Οι Ταινίες της ΣΙΝΕΦΙΛ Εβδομάδας

ΣΙΝΕΦΙΛ ΤΕΝΤ ΜΠΑΝΤΙ, ΕΝΑΣ ΓΟΗΤΕΥΤΙΚΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ: Ο Τεντ: ωραίος, έξυπνος, χαρισματικός, τρυφερός. Η Λιζ: ανύπαντρη μητέρα, επιφυλακτική αλλά ερωτευμένη. Οι τρεις τους, μαζί με την κόρη της Λιζ, είναι μια ευτυχισμένη οικογένεια. Μέχρι την στιγμή που ο Τεντ συλλαμβάνεται και κατηγορείται για μια σειρά από ειδεχθείς φόνους. Όταν η ανησυχία μετατρέπεται σιγά σιγά σε παράνοια η Λιζ αναγκάζεται να αναρωτηθεί πόσο καλά γνωρίζει τον άνδρα με τον οποίο μοιράζεται την ζωή της καθώς όλο και περισσότερες αποδείξεις έρχονται στο φως και να αποφασίσει αν ο Τεντ είναι αλήθεια αθώος ή ένοχος.

Ενδιαφέρουσα βιογραφία του περίφημου κατά συρροή δολοφόνου Τεντ Μπάντι, ο οποίος έδρασε στις ΗΠΑ στα τέλη των 60s - αρχές των 70s, δολοφονώντας με φριχτούς τρόπους, πάνω από 26 τουλάχιστον γυναίκες. Καθώς βασίζεται πάνω στο βιβλίο που έγραψε η παρολίγον σύζυγός του, Λιζ (Ελίζαμπεθ Κένταλ), δεν αφορά τους φόνους αυτούς καθεαυτούς, αλλά τις αμφιβολίες, τις δικές της, αλλά και του θεατή, στον οποίο δεν παρέχονται όλες οι πληροφορίες, σχετικά με την πραγματική ενοχή του Τεντ ή όχι.

Αυτή η προσέγγιση και η οσκαρικών προδιαγραφών ερμηνεία του Ζακ Έφρον των High School Musical και των Γειτόνων της Συμφοράς, είναι τα δύο μεγαλύτερα ατού της ταινίας που σκηνοθετεί ο ειδικός στο θέμα serial killers σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ με ειδίκευση και στους Metallica, Τομ Μπέρλιντζερ.

Για το τέλος η ταινία επιφυλάσσει δυο ανατροπές. Η πρώτη είναι ιδιαίτερα αναπάντεχη και ξεκαθαρίζει την όλη στάση της Λιζ. Η δεύτερη, η οποία αφορά την ταυτοποίηση του Τεντ με τους φόνους, καθώς δεν ξέρουμε πραγματικά το πόσο ειλικρινής ήταν η Κένταλ σε σχέση με τα γεγονότα εκείνων των ημερών, μοιάζει περισσότερο με λογοτεχνικό/κινηματογραφικό εύρημα για να κλείσει συμμετρικά η ιστορία. Εκεί βλέπουμε και τον μοναδικό φόνο, που μοιάζει να έχει βγει από άλλη ταινία.

Στο φινάλε ακολουθεί φυσικά footage από τον πραγματικό Μπάντι και τα γεγονότα των συλλήψεων και των δικών του.

Αξιοσημείωτες και οι υπόλοιπες ερμηνείες. 

Info: Τεντ Μπάντι, Ένας Γοητευτικός Δολοφόνος (Extremely Wicked, Schockingly Evil and Vile). Δραματική, Αστυνομική, Βιογραφία. ΗΠΑ 2019. Πρεμιέρα: Πέμπτη 11 Ιουλίου. Σκηνοθεσία: Τζο Μπέρλιντζερ. Παίζουν: Ζακ Έφρον, Λίλι Κόλινς, Χάλεϊ Τζόελ Οσμεντ, Τζον Μάλκοβιτς. Διανομή; Spentzos Film.
 
 
ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ ΜΟΥ:  Ο Αρτούρο, είναι ένας επιδραστικός, εκλεπτυσμένος και αδίστακτος γκαλερίστας. Ο Ρένζο, ένας δύστροπος, ταλαντούχος ζωγράφος σε παρακμή. Η μακροχρόνια φιλία των δύο αυτών αντίθετων ανδρών δοκιμάζεται όταν στη ζωή τους εισβάλει ένας τρίτος χαρακτήρας με άγνωστες προθέσεις.

Πρόκειται για μια από τις πιο ενδιαφέρουσες καινούργιες ταινίες του φετινού καλοκαιριού η οποία είναι σκηνοθετημένη από τον Αργεντινό Γκαστόν Ντουπράτ που γνωρίσαμε από το, Ο Επιφανής Πολίτης. Πλασάρεται σαν κωμωδία και έχει όντως αρκετές δόσεις σαρκαστικού χιούμορ, όμως είναι στη πραγματικότητα μια δραματική κομεντί, η οποία στο τρίτο και πιο αδύναμο, κατά τη γνώμη της στήλης μέρος της, μετατρέπεται σε θρίλερ μυστηρίου, για να δικαιολογήσει την ύπαρξη του τρίτου προσώπου (ενός νεαρού Ισπανού ο οποίος θέλει να μαθητεύσει δίπλα στον καλλιτέχνη), που θα σταθεί καταλύτης για το συμβατικό φινάλε.

Μέχρι να φτάσουμε όμως ως εκεί, μέσα από τη σκιαγράφηση των δύο χαρακτήρων, του ζωγράφου και του γκαλερίστα (εξαιρετικοί οι Λουίς Μπραντόνι και Γκιγιέρμο Φραντσέλα, τον οποίο είδαμε πριν δύο εβδομάδες στο Ένστικτο της Ζωής, οι οποίοι διαθέτουν μια αξιοσημείωτη χημεία σαν ντουέτο), η ταινία, το σενάριο της οποίας υπογράφουν οι αδερφοί Ντουπράτ, σχολιάζει άλλες φορές με κλισέ και άλλες πάλι με μεγάλη οξυδέρκεια, την τέχνη ως τέχνη, την τέχνη ως εμπόρευμα και τις αντιθέσεις αυτών των δυο εννοιών, οι οποίες ενώ ακολουθούν εντελώς διαφορετικές κατευθύνσεις, προσπαθούν εν μέσω μιας κρίσιμης περιόδου, να συναντηθούν κάπου.

Αυτό θα συμβεί μονάχα μετά τον θάνατο και την συμβολική αναγέννηση του καλλιτέχνη, ως παραγωγού τέχνης για την αγορά, όταν η μνήμη έχει χαθεί και το κάποτε ένδοξο παρελθόν, αποκτήσει μια μεταθανάτια αξία. Τα ηθικά και τα καλλιτεχνικά όρια, οι φραγμοί τους, το μερίδιό τους στην υποκρισία, αλλά και η υπαρκτή πραγματικότητα μιας δυνατής φιλίας, που θα δοκιμαστεί με ποικίλους τρόπους, συνθέτουν μια γλυκόπικρη σάτιρα του σύγχρονου καλλιτεχνικού γίγνεσθαι, η οποία όμως διστάζει να γίνει ένα καινούργιο Τετράγωνο, ενώ μοιάζει να χάνει και σε δυναμική ουσίας, όταν εντάσσει μέσα σε όλο αυτό εντυπωσιακές, αλλά αχρείαστες στη πραγματικότητα, χιτσκοκικές πινελιές.

Τα εξαιρετικά έργα του καλλιτέχνη της ταινίας, ανήκουν στον Αργεντινό ζωγράφο Κάρλος Γκοριαρένα (1925-2007), ενώ το ενδιαφέρον ηλεκτρονικό σάουντρακ υπογράφουν οι αδερφοί Αλεχάνδρο και Εμίλιο Καουντερέρ.

Info: Το Αριστούργημά Μου (Mi Obra Maestra/My Masterpiece). Δραματική Κομεντί. Αργεντινή, Ισπανία 2018. Πρεμιέρα: Πέμπτη 11 Ιουλίου. Σκηνοθεσία: Γκαστόν Ντουπράτ. Παίζουν: Λουίς Μπραντόνι, Γκιγιέρμο Φραντσέλα, Ραούλ Αρεβάλο. Διανομή: Seven Films & Rosebud21.
  

HABANASTATION: Μακριά από το πολυτελές σπίτι του στο Μιραμάρ, ένα παιδί παρακολουθεί την παρέλαση της 1η Μαΐου. Αλλά, όταν χάνετε στο πλήθος, καταλήγει τυχαία στην γειτονιά της Λα Τίντα, όπου ζει ο συμμαθητής του Κάρλος, που μέχρι τότε, ήταν τελείως άγνωστος γι 'αυτόν. Πρόκειται για την ιστορία του Μαγίτο, ενός μικρού παιδιού που ο πλούσιος τζαζίστας πατέρας του, του χαρίζει ένα Playstation. Συνηθισμένος να πηγαίνει με σοφέρ στο σχολείο, σ’ ένα αυτοκίνητο που μέσα έχει ακόμα και τηλεόραση, είναι ο επιτομή του καλού μαθητή, που κάνει τα πάντα όπως πρέπει και συνήθως δεν του χαλάνε χατήρι. μέχρι που χάνεται μέσα στο πλήθος στην παρέλαση της1ης Μαΐου και βρίσκεται σε μια φτωχή γειτονιά στα περίχωρα της Αβάνας, όπου μένει ένας συμμαθητής του, ο Κάρλος.

Άβολα στην αρχή κάτω από ασυνήθιστες γι’ αυτόν καταστάσεις, χώρις το Playstation του και χωρίς καν τηλεόραση, αρχίζει και ανακαλύπτει τις απλές χαρές που ζουν ο Κάρλος και οι φίλοι του, καθώς Κάρλος ζει με την γιαγιά του από τότε που πέθανε η μητέρα του, την ίδια στιγμή που ο πατέρας του εκτίει ποινή φυλάκισης αρκετών χρόνων εξαιτίας μιας σειράς ατυχών γεγονότων. Ο Μαγίτο αρχίζει και ανακαλύπτει τη χαρά του να παίζεις μπάλα στη βροχή, παίζει με ένα χαρταετό, γνωρίζει ενδιαφέροντες ανθρώπους της γειτονιάς και κάνει δυνατές φιλίες με τα παιδιά που πριν τον κορόιδευαν στο σχολείο. Γνωρίζει τον πρώτο του έρωτα την ίδια ατυχή/τυχερή μέρα και δίνει το πρώτο του φιλί, πριν τον βρουν οι πανικόβλητοι γονείς του.

Κουβανική οικογενειακή ταινία η οποία εμπνέεται από το ουμανιστικό κομμάτι της κομμουνιστικής ιδεολογίας. Είναι τρυφερή και ανθρώπινη, χωρίς να διστάσει να δείξει τις εμφανείς ταξικές διαφορές της Κουβανικής κοινωνίας. Εμπεριέχει στοιχεία ντοκιμαντέρ και πολλή μουσική. Υπήρξε υποβολή της Κούβας για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας, τη χρονιά που κέρδισε το Ένας Χωρισμός (2013), του Ασγκάρ Φαραντί. 

Info: Habanastation. Δραματική Φαντασίας. Κούβα 2011. Πρεμιέρα: Πέμπτη 11 Ιουλίου. Σκηνοθεσία: Ιαν Παδρόν. Παίζουν: Ερνέστο Εσκαλόνα, Αντι Φορνάνις, Κλαούντια Αλβαρίνιο, Ρουμπέν Αράουχο, Μπλάνκα Ρόζα Μπλάνκο. Διανομή: New Star.


Η ΚΟΥΚΛΑ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ: Όλα ξεκινούν όταν μια νεαρή μητέρα, η Κάρεν, δωρίζει στον γιο της Αντι μια κούκλα Buddi, μη γνωρίζοντας την απειλητική και δολοφονική φύση που κρύβεται μέσα της. H διαταραγμένη κούκλα, που πλέον διαθέτει τεχνητή νοημοσύνη, επιστρέφει για να σκορπίσει τον τρόμο και τον θάνατο, σε αυτό το reboot της γνωστής ταινίας τρόμου του 1988. O Buddi, κατά κόσμον Τσάκι, μπορεί πλέον να διαχειρίζεται τις ηλεκτρονικές συσκευές του σπιτιού, αλλά και να εκπληρώνει τις πιο σκοτεινές επιθυμίες του ιδιοκτήτη του.

Στα δύο πρώτα τρίτα της ταινίας (που σκηνοθετεί ο Νορβηγός Λαρς Κλέβμπεργκ ο οποίος εντυπωσίασε τους Αμερικάνους με τις μικρού μήκους ταινίες του), δεν συμβαίνει τίποτε το τρομακτικό ή συναρπαστικό. Υπάρχουν δυο τρεις σκηνές αηδιαστικού gore, αλλά καμία ατμόσφαιρα τρόμου πέρα από τα γνωστά κλισέ. Η ίδια η κούκλα άλλωστε μοιάζει αστεία, και δεν καταφέρνει να προκαλέσει τις ανατριχίλες που σκορπούν απλόχερα άλλες πιο συμβατικές μαριονέτες κλασικού τύπου και αισθητικής. Στο τρίτο και τελευταίο μέρος όμως, που μοιάζει σαν να είναι σκηνοθετημένο από άλλον σκηνοθέτη, η ταινία απογειώνεται αναπάντεχα κι αποκτά, χιούμορ, τρόμο και θέαμα. Στο λανσάρισμα του Biddi 2 στο πολυκατάστημα που δουλεύει η μητέρα του Αντι, ο Τσάκι, που θέλει πλέον να εκδικηθεί το αγόρι που πρόδωσε τη φιλία τους, βάζει σε κίνηση όλα τα μηχανο-ηλεκτροκίνητα παιχνίδια τα οποία στρέφει εναντίον του Αντι και του πλήθους. Αν και όλο αυτό θυμίζει πολλά διαφορετικά πράγματα (από την Carrie και τα Gremlings, μέχρι το τηλεοπτικό Stranger Things, αλλά και όλες τις γνωστές παρέες παιδιών που τα βάζουν με το Κακό), έχει τουλάχιστον φασαρία, χιούμορ και μια μακάβρια υπερβολή που διασκεδάζει.

Εξαιρετικός ο μικρός Γκάμπριελ Μπέιτμαν. Του αξίζει ένας πραγματικά σπουδαίος δραματικός ρόλος.

Info: Η Κούκλα του Σατανά (A Child's Play). Τρόμου. ΗΠΑ 2019. Πρεμιέρα: Πέμπτη 11 Ιουλίου. Σκηνοθεσία: Λαρς Κλέβμπεργκ. Παίζουν: Ομπρεϊ Πλάζα, Γκάμπριελ Μπέιτμαν, Μπράιαν Ταϊρί Χένρι. Διανομή: Odeon.

εμφάνιση σχολίων