[Οι Docer πετάνε στα σύννεφα]
ΜΕΛΙΤΑ ΚΑΡΑΛΗ
30 Δεκεμβρίου 2010
Εντωμεταξύ εμείς, κάτω από τον πίνακα, ονειρευόμαστε συνήθως το Παρίσι, την Κρήτη, τις Κυκλάδες. Κάποιες φορές ονειρευόμαστε τον καναπέ του σπιτιού μας, αλλά τις περισσότερες να μη χρειάζεται να φεύγουμε ποτέ από το στούντιο. Να μας ρίχνουν πλακέ τροφή κάτω από την πόρτα. Ή να μας φτιάχνει η Μαριανίνα γαλακτομπούρεκο και να μας φέρνει ο Κέι τσικουδιά σε γιαπωνέζικα μπουκάλια. Κι έτσι να συνεχίζουμε. Να κάνουμε σχέδια, να γυρίζουμε, να μοντάρουμε, να καπνίζουμε, να τσακωνόμαστε, να νιαουρίζουμε, να πέφτουμε, να σηκωνόμαστε, να διαβάζουμε, να ξενυχτάμε με ουίσκι από το ψιλικατζίδικο της γωνίας, να ζούμε εκεί για πάντα.
Εγώ συχνά ονειρεύομαι να είχα κι άλλο χρόνο. Στον πλανήτη, στη διάθεσή μου, στο τσεπάκι μου. Αλλά ο χρόνος συνέχεια φεύγει και χάνεται, σαν τα σύννεφα, λέω στον εαυτό μου. Ενώ ο σκοπός, τα σχέδια, τα όνειρα, μένουν σαν λαμπερά φωτοστέφανα πάνω από τα κεφάλια των ανθρώπων.
Οπότε, οι Docer σας εύχονται μόνο Νέα Γενναία Όνειρα. Τα υπόλοιπα είναι για τη Γη.
Fuck the crisis, let’s fly.
εμφάνιση σχολίων