το όνομά του να εξαπλωθεί σε κάθε γωνία της Αμερικής: πάνω σε ερειπωμένους ουρανοξύστες της
Καλιφόρνια, σε τρένα του
Μεξικό, σε τοίχους της
Ατλάντα και ταράτσες του
Μπρούκλιν. Συνήθως βρίσκει κανείς τις ζωγραφιές του σε δυσπρόσιτα μέρη, ώστε τα έργα αυτά «να ζήσουν μια μεγάλη και ήρεμη ζωή».
Δεν πήγε ποτέ σε σχολή και δεν ένιωσε ποτέ την υποχρέωση να διαλέξει ανάμεσα στο να ζωγραφίζει πάνω σε καμβά ή
πάνω στις περιουσίες των άλλων. Το γκραφίτι λέει είναι αντίστοιχα ναρκισσιστικό όσο και το παιχνίδι των γκαλερί.
Χρηματοδότης των ταξιδιών του είναι το ηλεκτρονικό του
κατάστημα με μπλουζάκια που υπάρχει στην
ιστοσελίδα του. Το υπόλοιπο των χρημάτων πηγαίνει στην έκδοση ενός βιβλίου με θέμα την
«οδήγηση» τρένων σε όλο το Μεξικό. Τον φανταζόμαστε με κρυμμένα σπρέι στις κάλτσες, ανεβασμένο στην οροφή του τρένου, με τα μαλλιά του να ανεμίζουν. Και καθώς θα επιταχύνει η αμαξοστοιχία να τραγουδάει το “Jumping somenone elses train” των Cure.
Ε, με κάτι τέτοια του έκαναν μήνυση οι μανιασμένοι σύλλογοι γονέων της Αμερικής.