Καθώς ο γράφων την παρούσα στήλη, είχε την ευτυχία να ζήσει για λίγο στην μακρινή αυτή χώρα του Οζ (από το Aussie, συντόμευση του Australian), μπορεί να διακρίνει ένα κοινό χαρακτηριστικό που τρέχει στην θεματολογία πολλών ταινιών της χώρας. Όντας μακριά από τον υπόλοιπο (λευκό) κόσμο, κάτι που απασχολεί ασυνείδητα το πίσω μέρος του μυαλού των ευρωπαϊκής καταγωγής γηγενών, το θέμα της απομονωμένης κοινότητας που τρώει τα παιδιά της (ή που την τρώνε αυτά), είναι μια θεματική που ξεκινάει από Τα Αυτοκίνητα που Έφαγαν το Παρίσι (1974) του Πίτερ Γουέιρ, περνάει από το Καλώς Ήρθατε στο Πουθενά (1997), του Στέφαν Έλιοτ και φτάνει μέχρι την σημερινή μοδίστρα.
Περισσότερο υβρίδιο ειδών, παρά κάτι το συγκεκριμένο, παρακολουθείται με αξιοσημείωτο ενδιαφέρον χάρη στο ιδιότυπο χιούμορ και τους λαμπρούς του πρωταγωνιστές. Την Τζούντι Ντέιβις (Στη Ρώμη με Αγάπη, Το Πέρασμα στην Ινδία), την σπουδαιότερη Αυστραλέζα ηθοποιό πριν από την εμφάνιση της Κέιτ Μπλάνσετ, το ταλέντο της οποίας τίμησε και τιμά δεόντως ο Γούντι Άλλεν. Δεν χρειάζεται καν να μιλήσει, για να καταλάβει κανείς πόσο σπουδαία είναι. Την Κέιτ Γουίνσλετ, σε έναν χυμώδη ρόλο που αναδεικνύει την ζουμερή φιγούρα της, σε έναν δεύτερο αυστραλιανό ρόλο μετά τον παραγνωρισμένο Ιερό Καπνό (1999), της Τζέιν Κάμπιον. Τον Λίαμ Χέμσγουορθ των Αγώνων Πείνας, ο οποίος δικαίως καίει καρδιές και βάζει φωτιά σε φαντασιώσεις κάθε είδους. Τον Χιούγκο Γουίβινγκ σε έναν ρόλο που παραπέμπει στην Mitzi Del Bra, την οποία ενσάρκωνε στην Πρισίλα, αλλά και στις ερμηνείες ολόκληρου του υπόλοιπου, λαμπρού καστ.
Κρίμα που η τελική λύση, προτιμά τον πιο δραματικό από τους τρόπους για να επιφέρει την πολυπόθητη κάθαρση στην τραγωδία που ακολουθεί την ηρωίδα από την παιδική της ηλικία. Μέχρι εκεί η διαδρομή είναι απολαυστική, ιδιαίτερα για τους λάτρεις του camp και τους θεατές χωρίς κινηματογραφικές παρωπίδες. Το μοντελάκι, κάπου μας στενεύει λίγο, αλλά δείχνει υπέροχο πάνω μας.
Info: Η Μοδίστρα (The Dressmaker). Δραματική Κωμωδία. Αυστραλία 2015. Πρεμιέρα: Πέμπτη 2 Ιουνίου. Σκηνοθεσία: Τζόσελιν Μούρχαουζ. Παίζουν: Κέιτ Γουίνσλετ, Τζούντι Ντέιβις, Λίαμ Χέμσγουορθ, Χιούγκο Γουίβινγκ. Διανομή: Seven Films & Spentzos Film.
Η ΕΛΙΑ: Η Άλμα, ένα πνευματώδες και γενναίο κορίτσι ταξιδεύει από την Ισπανία μέχρι τη Γερμανία με σκοπό να φέρει πίσω στον πολυαγαπημένο της παππού την ελιά που του ξεριζώσανε από το σπίτι και την καρδιά του. Με τη βοήθεια φίλων και νέων συμμάχων, παρασέρνει σαν χείμαρρος τον κόσμο για να βοηθήσει με απροσδόκητες συνέπειες.
Η Ισιάρ Μπολέιν, ηθοποιός στο Γη και Ελευθερία (1995), του πρόσφατα βραβευμένου στις
Κάννες Κεν Λόουτς, συνεργάζεται για δεύτερη φορά μετά το Ακόμα και η Βροχή (2010), με τον μόνιμο πλέον σεναριογράφο του Βρετανού Auter, Πολ Λόβετρι, του οποίου η δουλειά χαρακτηρίζεται από σοσιαλιστικής υφής κοινωνικοπολιτική διαύγεια η οποία όμως, δεν καταφέρνει να ξεφύγει πάντα και από μια τάση απλοϊκού διδακτισμού.
Εδώ έχουμε μια παραβολή που αφορά την συμπεριφορά της Γερμανίας απέναντι στις χώρες του Νότου της Ευρώπης. Η Άλμα αντιπροσωπεύει την νέα γενιά της Ισπανίας η οποία μέσα από μια συμβολική πράξη, προσπαθεί να ξαναδώσει νόημα στην ελπίδα, θέλοντας βασικά να ανανεώσει την πίστη της πως ένας νέος και δικαιότερος κόσμος μπορεί να ξαναγεννηθεί, πάνω στα ερείπια που άφησε πίσω της η οικονομική κρίση. Αυτό που επιζητά, δεν είναι μόνο να δώσει χαρά στον παππού της, αλλά και να αποκαταστήσει την σχέση της με τον πατέρα της μπαίνοντας σε μια διαδικασία να συγχωρέσει τον εαυτό της και εκείνον, αλλά και να αρχίσει να εμπιστεύεται τους ανθρώπους και να μπορεί να ελπίζει για το μέλλον όλων τους. Δεν διστάζει να παλέψει ενάντια στην λογική και σε όλες τις πιθανότητες. Μήπως το ζήτημα έχει να κάνει τελικά, με το ξέπλυμα των ενοχών της γενιάς των δημιουργών της ταινίας, απέναντι στους νέους του ευρωπαϊκού νότου;
Όπως και στο Ακόμα και η Βροχή, το ύφος της ταινίας, αλλάζει διαθέσεις σε κάθε μία από τις τρεις πράξεις του, καθώς η μεσαία αποκτά τα χαρακτηριστικά μιας ταινίας δρόμου. Αν και οι προθέσεις είναι καλές, το κατά πόσο τα γεγονότα έχουν μια ρεαλιστική βάση και το κατά πόσο αφορούν την σημερινή πραγματικότητα της άνωθεν οικονομικής δικτατορίας των Βρυξελλών (και όχι μια σοσιαλιστική φαντασίωση) αφήνεται στην καλή πίστη του θεατή, ο οποίος αποζημιώνεται από την (αφελή;), ανθρωπιστική ματιά των δημιουργών πάνω στο σκληρό παρόν του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι.
Info: Η Ελιά (El Olivo). Κοινωνική Δραματική. Ισπανία 2016. Πρεμιέρα: Πέμπτη 2 Ιουνίου. Σκηνοθεσία: Ισιάρ Μπολέιν. Παίζουν: Χαβιέ Γκουτιέρεζ, Άννα Καστίγιο, Πεπ Άμπρος, Άνχελ Αλαντρέν, Μαρία Ρομέρο. Διανομή: Seven Films & Spentzos Film.
Η ΑΠΟΙΚΙΑ: Χιλή 1973. Στρατιωτικό πραξικόπημα. Τα πλήθη βγαίνουν στους δρόμους και διαμαρτύρονται ενάντια στον Στρατηγό Πινοτσέτ. Ανάμεσά τους η Λένα και ο Ντάνιελ, ένα νεαρό ζευγάρι Γερμανών, που όπως πολλοί άλλοι, συλλαμβάνονται από τη μυστική αστυνομία. Πολύ σύντομα ο Ντάνιελ μεταφέρεται σε μια κρυφή στρατιωτική εγκατάσταση όπου γίνονται ανακρίσεις και βασανιστήρια, χτισμένη κάτω από την γερμανική κοινότητα Colonia Dignidad (Παροικία Αξιοπρέπεια) την οποία χρησιμοποιεί ως κάλυψη. Κάτω από τις εντολές του αρχηγού της, του ιεροκήρυκα Πολ Σέιφερ, η Colonia παρουσιάζεται σαν μια φιλανθρωπική οργάνωση, στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για μια θρησκευτική και στρατιωτική σέκτα, από την οποία δεν έχει αποδράσει ποτέ κανείς. Μέσα στην απελπισία της, η Λένα αποφασίζει να γίνει μέλος της μυστηριώδους αίρεσης, ελπίζοντας ότι θα βρει τον Ντάνιελ και θα τον βοηθήσει να αποδράσει.
Η ιστορία της Colonia Dignidad, είναι πραγματική και τα βασανιστήρια και οι φρικτές συνθήκες ζωής των εγκλείστων ήταν κατά πολύ χειρότερη από αυτές που παρουσιάζει η ταινία. Αρχίζοντας σαν ένα πολιτικό θρίλερ όπως τα Επικίνδυνα Χρόνια (1982), του Πίτερ Γουέιρ ή το Πέρα Από την Ραγκούν (1995), του Τζον Μπούρμαν, μετατρέπεται γρήγορα -χάρη στην φανταστική ιστορία του ζευγαριού του ακτιβιστή Ντάνιελ και της αεροσυνοδού Λένα - σε θρίλερ επιβίωσης, απόδρασης και αγωνίας, με όλα τα κλισέ και τις υπερβολές του είδους. Αν και η πλοκή είναι όντως αγωνιώδης και συναρπαστική, αυτό δεν γίνεται χωρίς υπέρβαση της λογικής και των πιθανοτήτων. Οι δυο ξένοι (και κατά συνέπεια οι δημιουργοί της ταινίας), παραμένουν ξένοι, στα τραγικά γεγονότα που σημάδεψαν την σύγχρονη Χιλιανή ιστορική πραγματικότητα. Ευτυχώς οι συμπαθείς ηθοποιοί και το στημένο μεν, αλλά συναρπαστικό σασπένς, βγάζουν όλη την προσπάθεια, ασπροπρόσωπη στο περίπου, καθώς έρχονται και τα αγγλικά, ως καθομιλουμένη γλώσσα στην ταινία, για να αποτελειώσουν, οποιαδήποτε απόπειρα ρεαλισμού.
Info: Η Αποικία (Colonia). Θρίλερ Αγωνίας. Γερμανία - Λουξεμβούργο - Γαλλία 2015. Πρεμιέρα: Πέμπτη 2 Ιουνίου. Σκηνοθεσία: Φλόριαν Γκάλενμπέργκερ. Παίζουν: Έμα Γουότσον, Ντάνιελ Μπριλ, Μίκαελ Νίκβιστ, Ριτσέντα Κάρεϊ. Διανομή:
Weird Wave.
ΕΡΩΤΑΣ ΣΤΑ ΤΥΦΛΑ: Από τη μια μεριά του τοίχου ένας δημιουργός γρίφων, αφοσιωμένος στη δουλειά του, λιγομίλητος και μισάνθρωπος, που δεν μπορεί να δουλέψει παρά μόνο με απόλυτη ηρεμία. Από την άλλη πλευρά μια νεαρή πιανίστρια που μόλις έχει εγκατασταθεί στο καινούργιο της διαμέρισμα. Προετοιμάζεται για έναν σημαντικό διαγωνισμό και πρέπει να κάνει πολλές πρόβες. Ανάμεσά τους ένας λεπτός τοίχος που δημιουργεί μια υποχρεωτική, ηχητική και τυφλή συγκατοίκηση. Έπειτα από πολλές προσπάθειες να βλάψει ο ένας τον άλλον, θα συμφωνήσουν για τις ώρες που θα μπορεί να χρησιμοποιεί ο καθένας τον ηχητικό του χώρο. Σιγά σιγά, αυτή η μεσοτοιχία και η άτυπη τους συμφωνία θα τους αλλάξουν τη ζωή.
Σαν σε κωμική screwball εκδοχή του Αργεντίνικου Μεσοτοιχίες (2011), του Γουστάβο Ταρέτο, o πρώην Αστερίξ, Κλοβίς Κορνιγιάκ, γράφει (με παρέα) και σκηνοθετεί (μόνος του), μια συμπαθητική αισθηματική κωμωδία στο κλίμα εκείνων της δεκαετίας του 50.
Με την μεσοτοιχία να συμβολίζει τα εμπόδια που υψώνει ο καθένας μας στην επικοινωνία (ερωτική ή άλλη) με τους υπόλοιπους ανθρώπους, μπορεί να μην διακρίνεται για την πρωτοτυπία της, είναι όμως διασκεδαστική, αστεία και αναπόφευκτα feelgood, κάτι που δεν το λες και μικρό πράγμα στις κατηφείς εποχές που ζούμε. Με το έτερον ήμισυ, βλέπεται ακόμη καλύτερα, κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου (όπως τότε παλιά).
Info: Έρωτας στα Τυφλά (Un Peu, Beaucoup, Aveuglement!). Αισθηματική Κωμωδία. Γαλλία 2015. Πρεμιέρα: Πέμπτη 2 Ιουνίου. Σκηνοθεσία: Κλοβίς Κορνιγιάκ. Παίζουν: Κλοβίς Κορνιγιάκ, Μελανί Μπερνιέ, Λιλού Φολί. Διανομή: Tanweer.
ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΙΣΠΑΝΟΦΩΝΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ: 13 βραβευμένες ταινίες από την Ισπανία, την Αργεντινή, το Μεξικό, την Χιλή, την Κούβα, την Κολομβία, το Εκουαδόρ, το Περού και την Βενεζουέλα, θα κάνουν πρεμιέρα στο πρόγραμμα του πρώτου Φεστιβάλ Ισπανόφωνου Κινηματογράφου που θα πραγματοποιηθεί από τις 2 έως τις 8 Ιουνίου, στην ταράτσα της Ταινιοθήκης της Ελλάδας, στον θερινό κινηματογράφο Λαίς.
Ταινία έναρξης θα είναι το
Truman, ένα buddy movie, που κέρδισε το βραβείο καλύτερης ταινίας της Ακαδημίας Κινηματογράφου στην Ισπανία, με τους Ρικάρντο Νταρίν και Χαβιέ Καμάρα. Ταινία λήξης η
Familia Rodante, του Πάμπλο Τραπέρο (Η Λέσχη, Λεονέρα), η οποία είχε βραβευτεί το 2004 σε Βενετία και Τορόντο, αλλά δεν παίχτηκε ποτέ στην χώρα μας.
Μην χάσετε τον περσινό Χρυσό Φοίνικα, της Βεβεζουέλας στο
Από Μακριά του Λορέντζο Βίγας, ταινία με queer και όχι μόνο, ενδιαφέρον, αλλά και την
Συμπεριφορά του Ερνέστο Νταράνας. Μια συγκινητική ταινία από την Κούβα.
Περισσότερα διαβάστε εδώ.
Info: FeCHA - Φεστιβάλ Ισπανόφωνου Κινηματογράφου Αθήνας 2016. 2 - 8 Ιουνίου. Θερινός Κινηματογράφος Λαΐς της Ταινιοθήκης της Ελλάδας, Ιερά Οδός 48 & Μεγ. Αλεξάνδρου, Μετρό Κεραμεικός. Τιμές Εισιτηρίων: Προβολής: 7 ευρώ / Φοιτητικό-Ανέργων-ΑμΕΑ-Σπουδαστές Ινστιτούτου Θερβάντες-Μικρή Λέσχη Ταινιοθήκης: 5 ευρώ. Κάρτα Διαρκείας: 50 ευρώ. Περιορισμένες κάρτες διαρκείας (100).