Οι 100.000 χίπις από όλο τον κόσμο που συνέρευσαν στη συνοικία Haight Ashbury του Σαν Φρανσίσκο μοιράζονταν τους πόρους, το φαγητό, τα ναρκωτικά, τη στέγη και τον έρωτα. Το «Καλοκαίρι της Αγάπης» θα μπορούσε να το δει κανείς σαν ένα μεγάλο κοινωνικό πείραμα. Όλοι για όλους, και όλα για όλους. Με κοινοβιακή ζωή, ελεύθερο έρωτα, ψυχοτρόπες ουσίες, μουσική, πολιτικές ζυμώσεις και αυτοέκφραση.
Ανάμεσα στα συγκροτήματα που έπαιξαν στη διάρκεια του καλοκαιριού ήταν οι Who, οι Grateful Dead, οι Jefferson Airplane, οι Animals, οι Byrds…
Αλλά όπως συμβαίνει με όλα τα κονωνικά πειράματα κάποια στιγμή η επανάσταση ακόμα και σε αυτή την πολυσύχναστη συνοικία έφτασε στα όρια της. Ήρθε η πείνα, ο συνωστισμός, τα προβλήματα με τα ναρκωτικά. Κι έτσι όλοι σιγά-σιγά πήραν τον δρόμο της επιστροφής. Το «Καλοκαίρι της Αγάπης» επισφραγίστηκε με μια άτυπη «κηδεία» που έκαναν οι εναπομείναντες τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου, μεταδίδοντας το μήνυμα «Φέρτε την επανάσταση εκεί που ζείτε».
Κι όντως έγινε έτσι.
Όλοι αυτοί οι χίπις βγήκαν από το χωνευτήρι του Σαν Φρανσίσκο επιστρέφοντας στα σπίτια τους με νέες ιδέες, ιδανικά, συμπεριφορές (και περίεργα ρούχα). Από τα παράδοξα της ιστορίας βέβαια είναι ότι ενόσω οι χίπι στο Σαν Φρανσίσκο (αλλά και σε άλλες μεγάλες πόλεις της Αμερικής και του Καναδά) διακήρυσσαν τον ελεύθερο έρωτα και έψαχναν στις ψυχοτρόπες ουσίες να βρουν μια νέα πραγματικότητα, την ίδια στιγμή στο Ντιτρόιτ και στο Νιούαρκ ξεσπούσαν βίαιες φυλετικές συγκρούσεις και εξεγέρσεις με αιτία τις φυλετικές διακρίσεις ενάντια στους αφροαμερικανούς.
Και τελικά το καλοκαίρι του 1967, εκτός από “Summer of Love” βαφτίστηκε και “The long, hot summer”.