Αρσένι Ταρκόφκσι: Του Α' ΠΡΟΣΩΠΟ καλοκαιριού και της θάλασσας

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Έτσι γίνεται στον θερινό καύσωνα ξαπλώνεις
και κοιτάς τον ουρανό, και ο ζεστός αέρας
λικνίζεται σαν κούνια πάνω από  ‘σένα,
και ξαφνικά νιώθεις μια παράξενη, αιχμηρή γωνία αισθημάτων:
μέσα σ’ αυτή την κούνια υπάρχει μια ρωγμή, να περνά
το απεριόριστο κρύο, σαν κάποιο βελόνι από πάγο...

Το καλοκαίρι έσβησε απλά,
σαν να μην ήταν αληθινό.
Έπεφτε ζέστη από ψηλά.
Μα κάτι άλλο ζητώ.
Σαν φύλλα με πέντε δάχτυλα, απλά,
όλα όσα έγιναν, το μεγάλο, το μικρό,
πέσαν στις παλάμες μου απαλά,
μα κάτι άλλο ζητώ.

Ανώφελα, τα κακά και τα καλά
δε χάθηκαν στην ταραχή, στο βουητό,
τα πάντα έλαμπαν σιωπηλά,
μα κάτι άλλο ζητώ.
Πολλά μού έσωζε η ζωή,
μου χάριζε το φως το μητρικό.
Ήμουν αλήθεια τυχερός πολύ.
Μα κάτι άλλο ζητώ.
Τα φύλλα δεν πήραν φωτιά.
Δε σπάσαν τα κλαριά. Το πρωΐνό
σαν καθαρή χαμογελά δροσοσταλιά,
μα κάτι άλλο ζητώ.

Τον τελευταίο μήνα του φθινοπώρου,
στην παρακμή
μιας πικρής πολύ ζωής,
γεμάτος θλίψη
μπήκα στο άφυλλο και ανώνυμο δάσος.
Ήταν ως την άκρη πλυμένο
με λευκό σαν γάλα
γυαλί ομίχλης.

Πάνω στα σταχτιά κλαριά
κύλησαν δάκρυα καθαρά
που μόνο τα δέντρα στάζουν παραμονές
χειμώνα που αποχρωματίζονται τα πάντα.
Και τότε έγινε θαύμα:
στο ηλιοβασίλεμα
αντιφέγγισε από το σύννεφο το γαλανό χρώμα,
και φωτεινή ακτίνα δραπέτευσε σαν μέσα στον Ιούνιο
απ’ τις μελλοντικές μέρες το παρελθόν μου.
Κι έκλαιγαν τα δέντρα στις παραμονές
των αγαθών έργων και των γιορταστικών γενναιοδωριών,
των ευτυχισμένων τρικυμιών που στροβιλίζονται στο γαλάζιο,
κι έσυραν τα πετούμενα τον κυκλικό τους χορό,
καθώς τα χέρια πάνω στα πλήκτρα
πήγαιναν από το χώμα ως τις ψηλότερες νότες.


Αρσένι Ταρκόφσκι, «Χρόνος - είκοσι πέντε στάσεις στο ποιητικό του έργο», μετάφραση Μαξίμ Κισιλιέρ – Λίνος Ιωαννίδης, Ίνδικτος 2008. Ο Αρσένι Ταρκόφσκι (25 Ιουνίου 1907 - 27 Μαΐου 1989) ήταν Ουκρανός συγγραφέας. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Λογοτεχνίας (1925-1929) και λόγω της κριτικής που δέχτηκε για το μυστικισμό του, αποσύρθηκε στην ποίηση και στη μετάφραση ξένης λογοτεχνίας. Έχει μεταφράσει Εβραίους, Γεωργιανούς, Αρμένιους, Τουρκμένιους ποιητές. Επί δεκαετίες ο σοβιετικός αναγνώστης τον γνώριζε μόνο ως μεταφραστή ξένων ποιητών. Ο Ταρκόφσκι έπρεπε να περιμένει 20 ολόκληρα χρόνια έως ότου να επιτραπεί η έκδοση της πρώτης του συλλογής με τίτλο "Πριν το χιόνι" (1962), η οποία εξαντλήθηκε πολύ γρήγορα. Η επίσημη λογοτεχνία τον αγνόησε προκλητικά, διότι δεν κολάκευε το καθεστώς. Όλα αυτά τα χρόνια τα ποιήματα του κυκλοφορούσαν παράνομα γνωρίζοντας μεγάλη δημοτικότητα, κυρίως ανάμεσα στη νεολαία και πολλά σοβιετικά ροκ συγκροτήματα μελοποίησαν στίχους του. Στη δεκαετία του '70 τα ποιήματα του Αρσένι Ταρκόφσκι έγιναν γνωστά σε όλον τον κόσμο μέσα από τις ταινίες του διάσημου γιου του, Αντρέι. Στις ταινίες "Καθρέφτης", "Στάλκερ" και "Νοσταλγία" ακούγονται ποιήματα του που κάποιες φορές τα διαβάζει ο ίδιος. Το 1966 εκδόθηκε η δεύτερη συλλογή του με τίτλο Της γης-γήινα, και ακολούθησαν οι συλλογές: Ειδήσεις (1969), Αγγελιαφόρος (1966-71), Μαγικά Βουνά (1978), Χειμωνιάτικη Μέρα (1980), Επιλογές (1982), Από τα νιάτα στα γηρατειά (1987) και Τα αστέρια πάνω από το Αραγκάντς (1989). Ο ίδιος έκανε μια επιλογή από τα πιο αγαπημένα του ποιήματα της περιόδου 1929-1977 και τα ενέταξε σε μια συλλογή στην οποία έδωσε τον τίτλο Λευκή μέρα, ενώ τα Άπαντά του κυκλοφόρησαν σε 3 τόμους το 1992. Πέθανε από καρκίνο το 1989 σε ηλικία 82 ετών. Το Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς του απονεμήθηκε το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του.

εμφάνιση σχολίων