι απεριόριστες και είμαστε όλοι χαρισματικοί
Η ανησυχία μας κάνει όλους ανόητους. Ελέγχει τη ζωή μας και μας αφήνει με άδεια καρδιά και στερημένους από εμπειρίες. Με αυτό δεν εννοώ ότι θα πρέπει να είμαστε αδιάφοροι ή ασυλλόγιστοι. Πολύ απλά, αυτό που θέλω να πω είναι ότι θα πρέπει να μάθουμε να διαχωρίζουμε τα πραγματικά προβλήματα από τα φανταστικά και ασήμαντα. Δεν έχει σημασία πόσο βαθιά ριζωμένο είναι το πρόβλημα, πόσο απελπιστική η κατάσταση, πόσο μπερδεμένο το κουβάρι, πόσο μεγάλο το λάθος. Μια επαρκής κατανόηση της αγάπης θα δώσει λύση σε όλα».«Το τέλος της ημέρας είναι μια καλή στιγμή για να αναλογιστούμε τι κάναμε για να γίνει ο κόσμος λίγο καλύτερος, λίγο πιο φιλικός και στοργικός. Κι αν τα βράδια περνούν, το ένα μετά το άλλο, και τίποτε δε μας έρχεται στο νου, ίσως είναι καιρός να σκεφτούμε πώς μπορούμε να βοηθήσουμε κι εμείς να αλλάξει ο κόσμος προς το καλύτερο. Δε χρειάζονται μνημειώδεις πράξεις, αρκούν πράγματα απλά, τα οποία εύκολα μπορεί να γίνουν: εκείνο το τηλεφώνημα που δεν έχουμε κάνει, εκείνο το σημείωμα που αμελήσαμε να γράψουμε, εκείνη την πράξη καλοσύνης που παραλείψαμε να αναγνωρίσουμε. Όταν πρόκειται να δώσουμε αγάπη, οι ευκαιρίες είναι απεριόριστες και είμαστε όλοι χαρισματικοί».
Αποσπάσματα από το βιβλίο του Λ. Μπουσκάλια, Γεννημένοι ν’αγαπάμε, εκδ. Λιβάνη. Ο Λέο Μπουσκάλια (11 Ιουνίου 1924 - 11 Ιουνίου 1998) έχει γράψει πολλά βιβλία, τα περισσότερα από τα οποία πραγματεύονται το θέμα της αγάπης. Για μια περίοδο, πέντε από τα έργα του εμφανίζονταν ταυτόχρονα στον κατάλογο των best sellers των New York Times. Ως ιδρυτής του μη κερδοσκοπικού οργανισμού Felice Foundation, αφοσιώθηκε στην προώθηση της δυναμικής της προσφοράς και της αγάπης, προσφέροντας παράλληλα τις υπηρεσίες του σε αμέτρητες φιλανθρωπικές οργανώσεις. Υπήρξε επίκουρος καθηγητής της κοινωνικής παιδαγωγικής και ψυχολογίας του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνιας, όπου δίδαξε επί δεκαεννιά χρόνια.
Διαβάστε επίσης:
Μπουσκάλια: Να γίνω όλα όσα ειμαι
Μπουσκάλια: Όλα είναι μέρος της ζωής
Μπουσκάλια: Δεν ονειρευόμαστε
Μπουσκάλια: Να ζεις, ν’αγαπάς και να μαθαίνεις
εμφάνιση σχολίων