Από τα 10 άλμπουμ της χρονιάς που ακούσαμε πιο πολύ, δημιουργήσαμε μια λίστα με τις εμμονές μας ώστε να σας κρατάνε συντροφιά το καλοκαίρι
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΤΖΟΓΙΑΝΝΗΣ [email protected]
15 Ιουλίου 2015
Jamie xx - In Colour: Οι φήμες επαληθεύτηκαν και το μυαλό των The xx κυκλοφόρησε την πρώτη προσωπική του δουλειά με το sampler του να είναι γεμάτο μνήμες και μουσική οξυδέρκεια σε πιο uptempo ρυθμούς.
Tuxedo - Tuxedo: Η disco και το funk αναβιώνει και τρυπώνει στην μουσικη του σήμερα. Το γκρουπ του Μayer Hawthorne και του hip-hop παραγωγού Jake One μας δίνει ασταμάτητο groove, bass slaps (και γίνονται τόσο cheesy όσο χρειάζεται).
Hot Chip - Why Make Sense?: Μετά από δεκαπέντε χρόνια πορείας του γκρουπ στην electropop σκηνή αποφασίστηκε να εστιάσουν στον οργανικό ήχο και να αναβαθμίσουν τις live εμφανίσεις τους. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι στο Sonar έπαιξαν και τις δύο μέρες στο χώρο των συναυλιών.
Unknown Mortal Orchestra - Multi-Love: Το τρίτο album του indie/pop γκρουπ συνδυάζει funk μπασογραμμές με ψυχεδελική space disco, φέρνοντας κοντά τον Caribou με τον Prince.
George Fitgerald - Fading Love: Η μουσική του βρίσκεται ανάμεσα στην garage house πλευρά του Λονδίνου με ψήγματα βερολινέζικου techno. Η ζωντάνια live φωνητικών του Boxed In και του Lawrence Heart, δίνουν αυτό το κάτι παραπάνω σε σχέση με τις προηγούμενες δουλείες του.
John Carpenter - Lost Themes: Έχει αφήσει το στίγμα του τόσο σκηνοθετικά, στα '70s και στα '80s, από το Halloween μέχρι την Απόδραση από τη Νέα Υόρκη, όσο και συνθετικά με τα soundtrack που δημιούργησε επηρεάζοντας ολόκληρες γενιές. Τώρα, στα 67 του, αποφάσισε να κυκλοφορήσει την πρώτη solo δουλειά του με τη βοήθεια του γιου και του εγγονού του, με τα αναλογικά synths σε πρώτο πλάνο.
Nocturnal Sunshine (Maya Jane Coles) - Nocturnal Sunshine: Πολλές φορές η εκρηκτική, μικροκαμωμένη Αγγλίδα χρησιμοποιούσε το alter ego της, Nocturnal Sunshine, για να ανακαλύπτει τον ρόλο της στην dubstep. Μέτα από το πολύ επιτυχημένο ντεμπούτο της, Comfort, αποφάσισε να βγεί από την ασφαλή της ζώνη με επιτυχία.
Portico - Living Fields: Μετά από τρία άλμπουμ που περιστρέφονταν γύρω από την jazz και τις μοντέρνες προεκτάσεις της, τo άλμπουμ τους αυτή την φορά ταξιδεύει στην electronica και το chilstep. Για πρώτη φορά υπάρχουν φωνητικά από Jono McCleery, Joe Newman (alt-J), Jamie Woon.
Sufjan Stevens - Carrie & Lowell, #album: Σε μια από τις καλύτερες και πιο συναισθηματικές δουλειές του. Με τον τίτλο να μας προϊδεάζει αφού προέρχεται από τα ονόματα της μητέρας του που πέθανε πρόωρα -ούσα σχιζοφρενής και ναρκομανής- και του πατριού που είναι η αδυναμία του αλλά και ο ιθύνων νους της δισκογραφικής του εταιρείας Asthmatic Kitty.
Jessica Pratt - Back Baby: Η φωνή της και η κιθάρα είναι τα δύο βασικά συστατικά που χρησιμοποιούσαν στην ακουστική μουσική των '70s. Το ίδιο κάνει μαγικά και η Pratt στη δεύτερη δουλειά της, υπογράφοντας για την Drag City. Όλο το album ηχογραφήθηκε σε 4-track αναλογικό recorder, με τον θόρυβο (hiss) να υπάρχει συνειδητά και να δίνει μια γλυκιά ζεστασιά του παρελθόντος.
εμφάνιση σχολίων