«Λεφτά για βιβλία δεν έχουμε, για δακρυγόνα έχουμε»
ΜΕΛΙΤΑ ΚΑΡΑΛΗ
26 Σεπτεμβρίου 2011
Θυμόμαστε ακόμα την έκκληση του ΓΑΠ «για ευνομία και δικαιοσύνη» τη μέρα των γενεθλίων του ΠΑΣΟΚ; Το ίδιο βράδυ, Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου, τα ΜΑΤ καλωσόρισαν την φθινοπωρινή επιστροφή των Αγανακτισμένων στην πλατεία με χημικά, ξύλο, καταδίωξη, παράλογες συλλήψεις (αποδείχθηκαν στο δικαστήριο ήδη, χάρη σε βίντεο και φωτογραφίες). Στην ιστοσελίδα του πρωθυπουργού, εξακολουθεί δε να υπάρχει το λινκ της Διεθνούς Αμνηστίας η οποία κατ’ επανάληψη έχει πάρει θέση κατά της εκτεταμένης βίας από πλευράς Ελληνικής Αστυνομίας τους τελευταίους μήνες.
Νομοτελειακά, όσο θα μεγαλώνουν οι διαμαρτυρίες αναλογικά θα αυξάνεται και η σκληρότητα του κράτους. Ενός κράτους που με την επικάλυψη «πολιτίκαλι κορέκτ» αφενός αυτογελοιοποιείται και αφετέρου γίνεται ακόμα πιο μισητό. Ενός κράτους που διαπράττει βιαιότητες εις βάρος μας, εις το όνομα ενός «οικονομικού ζόμπι».
Υπάρχει μια λογική, τίμια και υπεύθυνη εξήγηση να δοθεί από κάποιον στους πολίτες που διαδηλώνουν ειρηνικά; Ή να πάμε να παρακολουθήσουμε τις υπέροχες υπαίθριες εκδηλώσεις του Υπ. Πολιτισμού στην Αθήνα (που οργανώθηκαν με το πόδι και με το χέρι προς κατευνασμό του κοινού αισθήματος) και να το βουλώσουμε διασκεδάζοντας το άθλιο παρόν και μέλλον; Ή να παραδεχθούμε τις διάφανες προθέσεις του κράτους και να το θεωρήσουμε εχθρό μας; Γιατί αυτός που θέλει το θάνατό μου -με καταστολή και μισθούς πείνας- δεν μπορεί παρά να είναι ο εχθρός μου.
εμφάνιση σχολίων